یاد امام حسین هنگام نوشیدن آب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 +
[[شهادت در راه خدا|شهادت]] تشنه كامانه [[امام حسين‌]] علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه ‌مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن ‌حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن [[روز عاشورا|عاشوراى]] عطش ريز و آن كامهاى تشنه‌ عاشورائيان شهيد است.
  
شهادت تشنه كامانه [[امام حسين‌]] علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه ‌مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن ‌حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن [[روز عاشورا|عاشوراى]] عطش ريز و آن كامهاى تشنه‌ عاشورائيان شهيد است.
+
[[امام صادق‌]] علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه ‌حسين بن على را به ياد مى‌آوردم‌». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن ‌قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة‌»؛<ref>امالى، شیخ صدوق، ص 122.</ref> هر كه آب بنوشد و حسين‌ علیه السلام را ياد كند و قاتل او را [[لعن]] نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد.
  
[[امام صادق‌]] علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه ‌حسين بن على را به ياد مى‌آوردم‌» و نيز فرمود: «ما من عبد شرب الماء فذكر الحسين ولعن ‌قاتله الا كتب له ماة الف حسنة و حط عنه ماة الف سيئة‌»<ref>امالى صدوق، ص 122.</ref> هر كه آب بنوشد و حسين‌ علیه السلام را ياد كند و قاتل او را لعن نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد.
+
از اين رو [[شیعه]] هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على [[سلام]] مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام [[ماه محرم]]، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر [[یزید بن معاویه|يزيد]] كن‌»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين‌».
  
از اين رو [[شیعه|شيعه]]، هنگام نوشيدن آب بر حسين بن على سلام مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات، يا حسين سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنك، در تابستان و در ايام [[محرم]]، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر [[یزید بن معاویه|يزيد]] كن‌» يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين‌».
+
از زبان خود [[سیدالشهداء]] علیه السلام هم نقل شده كه در شعری ‌فرمود:  
  
از زبان خود [[سیدالشهدا]] هم نقل شده كه ‌فرمود: شيعتى ما ان شربتم عذب ماء فاذكرونى او سمعتم بغريب او شهيد فاندبونى.<ref> الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.</ref>
+
شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى.<ref> الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.</ref>
  
[[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدر با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام افطار غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قتل‌ ابن رسول الله جائعا، قتل ابن رسول الله عطشانا»<ref>لهوف، ص 209.</ref> و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه ‌مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند. اين ‌ياد كرد پيوسته از شهادت مظلومانه حسين‌ علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه ‌است.
+
[[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام [[افطار]] غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قُتل‌ ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».<ref>لهوف، سید بن طاوس، ص 209.</ref> و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه ‌مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.  
 +
 
 +
اين ‌يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين‌ علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه ‌است.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۶: سطر ۱۹:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
*فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
  
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
[[رده: آداب و سنن]]
 
[[رده: آداب و سنن]]
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۱


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شهادت تشنه كامانه امام حسين‌ علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه ‌مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن ‌حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن عاشوراى عطش ريز و آن كامهاى تشنه‌ عاشورائيان شهيد است.

امام صادق‌ علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه ‌حسين بن على را به ياد مى‌آوردم‌». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن ‌قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة‌»؛[۱] هر كه آب بنوشد و حسين‌ علیه السلام را ياد كند و قاتل او را لعن نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد.

از اين رو شیعه هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على سلام مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام ماه محرم، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر يزيد كن‌»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين‌».

از زبان خود سیدالشهداء علیه السلام هم نقل شده كه در شعری ‌فرمود:

شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى.[۲]

امام سجاد علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام افطار غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قُتل‌ ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».[۳] و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه ‌مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.

اين ‌يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين‌ علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه ‌است.

پانویس

  1. امالى، شیخ صدوق، ص 122.
  2. الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.
  3. لهوف، سید بن طاوس، ص 209.

منابع

  • فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها