سید محمدشفیع جاپلقی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ''' | + | '''«سید محمدشفیع جاپلقی»''' (م، ۱۲۸۰ ق)، [[فقیه]]، [[محدث|محدّث]] و رجالی [[امامیه|امامی]] در قرن سیزدهم هجری و از شاگردان [[ملا احمد نراقی]] و [[سید محمد مجاهد]] است. وی در بروجرد مرجع [[فتوا]] و حل مرافعات مردم بود. |
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
||نام کامل = سید محمدشفیع جاپلقی | ||نام کامل = سید محمدشفیع جاپلقی | ||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
|مدفن = امامزاده قاسم، بروجرد | |مدفن = امامزاده قاسم، بروجرد | ||
|اساتید = [[ملا احمد نراقی]]، [[سید محمد مجاهد]]، [[سید محمد باقر شفتی]]، [[شریف العلماء]]... | |اساتید = [[ملا احمد نراقی]]، [[سید محمد مجاهد]]، [[سید محمد باقر شفتی]]، [[شریف العلماء]]... | ||
| − | |شاگردان = سید حسین بروجردی، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی، | + | |شاگردان = سید حسین بروجردی، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی، [[ملا حسینعلی تویسرکانی]]، [[شیخ عبدالحسین تهرانی|شیخ عبدالحسین تهرانی]]،... |
|آثار = الاصول الکربلائیه، حاشیه بر [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]، مرشدالعوام، مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه،... | |آثار = الاصول الکربلائیه، حاشیه بر [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]، مرشدالعوام، مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه،... | ||
}} | }} | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
جاپلقی پس از تبحر یافتن در [[حدیث]] و [[علم رجال|رجال]] و [[فقه]]، به خواهش پدرش به بروجرد بازگشت و به تدریس و [[فتوا|افتا]] پرداخت. شاگردان بسیاری در حوزه درس او در بروجرد، پرورش یافتند و گفته اند که بیش از یک صد تن از آنان به درجه [[اجتهاد]] رسیدند. | جاپلقی پس از تبحر یافتن در [[حدیث]] و [[علم رجال|رجال]] و [[فقه]]، به خواهش پدرش به بروجرد بازگشت و به تدریس و [[فتوا|افتا]] پرداخت. شاگردان بسیاری در حوزه درس او در بروجرد، پرورش یافتند و گفته اند که بیش از یک صد تن از آنان به درجه [[اجتهاد]] رسیدند. | ||
| − | دو فرزند او (سید علی اکبر و سید علی اصغر)، سید حسین بروجردی (صاحب نخبة المقال)، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و | + | دو فرزند او (سید علی اکبر و سید علی اصغر)، سید حسین بروجردی (صاحب نخبة المقال)، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و [[ملا حسینعلی تویسرکانی]] (متوفی ۱۲۸۶) از شاگردان او بودند.<ref>مولانا بروجردی، ج ۲، ص ۴۱۵ـ۴۲۲؛ برای دیگر شاگردان جاپلقی رجوع کنید به موسوی اصفهانی، ج ۱، ص ۴۳ـ۵۰.</ref> |
برخی از آنان، از جمله فرزندانش و [[شیخ عبدالحسین تهرانی|شیخ عبدالحسین تهرانی]] (ملقب به شیخ العراقین)، از او اجازه روایت گرفتند.<ref>امین، ج ۹، ص ۳۶۵.</ref> | برخی از آنان، از جمله فرزندانش و [[شیخ عبدالحسین تهرانی|شیخ عبدالحسین تهرانی]] (ملقب به شیخ العراقین)، از او اجازه روایت گرفتند.<ref>امین، ج ۹، ص ۳۶۵.</ref> | ||
| سطر ۳۰: | سطر ۳۰: | ||
==آثار و تألیفات== | ==آثار و تألیفات== | ||
| − | # الاصول الکربلائیه، در [[اصول فقه|اصول فقه]]، که تقریرات درس استادش [[شریف العلماء]] است و پس از جاپلقی، فرزندش سیدعلی اکبر با افزودن مباحث لغوی، آن را «القواعدالشریفیه فی القواعد الاصولیه» نامید؛ | + | #الاصول الکربلائیه، در [[اصول فقه|اصول فقه]]، که تقریرات درس استادش [[شریف العلماء]] است و پس از جاپلقی، فرزندش سیدعلی اکبر با افزودن مباحث لغوی، آن را «القواعدالشریفیه فی القواعد الاصولیه» نامید؛ |
| − | # شرح بخش تجارتِ [[الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه (کتاب)|الروضه البهیه]] اثر [[شهید ثانی]]؛ | + | #شرح بخش تجارتِ [[الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه (کتاب)|الروضه البهیه]] اثر [[شهید ثانی]]؛ |
| − | # حاشیه ای فارسی بر مناسک حج، اثر [[سید محمد باقر شفتی|سید محمدباقر شَفْتی]]؛ | + | #حاشیه ای فارسی بر مناسک حج، اثر [[سید محمد باقر شفتی|سید محمدباقر شَفْتی]]؛ |
| − | # حاشیه بر [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]؛ | + | #حاشیه بر [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]؛ |
| − | # مرشدالعوام (رساله ای در [[نماز]] به فارسی)؛ | + | #مرشدالعوام (رساله ای در [[نماز]] به فارسی)؛ |
| − | # مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، در عبادات؛ | + | #مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، در عبادات؛ |
| − | # الرساله الرضاعیه و الرساله الصومیه؛ | + | #الرساله الرضاعیه و الرساله الصومیه؛ |
| − | # الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه (یا فی الاجازه الشفیعیه)، مشتمل بر شرح حال برخی علما که در واقع اجازه او به دو فرزندش است و به سبک «لؤلؤه البحرین» [[شیخ یوسف بحرانی| | + | #الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه (یا فی الاجازه الشفیعیه)، مشتمل بر شرح حال برخی علما که در واقع اجازه او به دو فرزندش است و به سبک «لؤلؤه البحرین» [[شیخ یوسف بحرانی|محدّث بحرانی]] تألیف شده است. |
==وفات== | ==وفات== | ||
| سطر ۴۵: | سطر ۴۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *سایت علما و عرفا. | |
| − | *سایت علما و عرفا | + | *سایت شعائر. |
| − | *سایت شعائر | + | [[رده:علمای قرن سیزدهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده:فقیهان]][[رده:اصولیون]] |
| − | |||
| − | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۱
«سید محمدشفیع جاپلقی» (م، ۱۲۸۰ ق)، فقیه، محدّث و رجالی امامی در قرن سیزدهم هجری و از شاگردان ملا احمد نراقی و سید محمد مجاهد است. وی در بروجرد مرجع فتوا و حل مرافعات مردم بود.
| نام کامل | سید محمدشفیع جاپلقی |
| زادگاه | جاپَلَق، بروجرد |
| وفات | ۱۲۸۰ قمری |
| مدفن | امامزاده قاسم، بروجرد |
|
| |
| اساتید |
ملا احمد نراقی، سید محمد مجاهد، سید محمد باقر شفتی، شریف العلماء... |
| شاگردان |
سید حسین بروجردی، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی، ملا حسینعلی تویسرکانی، شیخ عبدالحسین تهرانی،... |
| آثار |
الاصول الکربلائیه، حاشیه بر ریاض المسائل، مرشدالعوام، مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه،... |
ولادت و نسب
سید محمدشفیع جاپلقی در روستای جاپَلَق (در حوالی بروجرد) به دنیا آمد. تاریخ تولد او معلوم نیست. پدرش عالم جلیل سید علی اکبر جاپلقی معروف به «صاحب روضة البهیه» یکی از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری بود. نسب جاپلقی به سید نظام الدین احمد، از نوادگان امام کاظم علیه السلام که بقعه اش در امامزاده قاسم بروجرد است، می رسد.[۱]
تحصیلات و اساتید
جاپلقی پس از فراگیری علوم ابتدایی در زادگاهش، راهی اراک شد. ادبیات را نزد ملاعبدالحمید کَرَهرودی فرا گرفت، سپس به کاشان و اصفهان رفت و برخی کتب فقهی را نزد فقیهانی چون ملا احمد نراقی (متوفی ۱۲۴۵)، محمدجعفر آباده ای (متوفی ۱۲۸۰) و محمدعلی مازندرانی (متوفی ۱۲۴۵) خواند.[۲] سید محمدباقر شَفْتی (متوفی ۱۲۶۰) و ملاعلی اکبر اصفهانی (متوفی ۱۲۳۲) از دیگر استادان او در اصفهان بودند.[۳]
جاپلقی سپس به بروجرد رفت و پس از توقف کوتاهی در آنجا که بیشتر به مطالعه کتابِ اصولیِ القوانین المُحْکَمَه نوشته میرزا ابوالقاسم قمی (متوفی ۱۲۳۱) گذشت، برای ادامه تحصیل راهی عتبات شد و پس از فراگیری برخی مباحث فقهی و اصولی نزد ملا عباسعلی کَزازی (متوفی بعد از ۱۲۲۳) در کرمانشاه، به کربلا رفت. در آنجا نزد سید محمد مجاهد (متوفی ۱۲۴۲) و برادرش سید مهدی طباطبایی، فقه آموخت و نزد سید صفرعلی لاهیجی قزوینی (شاگرد سید محمد مجاهد و مؤلف درایه الحدیث) علم رجال را فرا گرفت.
استاد دیگر او، شریف العلماء مازندرانی (متوفی ۱۲۴۶) بود که جاپلقی عمدتاً در علم اصول از او بهره برد. جاپلقی نخستین شاگردی بود که از شریف العلماء اجازه روایت دریافت کرد و پس از اخذ اجازه نیز حدود سه سال نزد او ماند.[۴] جاپلقی از سید محمدباقر طباطبایی و ملا احمد نراقی نیز اجازه روایت داشت.[۵] مولانا بروجردی علامه بحرالعلوم (متوفی ۱۲۱۲) را نیز از استادان او دانسته که ظاهراً نادرست است.[۶]
تدریس و شاگردان
جاپلقی پس از تبحر یافتن در حدیث و رجال و فقه، به خواهش پدرش به بروجرد بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت. شاگردان بسیاری در حوزه درس او در بروجرد، پرورش یافتند و گفته اند که بیش از یک صد تن از آنان به درجه اجتهاد رسیدند.
دو فرزند او (سید علی اکبر و سید علی اصغر)، سید حسین بروجردی (صاحب نخبة المقال)، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و ملا حسینعلی تویسرکانی (متوفی ۱۲۸۶) از شاگردان او بودند.[۷]
برخی از آنان، از جمله فرزندانش و شیخ عبدالحسین تهرانی (ملقب به شیخ العراقین)، از او اجازه روایت گرفتند.[۸]
آثار و تألیفات
- الاصول الکربلائیه، در اصول فقه، که تقریرات درس استادش شریف العلماء است و پس از جاپلقی، فرزندش سیدعلی اکبر با افزودن مباحث لغوی، آن را «القواعدالشریفیه فی القواعد الاصولیه» نامید؛
- شرح بخش تجارتِ الروضه البهیه اثر شهید ثانی؛
- حاشیه ای فارسی بر مناسک حج، اثر سید محمدباقر شَفْتی؛
- حاشیه بر ریاض المسائل؛
- مرشدالعوام (رساله ای در نماز به فارسی)؛
- مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، در عبادات؛
- الرساله الرضاعیه و الرساله الصومیه؛
- الروضةالبَهیَّه فی الطُرُقِ الشفیعیه (یا فی الاجازه الشفیعیه)، مشتمل بر شرح حال برخی علما که در واقع اجازه او به دو فرزندش است و به سبک «لؤلؤه البحرین» محدّث بحرانی تألیف شده است.
وفات
مرحوم سید محمدشفیع جاپلقی در ۱۲۸۰ قمری در بروجرد از دنیا رفت. مقبره او در امامزاده قاسم در نزدیکی بروجرد قرار دارد.[۹]
پانویس
- ↑ حبیب آبادی، ج ۷، ص ۲۳۳۸؛ جاپلقی بروجردی، ج ۱، مقدمه مرعشی نجفی، ص ۸ ـ۹.
- ↑ قمی، ج ۲، ص ۵۴۱؛ کشمیری، ج ۱، ص ۱۹۶؛ آقا بزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۲، ص ۲۱۱.
- ↑ کشمیری، ج ۱، ص ۱۹۵؛ موسوی اصفهانی، ج ۱، ص ۴۲.
- ↑ کشمیری، همانجا؛ آقا بزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، قسم ۲، ص ۶۲۵؛ جاپلقی بروجردی، ج ۱، همان مقدمه، ص ۱۱ـ۱۲.
- ↑ امین، ج ۷، ص ۳۴۹.
- ↑ مولانا بروجردی، ج ۲، ص ۴۰۵، ۴۱۰.
- ↑ مولانا بروجردی، ج ۲، ص ۴۱۵ـ۴۲۲؛ برای دیگر شاگردان جاپلقی رجوع کنید به موسوی اصفهانی، ج ۱، ص ۴۳ـ۵۰.
- ↑ امین، ج ۹، ص ۳۶۵.
- ↑ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۴، قسم ۲، ص ۶۲۵ـ۶۲۶.
منابع
- سایت علما و عرفا.
- سایت شعائر.
