آیه ۵۱ احزاب: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←متن آیه) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
==متن آیه== | ==متن آیه== | ||
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«تُرْجِي مَن تَشَاء مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاء وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَن تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا».|سوره=33|آیه=51}} |
==ترجمه== | ==ترجمه== |
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۴۵
متن آیه
ترجمه
از زنان خود هر که را خواهی به نوبت مؤخردار و هر که را خواهی با خود نگه دار و اگر از آنها که دور داشته ای یکی را بطلبی بر تو گناهی نیست. در این گزینش و اختیار باید که شادمان باشند و غمگین نشوند و از آنچه همگیشان را ارزانی می داری باید که خشنود گردند و خدا می داند که در دلهای شما چیست و خداست که دانا و بردبار است.
نزول
«شیخ طوسى» گویند: زید بن اسلم گوید: این آیه درباره زنانى نازل شده که خود را به رسول خدا صلى الله علیه و آله بخشیده بودند و خداوند طى نزول این آیه به پیامبر فرمود: با هر کدام میخواهى ازدواج کن و هر یک را نمیخواهى ترک کن چنان که طبرى نیز این نظریه را اختیار نموده و این نیز بهتر است.[۱][۲]
پانویس
- ↑ صاحب مجمع البیان گوید: برخى معتقدند که چون آیه تخییر آمد زنان رسول خدا صلی الله علیه و آله ترسیدند که مبادا پیامبر آنها را طلاق گوید لذا نزد وى آمدند و گفتند: درباره ما چه تصمیمى دارى و هر کارى را مایل هستى درباره ما انجام بده که ما تابع اراده تو خواهیم بود سپس این آیه نازل گردید و از آن به بعد پیامبر درباره زوجات خویش براى این زنان، سودة و صفیه و جویریه و میمونه و امحبیبه تأخیر در نوبت روا مى داشت و براى این زنان: عائشه و حفصة و امسلمة و زینب نوبت را به طور تساوى مراعات مینمود.
- ↑ در صحیح مسلم و صحیح بخارى از عائشه نقل گردیده که مى گفت: آیا این زنان که خود را به رسول خدا صلی الله علیه و آله مى بخشند، شرم نمى کنند و حیا ندارند؟ سپس این آیه نازل گردید و عائشه بعد از نزول این آیه به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت: مى بینم که خداوند خواهش تو را سریع و زود انجام میدهد.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 643.