باب الله: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «بابُ اللّه»، عنوان و صفتی برای [[پیامبر اسلام|حضرت رسول]] صلی الله علیه وآله و [[ائمه اطهار]] علیهم السلام در برخی از [[حدیث|احادیث]] است، از آن رو که ایشان واسطه میان [[الله|خدا]] و خلق اند. | |
| − | [[ | ||
| − | [[امام باقر]] علیه السلام | + | در کلامی از [[امام علی]] علیه السلام در معرفی [[اهل بیت]] علیهم السلام آمده است که: «نحن الشِعار و الاصحاب و الخَزَنةُ و الأبواب و لاتؤتی البیوت الاّ من أبوابها».<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۵۴.</ref> [[امام سجاد]] علیه السلام نیز می فرماید: «نحن أبواب اللّه و نحن الصراط المستقیم».<ref>مجلسى، بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۱۲.</ref> و [[امام باقر]] علیه السلام فرمود: «نحن حجةُ الله و بابُ الله».<ref>تفسیر برهان، ج۱، ص۱۹.</ref> [[امام صادق]] علیه السلام می فرماید: «جانشینان پیامبر همان ابواب خدایند، درهایی که از طریق آنها می توان به حق رسید. اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمی شد».<ref>همان.</ref> |
| − | + | یکی از القاب [[حضرت مهدی]] عجل الله تعالی فرجه نیز «بابُ الله» است. در [[زیارت آل یاسین]] می خوانیم: «السلامُ علیک یا بابَ الله و دیّانَ دینه». | |
| + | در [[دعای ندبه]] هم نسبت به [[امام زمان]] علیه السلام می خوانیم: «أین بابُ الله الذی منه یُؤتی»؛ کجاست آن باب اللهی که از طریق او می توان به خدا رسید؟ | ||
| + | [[امام باقر علیه السلام|حضرت باقر]] علیه السلام در معنی «باب الله» فرموده اند: «معنایش این است که خداوند از دیدگاه مردم پنهان است. پیامبر و وصی خود را در میان ایشان قرار داده و احتیاج های علمی مردم را به ایشان واگذار نموده است. وقتی [[پیامبر اکرم]] (ص) به [[حضرت علی]] (ع) علوم و [[حکمت]] را آموخت، فرمود: "من شهر علمم و علی درِ آن است". خداوند واجب کرده بر مردم، توجّه به جانب علی (ع) را... و در این [[آیه]] می فرماید: "از درها به خانه ها درآیید."<ref>[[سوره بقره]]، ۱۸۹.</ref> یعنی [[ائمه]] (ع)، که بیوت علم خدا و گنجینه دانش اویند، ابواب الله و داعیان به [[بهشت]] و راهنمایان به رستگاری هستند تا روز قیامت».<ref>بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۲۰۲.</ref> | ||
| + | |||
| + | «باب الله» یعنی همان گونه که باب و در، وسیله ارتباط است که هر کسی بخواهد به طور صحیح وارد خانه ای شود باید از در وارد گردد، این خاندان هم باب هستند و هر کس می خواهد به [[خدا]] برسد و بهره ای از کمالات ربانی ببرد، باید از طریق این خاندان قدم بردارد. | ||
| + | |||
| + | امروز در عالم هستی، خدا یک باب دارد و آن وجود مقدس [[حضرت ولی عصر]] علیه السلام است که هر کس می خواهد به آنجا که باید برسد، باید از این در وارد شود. از آغاز عالم، همه انبیای الهی و اوصیای گرامی آنها، باب الله بودند. در هر عصری و زمانی خدا دری گشود و بابی برای هدایت و وصول خلق باز نمود، تا این که سرانجام، مقام باب اللهی به آن وجود مقدس رسید. هر چند عصر [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت]] است، اما باب الله برای اهل الله مفتوح است.<ref>نشریه موعود، شماره ۱۷، ص۸۴.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| + | ==منابع== | ||
| − | + | *دانشنامه جهان اسلام، نوشته عباس زریاب، نشر کتاب مرجع، ۱۳۸۶. | |
| − | * موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت) | + | *موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه‌ای، ص۱۵۱. |
| + | *"باب الله و سبیل الله بودن امام"، اسماعیل شفیعی، مجله موعود، مرداد سال ۱۳۹۶، شماره ۱۹۸. | ||
| + | [[رده:اهل البیت]] | ||
[[رده:القاب و کنیه های حضرت مهدی (عج)]] | [[رده:القاب و کنیه های حضرت مهدی (عج)]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۱
«بابُ اللّه»، عنوان و صفتی برای حضرت رسول صلی الله علیه وآله و ائمه اطهار علیهم السلام در برخی از احادیث است، از آن رو که ایشان واسطه میان خدا و خلق اند.
در کلامی از امام علی علیه السلام در معرفی اهل بیت علیهم السلام آمده است که: «نحن الشِعار و الاصحاب و الخَزَنةُ و الأبواب و لاتؤتی البیوت الاّ من أبوابها».[۱] امام سجاد علیه السلام نیز می فرماید: «نحن أبواب اللّه و نحن الصراط المستقیم».[۲] و امام باقر علیه السلام فرمود: «نحن حجةُ الله و بابُ الله».[۳] امام صادق علیه السلام می فرماید: «جانشینان پیامبر همان ابواب خدایند، درهایی که از طریق آنها می توان به حق رسید. اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمی شد».[۴]
یکی از القاب حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه نیز «بابُ الله» است. در زیارت آل یاسین می خوانیم: «السلامُ علیک یا بابَ الله و دیّانَ دینه». در دعای ندبه هم نسبت به امام زمان علیه السلام می خوانیم: «أین بابُ الله الذی منه یُؤتی»؛ کجاست آن باب اللهی که از طریق او می توان به خدا رسید؟
حضرت باقر علیه السلام در معنی «باب الله» فرموده اند: «معنایش این است که خداوند از دیدگاه مردم پنهان است. پیامبر و وصی خود را در میان ایشان قرار داده و احتیاج های علمی مردم را به ایشان واگذار نموده است. وقتی پیامبر اکرم (ص) به حضرت علی (ع) علوم و حکمت را آموخت، فرمود: "من شهر علمم و علی درِ آن است". خداوند واجب کرده بر مردم، توجّه به جانب علی (ع) را... و در این آیه می فرماید: "از درها به خانه ها درآیید."[۵] یعنی ائمه (ع)، که بیوت علم خدا و گنجینه دانش اویند، ابواب الله و داعیان به بهشت و راهنمایان به رستگاری هستند تا روز قیامت».[۶]
«باب الله» یعنی همان گونه که باب و در، وسیله ارتباط است که هر کسی بخواهد به طور صحیح وارد خانه ای شود باید از در وارد گردد، این خاندان هم باب هستند و هر کس می خواهد به خدا برسد و بهره ای از کمالات ربانی ببرد، باید از طریق این خاندان قدم بردارد.
امروز در عالم هستی، خدا یک باب دارد و آن وجود مقدس حضرت ولی عصر علیه السلام است که هر کس می خواهد به آنجا که باید برسد، باید از این در وارد شود. از آغاز عالم، همه انبیای الهی و اوصیای گرامی آنها، باب الله بودند. در هر عصری و زمانی خدا دری گشود و بابی برای هدایت و وصول خلق باز نمود، تا این که سرانجام، مقام باب اللهی به آن وجود مقدس رسید. هر چند عصر غیبت است، اما باب الله برای اهل الله مفتوح است.[۷]
پانویس
منابع
- دانشنامه جهان اسلام، نوشته عباس زریاب، نشر کتاب مرجع، ۱۳۸۶.
- موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه‌ای، ص۱۵۱.
- "باب الله و سبیل الله بودن امام"، اسماعیل شفیعی، مجله موعود، مرداد سال ۱۳۹۶، شماره ۱۹۸.
