باب الله

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«بابُ اللّه»، عنوان و صفتی برای حضرت رسول صلی الله علیه وآله و ائمه اطهار علیهم السلام در برخی از احادیث است، از آن رو که ایشان واسطه میان خدا و خلق اند.

در کلامی از امام علی علیه السلام در معرفی اهل بیت علیهم السلام آمده است که: «نحن الشِعار و الاصحاب و الخَزَنةُ و الأبواب و لاتؤتی البیوت الاّ من أبوابها».[۱] امام سجاد علیه السلام نیز می فرماید: «نحن أبواب اللّه و نحن الصراط المستقیم».[۲] و امام باقر علیه السلام فرمود: «نحن حجةُ الله و بابُ الله».[۳] امام صادق علیه السلام می فرماید: «جانشینان پیامبر همان ابواب خدایند، درهایی که از طریق آنها می توان به حق رسید. اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمی شد».[۴]

یکی از القاب حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه نیز «بابُ الله» است. در زیارت آل یاسین می خوانیم: «السلامُ علیک یا بابَ الله و دیّانَ دینه». در دعای ندبه هم نسبت به امام زمان علیه السلام می خوانیم: «أین بابُ الله الذی منه یُؤتی»؛ کجاست آن باب اللهی که از طریق او می توان به خدا رسید؟

حضرت باقر علیه السلام در معنی «باب الله» فرموده اند: «معنایش این است که خداوند از دیدگاه مردم پنهان است. پیامبر و وصی خود را در میان ایشان قرار داده و احتیاج های علمی مردم را به ایشان واگذار نموده است. وقتی پیامبر اکرم (ص) به حضرت علی (ع) علوم و حکمت را آموخت، فرمود: "من شهر علمم و علی درِ آن است". خداوند واجب کرده بر مردم، توجّه به جانب علی (ع) را... و در این آیه می فرماید: "از درها به خانه ها درآیید."[۵] یعنی ائمه (ع)، که بیوت علم خدا و گنجینه دانش اویند، ابواب الله و داعیان به بهشت و راهنمایان به رستگاری هستند تا روز قیامت».[۶]

«باب الله» یعنی همان گونه که باب و در، وسیله ارتباط است که هر کسی بخواهد به طور صحیح وارد خانه ای شود باید از در وارد گردد، این خاندان هم باب هستند و هر کس می خواهد به خدا برسد و بهره ای از کمالات ربانی ببرد، باید از طریق این خاندان قدم بردارد.

امروز در عالم هستی، خدا یک باب دارد و آن وجود مقدس حضرت ولی عصر علیه السلام است که هر کس می خواهد به آنجا که باید برسد، باید از این در وارد شود. از آغاز عالم، همه انبیای الهی و اوصیای گرامی آنها، باب الله بودند. در هر عصری و زمانی خدا دری گشود و بابی برای هدایت و وصول خلق باز نمود، تا این که سرانجام، مقام باب اللهی به آن وجود مقدس رسید. هر چند عصر غیبت است، اما باب الله برای اهل الله مفتوح است.[۷]

پانویس

  1. نهج البلاغه، خطبه ۱۵۴.
  2. مجلسى، بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۱۲.
  3. تفسیر برهان، ج۱، ص۱۹.
  4. همان.
  5. سوره بقره، ۱۸۹.
  6. بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۲۰۲.
  7. نشریه موعود، شماره ۱۷، ص۸۴.

منابع

  • دانشنامه جهان اسلام، نوشته عباس زریاب، نشر کتاب مرجع، ۱۳۸۶.
  • موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه‌ای، ص۱۵۱.
  • "باب الله و سبیل الله بودن امام"، اسماعیل شفیعی، مجله موعود، مرداد سال ۱۳۹۶، شماره ۱۹۸.