آیه 194 سوره شعراء: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ|سوره=26|آیه =194}} {{...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
||
سطر ۵۳: | سطر ۵۳: | ||
والبتّه اين (قرآن) فرستاده پروردگار جهانيان است. (كه جبرئيل) فرشتهى امين الهى آن را فرو آورده است بر دل تو، تا از هشداردهندگان باشى. | والبتّه اين (قرآن) فرستاده پروردگار جهانيان است. (كه جبرئيل) فرشتهى امين الهى آن را فرو آورده است بر دل تو، تا از هشداردهندگان باشى. | ||
+ | |||
+ | بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ «195» وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ «196» | ||
+ | |||
+ | (اين قرآن) به زبان عربى روشن (نازل شده) و همانا (خبر) آن در كتابهاى (آسمانى) پيشين آمده است. | ||
+ | |||
+ | ===نکته ها=== | ||
+ | |||
+ | «زُبُرِ» از واژهى «زُبُرِ» به معناى نوشتن و جمع «زبور» به معناى كتاب است. | ||
+ | |||
+ | قرآن را ساده ننگريم، زيرا: | ||
+ | |||
+ | الف: سرچشمهى آن، «رَبِّ الْعالَمِينَ» است. | ||
+ | |||
+ | ب: واسطهى آن، «الرُّوحُ الْأَمِينُ» است. | ||
+ | |||
+ | ج: ظرف آن، قلب پاك پيامبر صلى الله عليه و آله «قَلْبِكَ» است. | ||
+ | |||
+ | جلد 6 - صفحه 369 | ||
+ | |||
+ | د: هدف آن، بيدارى مردم «الْمُنْذِرِينَ» است. | ||
+ | |||
+ | ه: زبان آن، فصيح و بليغ «عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» است. | ||
+ | |||
+ | و: بشارت آن، در كتابهاى پيشينيان، «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» است. | ||
+ | |||
+ | حضرت اسماعيل، هود، صالح و شعيب عليهم السلام، به زبان عربى سخن مىگفتهاند. «1» | ||
+ | |||
+ | فرشتهى وحى داراى چند نام است: روحالامين، روحالقدس، شديدالقوى، رسولٌكريم و جبرئيل. دليل اين كه به جبرئيل «روح» گفته شده، يا به خاطر آن است كه دين و روح مردم به واسطهى او زنده شده، يا خودش موجودى روحانى است. | ||
+ | |||
+ | ===پیام ها=== | ||
+ | |||
+ | 1- قرآن وحى الهى است، نه شنيدهها وبافتههاى پيامبر. «إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ» | ||
+ | |||
+ | 2- قرآن از دنياى غيب به دنياى شهود نازل شده است. «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ» | ||
+ | |||
+ | 3- كسى كه وحى مىفرستد، همانى است كه تمام هستى را اداره و تربيت مىكند. | ||
+ | |||
+ | (قوانين آسمانى با نظام آفرينش هماهنگ است) «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ» | ||
+ | |||
+ | 4- نزول وحى، وسيلهى رشد واز شئون ربوبيّت است. «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ» | ||
+ | |||
+ | 5- سنّت الهى به استخدام واسطههاست. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ» | ||
+ | |||
+ | 6- وحى الهى بدون كم و كاست نازل شده است. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ» | ||
+ | |||
+ | 7- قلب، مركز دريافت حقايق است. «عَلى قَلْبِكَ» | ||
+ | |||
+ | 8- تا از عمق جان چيزى را باور نداشته باشيم، نمىتوانيم هشدار جدّى بدهيم. «عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ» | ||
+ | |||
+ | 9- سنّت خداوند، فرستادن پيامبران براى انذار و هشدار است. «مِنَ الْمُنْذِرِينَ» | ||
+ | |||
+ | 10- درمان غافل، با انذار وهشدار است. «مِنَ الْمُنْذِرِينَ» در قرآن، انذار بيشتر از بشارت آمده است. | ||
+ | |||
+ | «1». تفسير منهجالصّادقين. | ||
+ | |||
+ | جلد 6 - صفحه 370 | ||
+ | |||
+ | 11- تبليغ بايد روشن و با زبان مردم باشد. «عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» | ||
+ | |||
+ | 12- بشارتِ قرآن، در كتب آسمانى پيشين آمده است. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» چنانكه بشارت آمدن پيامبر اسلام در تورات وانجيل بوده است. «يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ» «1» | ||
+ | |||
+ | 13- در برنامهريزى و مديريّت، زمينه را براى رشد و هدايت و فعاليّت آيندگان فراهم سازيد. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» | ||
+ | |||
+ | 14- مضمون و محتواى قرآن، در كتابهاى آسمانى پيشين بوده، ولى الفاظ آن بر قلب مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شده است. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۵۱
<<193 | آیه 194 سوره شعراء | 195>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانی.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«قَلْب»: مراد روح پیغمبر است که پایگاه نزول معجزه بزرگ و جاویدان قرآن است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ «192» نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ «193» عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ «194»
والبتّه اين (قرآن) فرستاده پروردگار جهانيان است. (كه جبرئيل) فرشتهى امين الهى آن را فرو آورده است بر دل تو، تا از هشداردهندگان باشى.
بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ «195» وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ «196»
(اين قرآن) به زبان عربى روشن (نازل شده) و همانا (خبر) آن در كتابهاى (آسمانى) پيشين آمده است.
نکته ها
«زُبُرِ» از واژهى «زُبُرِ» به معناى نوشتن و جمع «زبور» به معناى كتاب است.
قرآن را ساده ننگريم، زيرا:
الف: سرچشمهى آن، «رَبِّ الْعالَمِينَ» است.
ب: واسطهى آن، «الرُّوحُ الْأَمِينُ» است.
ج: ظرف آن، قلب پاك پيامبر صلى الله عليه و آله «قَلْبِكَ» است.
جلد 6 - صفحه 369
د: هدف آن، بيدارى مردم «الْمُنْذِرِينَ» است.
ه: زبان آن، فصيح و بليغ «عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» است.
و: بشارت آن، در كتابهاى پيشينيان، «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» است.
حضرت اسماعيل، هود، صالح و شعيب عليهم السلام، به زبان عربى سخن مىگفتهاند. «1»
فرشتهى وحى داراى چند نام است: روحالامين، روحالقدس، شديدالقوى، رسولٌكريم و جبرئيل. دليل اين كه به جبرئيل «روح» گفته شده، يا به خاطر آن است كه دين و روح مردم به واسطهى او زنده شده، يا خودش موجودى روحانى است.
پیام ها
1- قرآن وحى الهى است، نه شنيدهها وبافتههاى پيامبر. «إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ»
2- قرآن از دنياى غيب به دنياى شهود نازل شده است. «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ»
3- كسى كه وحى مىفرستد، همانى است كه تمام هستى را اداره و تربيت مىكند.
(قوانين آسمانى با نظام آفرينش هماهنگ است) «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ»
4- نزول وحى، وسيلهى رشد واز شئون ربوبيّت است. «لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ»
5- سنّت الهى به استخدام واسطههاست. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ»
6- وحى الهى بدون كم و كاست نازل شده است. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ»
7- قلب، مركز دريافت حقايق است. «عَلى قَلْبِكَ»
8- تا از عمق جان چيزى را باور نداشته باشيم، نمىتوانيم هشدار جدّى بدهيم. «عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ»
9- سنّت خداوند، فرستادن پيامبران براى انذار و هشدار است. «مِنَ الْمُنْذِرِينَ»
10- درمان غافل، با انذار وهشدار است. «مِنَ الْمُنْذِرِينَ» در قرآن، انذار بيشتر از بشارت آمده است.
«1». تفسير منهجالصّادقين.
جلد 6 - صفحه 370
11- تبليغ بايد روشن و با زبان مردم باشد. «عَرَبِيٍّ مُبِينٍ»
12- بشارتِ قرآن، در كتب آسمانى پيشين آمده است. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ» چنانكه بشارت آمدن پيامبر اسلام در تورات وانجيل بوده است. «يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ» «1»
13- در برنامهريزى و مديريّت، زمينه را براى رشد و هدايت و فعاليّت آيندگان فراهم سازيد. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ»
14- مضمون و محتواى قرآن، در كتابهاى آسمانى پيشين بوده، ولى الفاظ آن بر قلب مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شده است. «زُبُرِ الْأَوَّلِينَ»
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم