ذاکر اهل البیت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
ذکر و یاد [[ائمه اطهار|ائمه]] و [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]]، مورد تشویق امامان بود و خودشان همواره از ذاکران و احیاگران حادثه [[کربلا|کربلا]] و مظلومیت اهل بیت بودند و بر آن مىگریستند. | ذکر و یاد [[ائمه اطهار|ائمه]] و [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]]، مورد تشویق امامان بود و خودشان همواره از ذاکران و احیاگران حادثه [[کربلا|کربلا]] و مظلومیت اهل بیت بودند و بر آن مىگریستند. | ||
| − | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «من ذُکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه على | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: {{متن حدیث|«من ذُکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه على النار»}}<ref>بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۵.</ref>؛ هر کس که نزد او یاد شویم و چشمانش اشک آلود شود، خداوند چهرهاش را بر آتش حرام مىکند. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۱
یادآورنده، کسى که از مصایب اهل بیت علیهم السلام مىگوید و مردم را مىگریاند، چه مداح باشد و چه واعظ و منبرى. «ذاکر اهل بیت»، عنوانى افتخارآمیز است براى آنان که با مداحى و مرثیه خوانى، نام و یاد و فضایل و مظلومیت هاى خاندان پیامبر را زنده نگه مىدارند و نقشه دشمنان را در به فراموشى سپردن ظلم هاى خود به دودمان رسالت، خنثى مىسازند.
ذکر و یاد ائمه و شهداى کربلا، مورد تشویق امامان بود و خودشان همواره از ذاکران و احیاگران حادثه کربلا و مظلومیت اهل بیت بودند و بر آن مىگریستند.
امام صادق علیه السلام فرمود: «من ذُکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه على النار»[۱]؛ هر کس که نزد او یاد شویم و چشمانش اشک آلود شود، خداوند چهرهاش را بر آتش حرام مىکند.
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۵.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
