علامت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تصحیح رده)
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
از ابزار و وسايل عزادارى [[امام حسين]] علیه السلام كه در هيئت ها و دسته‌هاى مذهبى بكار گرفته‌ مى‌شود. علامت به معناى نشانه است. اين علامت ها هم نشانه‌هاى گروه هاى عزادار محسوب مى‌شده است و كسانى هم كه آن را حمل مى‌كردند، «علامت كش‌» بودند يعنى ‌علم بردار.
+
«علامت» از ابزار و وسایل عزادارى [[امام حسین]] علیه السلام است که در هیئت ها و دسته‌هاى مذهبى بکار گرفته‌ مى‌شود. علامت به معناى نشانه است. این علامت ها هم نشانه‌هاى گروه هاى عزادار محسوب مى‌شده است و کسانى هم که آن را حمل مى‌کردند، «علامت کش‌» بودند یعنى ‌علم بردار.
  
به نوشته دهخدا: «صليب مانندى كه بر چوب يا آهن افقى آن از سوى پايين ‌شالهاى ترمه آويزند و از سوى زبر لاله و تنديس هايى از مرغ و جز آن نصب كنند و در ميان زبانه‌اى از فلز طويل دارد و بر نوك آن فلز پر يا گلوله‌اى از شيشه الوارن نصب كنند و اين زبانه‌هاى فلزى كه به‌ «تيغ‌» مشهور است، سه يا پنج باشد و در مراسم عزادارى ‌[[محرم]] پيشاپيش دسته‌ها به حركت آرند».<ref>لغت نامه، دهخدا.</ref>
+
به نوشته [[علی اکبر دهخدا|دهخدا]]: «صلیب مانندى که بر چوب یا آهن افقى آن از سوى پایین ‌شالهاى ترمه آویزند و از سوى زبر لاله و تندیس هایى از مرغ و جز آن نصب کنند و در میان زبانه‌اى از فلز طویل دارد و بر نوک آن فلز پر یا گلوله‌اى از شیشه الوارن نصب کنند و این زبانه‌هاى فلزى که به‌ «تیغ‌» مشهور است، سه یا پنج باشد و در مراسم عزادارى ‌[[ماه محرم|محرم]] پیشاپیش دسته‌ها به حرکت آرند».<ref>لغت نامه، دهخدا.</ref>
  
«شيئى است فلزى و كار صنعتگران اصفهان‌ كه قدمت آن به عهد سلاطين صفوى مى‌رسد، داراى تعدادى زبانه، گنبد، گلدان و طاووس بوده و آن را با شالهاى سبز و سياه و قهوه‌اى و پر طاووس و سكه‌هاى نقره و شمشير و قمه و خنجر زينب مى‌كنند و در آخر دسته‌ها به حركت درمى‌آورند... عده‌اى‌از جوانان هم نذر مى‌كنند كه همه ساله بايد در بردن علمات، سهم داشته باشند».<ref>تاريخ تكايا و عزادارى قم، ص 214.</ref>
+
«شیئى است فلزى و کار صنعتگران [[اصفهان|اصفهان‌]] که قدمت آن به عهد سلاطین [[صفویه|صفوى]] مى‌رسد، داراى تعدادى زبانه، گنبد، گلدان و طاووس بوده و آن را با شالهاى سبز و سیاه و قهوه‌اى و پر طاووس و سکه‌هاى نقره و شمشیر و قمه و خنجر زینب مى‌کنند و در آخر دسته‌ها به حرکت درمى‌آورند... عده‌اى‌از جوانان هم [[نذر]] مى‌کنند که همه ساله باید در بردن علمات، سهم داشته باشند».<ref>تاریخ تکایا و عزادارى قم، ص ۲۱۴.</ref>
  
به‌ آن علمات هم مى‌گويند. شباهت آن به صليب، مى‌رساند كه پس از ارتباط ايران با اروپايي ها در عصر قاجار، از آيين هاى مذهبى مسيحيت اقتباس شده است. به هر حال، نمودها و مظاهرى است كه گاهى عزاداران را از محتوا و اصل عزادارى و اقامه‌ شعائر دينى بازمى‌دارد.
+
به‌ آن علمات هم مى‌گویند. شباهت آن به صلیب، مى‌رساند که پس از ارتباط [[ایران|ایران]] با اروپایی ها در عصر قاجار، از آیین هاى مذهبى [[مسیحیت]] اقتباس شده است. به هر حال، نمودها و مظاهرى است که گاهى عزاداران را از محتوا و اصل عزادارى و اقامه‌ شعائر دینى بازمى‌دارد.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
 
 +
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
  
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 +
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«علامت» از ابزار و وسایل عزادارى امام حسین علیه السلام است که در هیئت ها و دسته‌هاى مذهبى بکار گرفته‌ مى‌شود. علامت به معناى نشانه است. این علامت ها هم نشانه‌هاى گروه هاى عزادار محسوب مى‌شده است و کسانى هم که آن را حمل مى‌کردند، «علامت کش‌» بودند یعنى ‌علم بردار.

به نوشته دهخدا: «صلیب مانندى که بر چوب یا آهن افقى آن از سوى پایین ‌شالهاى ترمه آویزند و از سوى زبر لاله و تندیس هایى از مرغ و جز آن نصب کنند و در میان زبانه‌اى از فلز طویل دارد و بر نوک آن فلز پر یا گلوله‌اى از شیشه الوارن نصب کنند و این زبانه‌هاى فلزى که به‌ «تیغ‌» مشهور است، سه یا پنج باشد و در مراسم عزادارى ‌محرم پیشاپیش دسته‌ها به حرکت آرند».[۱]

«شیئى است فلزى و کار صنعتگران اصفهان‌ که قدمت آن به عهد سلاطین صفوى مى‌رسد، داراى تعدادى زبانه، گنبد، گلدان و طاووس بوده و آن را با شالهاى سبز و سیاه و قهوه‌اى و پر طاووس و سکه‌هاى نقره و شمشیر و قمه و خنجر زینب مى‌کنند و در آخر دسته‌ها به حرکت درمى‌آورند... عده‌اى‌از جوانان هم نذر مى‌کنند که همه ساله باید در بردن علمات، سهم داشته باشند».[۲]

به‌ آن علمات هم مى‌گویند. شباهت آن به صلیب، مى‌رساند که پس از ارتباط ایران با اروپایی ها در عصر قاجار، از آیین هاى مذهبى مسیحیت اقتباس شده است. به هر حال، نمودها و مظاهرى است که گاهى عزاداران را از محتوا و اصل عزادارى و اقامه‌ شعائر دینى بازمى‌دارد.

پانویس

  1. لغت نامه، دهخدا.
  2. تاریخ تکایا و عزادارى قم، ص ۲۱۴.

منابع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها