ميرزا حسن سبزواری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
علامه شهيد ميرزا حسن سبزواری فرزند ميرزا اسماعيل علوی سبزواری یکی از علمای بزرگ شيعه در سبزوار بود. فقيهی مجتهد و سيدی مفسر و اديبی ماهر. سالها در سبزوار و مشهد مقدمات علوم فقهی را به پايان برد و عازم نجف گرديد و در برهه ای از زمان محضر درس شيخ انصاری را درک نمود و پس از فوت شيخ، از محضر علمای نجف امثال ميرزای بزرگ استفاده نمود و خود به مراتب علمی و درجه اجتهاد نائل آمد و به زادگاه خويش مراجعت نمود و در جمله مدرسين و مروجين بزرگ مکتب بود و آثاری از ابنيه و مؤسسات خيريه ايجاد نمود. چند سفر در معيت شيعيان به سفر حج مشرف شد و راهنمائی برای مردم عصر خويش بود.
+
علامه شهید «میرزا حسن سبزواری»، فقیه، مجتهد، مفسر و ادیب بزرگ [[شیعه]] در قرن چهاردهم قمری و از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری]] و [[میرزا محمدحسن شیرازی]] بود.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
|نام کامل = میرزا حسن سبزواری
 +
||تصویر=
 +
|زادروز = 
 +
|زادگاه =  سبزوار
 +
|وفات =  قرن چهاردهم
 +
|مدفن =  [[مدینه]]، قبرستان [[بقیع]]
 +
|اساتید =  [[شیخ مرتضی انصاری]]، [[میرزا محمدحسن شیرازی]]،...
 +
|شاگردان = 
 +
|آثار =
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
 +
میرزا حسن سبزواری فرزند میرزا اسماعیل علوی سبزواری اهل سبزوار بود. پدر بزرگوارش و همچنین اجداد و دودمانش همگان [[سادات|ساداتی]] جلیل‌القدر و اهل علم و فضیلت و در عصر خویش از پرچمداران بزرگ [[تشيع|تشیع]] بودند.  
  
شهداء الفضيله می نويسد: در یکی از سفرها بعد از مناسک حج قبل از رسيدن به مدينه در راه به دست اعراب بيابان گرد ناگهان به شهادت رسيد که الاعراب اشد کفرا و نفاقا. پيکر خون آلود او را شيعيان در مدينه به کنار ائمه بقيع دفن نمودند. او افتخاری به افتخارات آل رسول افزود، و در راه خانه معبود و مسير معشوق به صف شهدا پيوست و زنده جاويد گشت. پدر بزرگوارش و همچنين اجداد و دودمانش همگان ساداتی جليل القدر و اهل علم و فضيلت بودند و در عصر خويش از پرچمداران بزرگ تشيع سرخ علوی. روانشان شاد باد.
+
میرزا حسن در سبزوار و [[مشهد]] مقدمات علوم [[فقه|فقهی]] را به پایان برد و عازم [[نجف]] گردید و در برهه ای از زمان، محضر درس [[شیخ مرتضی انصاری]] را درک نمود و پس از فوت شیخ، از محضر علمای نجف مانند [[میرزا محمدحسن شیرازی]] استفاده نمود و خود نائل آمد.
 +
 
 +
علامه میرزا حسن سبزواری پس از رسیدن به مراتب علمی و درجه [[اجتهاد]]، به زادگاه خویش مراجعت نمود و در جمله مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود و آثاری از ابنیه و مؤسسات خیریه ایجاد نمود.
 +
 
 +
او چند سفر در معیت [[شیعه|شیعیان]] به سفر [[حج]] مشرف شد و راهنمائی برای مردم عصر خویش بود. صاحب «[[شهداء الفضيلة (کتاب)|شهداء الفضیله]]» می نویسد: در یکی از سفرها بعد از مناسک حج قبل از رسیدن به [[مدینه]]، در راه به دست اعراب بیابان‌گرد به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید. پیکر خون آلود او را شیعیان در مدینه به کنار [[ائمه]] [[بقیع]] دفن نمودند.  
  
 
==منابع==
 
==منابع==
سايت شعائر
+
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
+
* سايت شعائر.
 +
 
 +
[[رده:علمای قرن چهاردهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده:علمای شهید]][[رده:مدفونین در بقیع]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۸

علامه شهید «میرزا حسن سبزواری»، فقیه، مجتهد، مفسر و ادیب بزرگ شیعه در قرن چهاردهم قمری و از شاگردان شیخ مرتضی انصاری و میرزا محمدحسن شیرازی بود.

نام کامل میرزا حسن سبزواری
زادگاه سبزوار
وفات قرن چهاردهم
مدفن مدینه، قبرستان بقیع

Line.png

اساتید

شیخ مرتضی انصاری، میرزا محمدحسن شیرازی،...



زندگی‌نامه

میرزا حسن سبزواری فرزند میرزا اسماعیل علوی سبزواری اهل سبزوار بود. پدر بزرگوارش و همچنین اجداد و دودمانش همگان ساداتی جلیل‌القدر و اهل علم و فضیلت و در عصر خویش از پرچمداران بزرگ تشیع بودند.

میرزا حسن در سبزوار و مشهد مقدمات علوم فقهی را به پایان برد و عازم نجف گردید و در برهه ای از زمان، محضر درس شیخ مرتضی انصاری را درک نمود و پس از فوت شیخ، از محضر علمای نجف مانند میرزا محمدحسن شیرازی استفاده نمود و خود نائل آمد.

علامه میرزا حسن سبزواری پس از رسیدن به مراتب علمی و درجه اجتهاد، به زادگاه خویش مراجعت نمود و در جمله مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود و آثاری از ابنیه و مؤسسات خیریه ایجاد نمود.

او چند سفر در معیت شیعیان به سفر حج مشرف شد و راهنمائی برای مردم عصر خویش بود. صاحب «شهداء الفضیله» می نویسد: در یکی از سفرها بعد از مناسک حج قبل از رسیدن به مدینه، در راه به دست اعراب بیابان‌گرد به شهادت رسید. پیکر خون آلود او را شیعیان در مدینه به کنار ائمه بقیع دفن نمودند.

منابع

  • سايت شعائر.
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه