آيات مازندرانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(پروژه1: سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{متوسط}} | |
| + | علامه میرزا محمدباقر هزارجریبی مازندرانی یکی از اکابر علما و اعظم فقیهان قرن دوازدهم قمری بود. در کمالات اخلاقی و فضائل علمی و عملی و راه و رسم بندگی نمونه بود. این شخصیت خداگونه از اساتید [[وحید بهبهانی]]، [[بحرالعلوم|سید بحرالعلوم]]، شیخ جعفر کبیر، [[سید علی طباطبایی|سید صاحب ریاض]]، و جناب [[میرزای قمی]] بود. یعنی در واقع استاد اساتید حوزه های [[عراق]] و [[ایران]] و جهان [[تشیع]] (معاصر با [[سید صدرالدین رضوی قمی|صدر قمی]] و [[میر کبیر]]). علامه مازندرانی شهرت شاگردانش از خود او بیشتر است. | ||
| − | + | او از هزار جریب مازندران برای خشنودی خدا در گوشه حوزه عراق اقامت گزید و سالها چشم به اساتید و کتب مختلف دوخت و فرزندانی روحانی و مجتهدانی جامع بدون سر و صدا به جهان [[تشیع]] تحویل داد. علامه سنوات عمر شریفش در [[نجف اشرف]] سپری شد و حدود ۱۱۷۰ ق. در کنار مولایش برای همیشه آرمید. | |
| − | + | آقا محمدعلی فرزند علامه محمدباقر هزارجریبی مازندرانی یکی از اعلام بزرگ [[شیعه]] در قرن سیزدهم هجری بود. آقا محمدعلی عالمی جامع و فاضلی کامل، فقیهی دقیق النظر و مجتهدی متفکر و زبان آور بود. از آثارش احاطه به دانشهایش آشکار است. ضمن آنکه از اکثر [[علوم اسلامی]] با خبر بود. عرب و عجم او را می شناختند و آن بزرگوار مسلمین را ملجأ و پناهی بود و پاسخگوئی دلسوز همگان. فرزند فاضلش در احوال والدش چنین می نویسد: والدم دانشمندی متهجد و شب زنده دار بود که [[نافله های شبانه روز|نوافل]] و [[تهجد|تهجدش]] ترک نشد. در مقام [[عبادت]] در دلهای شب چون مار گزیده به خود می پیچد، نسبت به دنیا و حطام اندک آن اصلا توجهی نداشت، و زندگی ساده خود را به [[زهد]] و [[قناعت]] گذرانید. | |
| − | او از | + | [[صاحب روضات]] می نویسد: او پس از [[مرگ]] پدر از شهری به شهر دیگر هجرت کرد تا آنکه به شهر [[قم]] ساکن شد و به درس مرحوم میرزا [[میرزای قمی|صاحب قوانین]] مرتبا حاضر می شد و از جمله خواص اصحاب او گردید. میرزا خیلی به او علاقه داشت و [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] کاملی به او داد. آقا محمدعلی از قم به [[اصفهان]] رفت و پس از [[ازدواج]] با دختر میرزا محمدباقر نواب سالها در اصفهان (شهر رضا) اقامت گزید و به تدریس و تألیف مشغول گشت. «بحر زاخر» او در [[فقه]] کتابی است مفصل که مجلدات آن بالغ بر چهل هزار بیت است. مجلدات مخزن الاسرار حاوی مسائل حرام و حلال، لئآلی در اصول فقه، بدر باهر در تفسیر، سراج منیر در رجال، تبصره در امامت، کتاب انیس (داستانهای مضحک) در فکاهیات. آقا محمدعلی در سال ۱۱۵۸ ق. در [[عتبات عالیات|عتبات]] به جهان دیده گشود و سرانجام در سال ۱۲۴۵ ق. در شهر رضای اصفهان از جهان دیده فرو بست. |
| + | آقا محمدعلی را نیز فرزندی است عالم که وی نیز مجتهدی کامل، چون جد و پدرش بسی فاضل به نام میرزا محمدحسن مازندرانی. وی از افاضل شاگردان میرزای بزرگ بود که [[میرزای شیرازی]] وثاقت و [[اجتهاد]] او را به صراحت تأکید نمود. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | سایت شعائر | + | * سایت شعائر |
| − | |||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۴: | ||
|رده= دارد | |رده= دارد | ||
}} | }} | ||
| − | + | [[رده: علمای قرن دوازدهم]][[رده: علماء شیعه]] | |
| − | [[رده: علمای قرن دوازدهم]] | + | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۰
علامه میرزا محمدباقر هزارجریبی مازندرانی یکی از اکابر علما و اعظم فقیهان قرن دوازدهم قمری بود. در کمالات اخلاقی و فضائل علمی و عملی و راه و رسم بندگی نمونه بود. این شخصیت خداگونه از اساتید وحید بهبهانی، سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کبیر، سید صاحب ریاض، و جناب میرزای قمی بود. یعنی در واقع استاد اساتید حوزه های عراق و ایران و جهان تشیع (معاصر با صدر قمی و میر کبیر). علامه مازندرانی شهرت شاگردانش از خود او بیشتر است.
او از هزار جریب مازندران برای خشنودی خدا در گوشه حوزه عراق اقامت گزید و سالها چشم به اساتید و کتب مختلف دوخت و فرزندانی روحانی و مجتهدانی جامع بدون سر و صدا به جهان تشیع تحویل داد. علامه سنوات عمر شریفش در نجف اشرف سپری شد و حدود ۱۱۷۰ ق. در کنار مولایش برای همیشه آرمید.
آقا محمدعلی فرزند علامه محمدباقر هزارجریبی مازندرانی یکی از اعلام بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری بود. آقا محمدعلی عالمی جامع و فاضلی کامل، فقیهی دقیق النظر و مجتهدی متفکر و زبان آور بود. از آثارش احاطه به دانشهایش آشکار است. ضمن آنکه از اکثر علوم اسلامی با خبر بود. عرب و عجم او را می شناختند و آن بزرگوار مسلمین را ملجأ و پناهی بود و پاسخگوئی دلسوز همگان. فرزند فاضلش در احوال والدش چنین می نویسد: والدم دانشمندی متهجد و شب زنده دار بود که نوافل و تهجدش ترک نشد. در مقام عبادت در دلهای شب چون مار گزیده به خود می پیچد، نسبت به دنیا و حطام اندک آن اصلا توجهی نداشت، و زندگی ساده خود را به زهد و قناعت گذرانید.
صاحب روضات می نویسد: او پس از مرگ پدر از شهری به شهر دیگر هجرت کرد تا آنکه به شهر قم ساکن شد و به درس مرحوم میرزا صاحب قوانین مرتبا حاضر می شد و از جمله خواص اصحاب او گردید. میرزا خیلی به او علاقه داشت و اجازه کاملی به او داد. آقا محمدعلی از قم به اصفهان رفت و پس از ازدواج با دختر میرزا محمدباقر نواب سالها در اصفهان (شهر رضا) اقامت گزید و به تدریس و تألیف مشغول گشت. «بحر زاخر» او در فقه کتابی است مفصل که مجلدات آن بالغ بر چهل هزار بیت است. مجلدات مخزن الاسرار حاوی مسائل حرام و حلال، لئآلی در اصول فقه، بدر باهر در تفسیر، سراج منیر در رجال، تبصره در امامت، کتاب انیس (داستانهای مضحک) در فکاهیات. آقا محمدعلی در سال ۱۱۵۸ ق. در عتبات به جهان دیده گشود و سرانجام در سال ۱۲۴۵ ق. در شهر رضای اصفهان از جهان دیده فرو بست.
آقا محمدعلی را نیز فرزندی است عالم که وی نیز مجتهدی کامل، چون جد و پدرش بسی فاضل به نام میرزا محمدحسن مازندرانی. وی از افاضل شاگردان میرزای بزرگ بود که میرزای شیرازی وثاقت و اجتهاد او را به صراحت تأکید نمود.
منابع
- سایت شعائر
