سلام وداع (واقعه کربلا): تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منابع) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | روز عاشورا، هر يك از ياران [[امام حسين]] علیه السلام كه | + | روز عاشورا، هر يك از ياران [[امام حسين]] علیه السلام كه مى خواست به ميدان نبرد آخرين برود، سلام وداع مى داد. به اين صورت كه: السلام عليك يابن رسول الله و امام جواب مى فرمود: «و عليك السلام و نحن خلفك»<ref>مقتل الحسين، مقرم، ص 305.</ref> يعنى ما هم از پى خواهيم آمد. |
| − | پس از شهادت همه ياران امام، سيدالشهدا علیه السلام به خيمه آمد و | + | پس از شهادت همه ياران امام، سيدالشهدا علیه السلام به خيمه آمد و [[سكينه]]، [[زينب]]، [[ام كلثوم]] و [[فاطمه]]... را ندا داد كه «عليكن منى السلام». اين سلام وداع حضرت كه ديدار پايانى وى با اهل بيت علیهم السلام بود، شورى و سوزى در ميان آنان افكند و هر كدام سخنانى گفتند.<ref>بحارالانوار، ج 45، ص 47.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۴۸
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
روز عاشورا، هر يك از ياران امام حسين علیه السلام كه مى خواست به ميدان نبرد آخرين برود، سلام وداع مى داد. به اين صورت كه: السلام عليك يابن رسول الله و امام جواب مى فرمود: «و عليك السلام و نحن خلفك»[۱] يعنى ما هم از پى خواهيم آمد.
پس از شهادت همه ياران امام، سيدالشهدا علیه السلام به خيمه آمد و سكينه، زينب، ام كلثوم و فاطمه... را ندا داد كه «عليكن منى السلام». اين سلام وداع حضرت كه ديدار پايانى وى با اهل بيت علیهم السلام بود، شورى و سوزى در ميان آنان افكند و هر كدام سخنانى گفتند.[۲]
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نش معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
