شریف العلماء: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ملا محمد شریف مازندرانی فرزند ملا حسین علی مشهور به شریف | + | ملا محمد شریف مازندرانی فرزند ملا حسین علی مشهور به شریف العلماء (م، ۱۲۴۵ ق)، یکی از مراجع علما و اکابر مدرسین حوزه [[کربلا]] بود. شریف العلماء، [[فقیه|فقیهی]] اصولی و حکیمی منطقی بود. وی از مؤسسین بزرگ [[اصول فقه|علم اصول]] است و جامع علوم عقلی و نقلی گردید. |
| − | == تحصیلات و استادان == | + | ==تحصیلات و استادان== |
| − | شریف ابتدا از شاگردان [[سید محمد مجاهد]] بود سپس به اندک مدتی در سلک افاضل شاگردان سید علی صاحب ریاض در آمد. شریف پس از آنکه از محضر صاحب ریاض بهره کافی برد به دنبال مطالب علمی و بحثهای غامض تری به دنبال استاد هجرت علمی نمود و پس از مسافرت به بلاد مختلف [[ایران]] و [[عراق]] مجددا به حوزه درس سید علی صاحب ریاض بازگشت و خود نیز به کرسی تدریس نشست و با افاضلی چند به بحثهای اصولی پرداخت. | + | شریف ابتدا از شاگردان [[سید محمد مجاهد]] بود سپس به اندک مدتی در سلک افاضل شاگردان [[سيد علی طباطبائی|سید علی]] صاحب ریاض در آمد. شریف پس از آنکه از محضر صاحب ریاض بهره کافی برد به دنبال مطالب علمی و بحثهای غامض تری به دنبال استاد هجرت علمی نمود و پس از مسافرت به بلاد مختلف [[ایران]] و [[عراق]] مجددا به حوزه درس سید علی صاحب ریاض بازگشت و خود نیز به کرسی تدریس نشست و با افاضلی چند به بحثهای اصولی پرداخت. |
| − | == تدریس و شاگردان == | + | ==تدریس و شاگردان== |
طولی نکشید که جلسه درس شریف العلماء رونقی خاص به خود گرفت و متجاوز از هزار نفر در پای درس و بحث او حاضر گشتند که این عده در آن روز ارقام قابل توجهی بوده است. بعض افاضل این شاگردان عبارتند از: | طولی نکشید که جلسه درس شریف العلماء رونقی خاص به خود گرفت و متجاوز از هزار نفر در پای درس و بحث او حاضر گشتند که این عده در آن روز ارقام قابل توجهی بوده است. بعض افاضل این شاگردان عبارتند از: | ||
| − | سید ابراهیم صاحب | + | سید ابراهیم [[صاحب ضوابط]]، شیخ محمد حسین [[محمد حسین حائری اصفهانی (صاحب فصـول)|صاحب فصول]]، ملا اسماعیل یزدی، محمدحسن آل یاسین، ملا آقا دربندی، سعید العلمای مازندرانی، سید محمد شفیع جاپلقی، سید جعفر دارابی، [[فاضل رشتی]]، [[فاضل اردکانی]]، حجة الاسلام اصفهانی، حجة الاسلام قزوینی، حجة الاسلام گلپایگانی، فرزند کاشف الغطاء، شیخ حسن مجتهد، سید صدر الدین اصفهانی، پدر [[محدث نوری|علامه نوری]] (شیخ محمد تقی)، [[شیخ محمدحسن نجفی|شیخ محمد حسن نجفی]] صاحب [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر]]، شیخ العراقین تهرانی، حاج زین العابدین خوانساری، [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] و صدها عالم و مجتهد دیگر. |
| − | + | اسامی فوق برخی از شاگردان وی هستند که خود به مقام استادی رسیدند و وجود آنها شمع محفل علمای بزرگ قرن چهاردهم گشت. | |
| − | == وفات == | + | احاطه علمی شریف العلماء، فهم و استنباط و حافظه او، سرعت انتقال و درک او و بیان رسای او در بین مراجع کم نظیر بود. سعیی تمام و جدیتی زیاد به امر تدریس داشت. در روز دو نوبت به کرسی تدریس می نشست. ساعتها نوجوانان اهل فضل و ساعتها مجتهدین اهل فن در محضرش بودند و با مغز امثال علامه یزدیها، صاحب ضوابط و جواهر و شیخ انصاریها، [[فقه]] و [[اصول فقه|اصولی]] نوین با استفاده از [[قرآن|کتاب]] و [[سنت]]، [[عقل]] و [[اجماع]] علما پی ریزی نمود. وقتی امثال سید ابراهیم (صاحب ضوابط) و دیگران به او پیشنهاد تصنیف نمودند، فرمود: هر چه شماها بنویسید گوئی من نوشته ام و همین گونه هم شد. |
| + | |||
| + | ==وفات== | ||
شریف در [[کربلا]] زاده شد و به کربلا لایق شد و به کربلا سالها به کرسی تدریس نشست و - در سال ۱۲۴۵ قمری - به کنار [[سیدالشهداء]] نیز به خاک سپرده شد. | شریف در [[کربلا]] زاده شد و به کربلا لایق شد و به کربلا سالها به کرسی تدریس نشست و - در سال ۱۲۴۵ قمری - به کنار [[سیدالشهداء]] نیز به خاک سپرده شد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۱
ملا محمد شریف مازندرانی فرزند ملا حسین علی مشهور به شریف العلماء (م، ۱۲۴۵ ق)، یکی از مراجع علما و اکابر مدرسین حوزه کربلا بود. شریف العلماء، فقیهی اصولی و حکیمی منطقی بود. وی از مؤسسین بزرگ علم اصول است و جامع علوم عقلی و نقلی گردید.
تحصیلات و استادان
شریف ابتدا از شاگردان سید محمد مجاهد بود سپس به اندک مدتی در سلک افاضل شاگردان سید علی صاحب ریاض در آمد. شریف پس از آنکه از محضر صاحب ریاض بهره کافی برد به دنبال مطالب علمی و بحثهای غامض تری به دنبال استاد هجرت علمی نمود و پس از مسافرت به بلاد مختلف ایران و عراق مجددا به حوزه درس سید علی صاحب ریاض بازگشت و خود نیز به کرسی تدریس نشست و با افاضلی چند به بحثهای اصولی پرداخت.
تدریس و شاگردان
طولی نکشید که جلسه درس شریف العلماء رونقی خاص به خود گرفت و متجاوز از هزار نفر در پای درس و بحث او حاضر گشتند که این عده در آن روز ارقام قابل توجهی بوده است. بعض افاضل این شاگردان عبارتند از:
سید ابراهیم صاحب ضوابط، شیخ محمد حسین صاحب فصول، ملا اسماعیل یزدی، محمدحسن آل یاسین، ملا آقا دربندی، سعید العلمای مازندرانی، سید محمد شفیع جاپلقی، سید جعفر دارابی، فاضل رشتی، فاضل اردکانی، حجة الاسلام اصفهانی، حجة الاسلام قزوینی، حجة الاسلام گلپایگانی، فرزند کاشف الغطاء، شیخ حسن مجتهد، سید صدر الدین اصفهانی، پدر علامه نوری (شیخ محمد تقی)، شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر، شیخ العراقین تهرانی، حاج زین العابدین خوانساری، شیخ انصاری و صدها عالم و مجتهد دیگر.
اسامی فوق برخی از شاگردان وی هستند که خود به مقام استادی رسیدند و وجود آنها شمع محفل علمای بزرگ قرن چهاردهم گشت.
احاطه علمی شریف العلماء، فهم و استنباط و حافظه او، سرعت انتقال و درک او و بیان رسای او در بین مراجع کم نظیر بود. سعیی تمام و جدیتی زیاد به امر تدریس داشت. در روز دو نوبت به کرسی تدریس می نشست. ساعتها نوجوانان اهل فضل و ساعتها مجتهدین اهل فن در محضرش بودند و با مغز امثال علامه یزدیها، صاحب ضوابط و جواهر و شیخ انصاریها، فقه و اصولی نوین با استفاده از کتاب و سنت، عقل و اجماع علما پی ریزی نمود. وقتی امثال سید ابراهیم (صاحب ضوابط) و دیگران به او پیشنهاد تصنیف نمودند، فرمود: هر چه شماها بنویسید گوئی من نوشته ام و همین گونه هم شد.
وفات
شریف در کربلا زاده شد و به کربلا لایق شد و به کربلا سالها به کرسی تدریس نشست و - در سال ۱۲۴۵ قمری - به کنار سیدالشهداء نیز به خاک سپرده شد.
منبع
سایت شعائر
