یا مبرور: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
+
«یا مَبرور» -به معناى «نیکى شده‌» و «حمایت‌ شده»- شعار طایفه‌ «ازد» در [[كوفه|کوفه]] بود. هنگامى که [[عبدالله بن عفیف ازدی]] در مجلس‌ [[عبیدالله بن زیاد]] نسبت به جنایت او در کشتن [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام اعتراض کرد و او را رسوا نمود، ابن‌زیاد به مأموران خود دستور داد وی را دستگیر کنند.
  
شعار طایفه‌ «ازد» در [[كوفه|کوفه]] بود. هنگامى که [[عبدالله بن عفیف ازدی|عبدالله عفیف ازدى]] در مجلس‌ «[[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]]» نسبت به جنایت او در کشتن [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام اعتراض کرد و ابن زیاد فرمان داد که ‌«او را بگیرید!».
+
عبدالله بن عفیف شعار «یا مبرور» سر داد و گروهى از طایفه ازد گرد آمده و او را از مجلس بیرون بردند.<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۲۷.</ref> اما همین که تاریکی شب فرارسید و مردم در خانه‌های خویش آرمیدند، مأموران عبیدالله به خانه عبدالله بن عفیف هجوم آورده و او را با ضربات شمشیر به شهادت رسانیدند. آنگاه، سرش را از بدن جدا کرده و پیکر بی‌جانش را به دار آویختند.<ref>ن.ک: الارشاد، شیخ مفید، ص ۴۷۴؛ لهوف، سید بن طاووس، ص ۱۸۵.</ref>
 
 
عبدالله بن عفیف شعار «یا مبرور» سر داد و گروهى از طایفه ازد گرد آمده و او را از مجلس بیرون بردند.<ref>[[مقتل الحسين(عليه السلام) (مقرم) (کتاب)|مقتل الحسین]]، مقرم، ص ۴۲۷.</ref> معناى آن‌ «نیکى شده‌» و «حمایت‌ شده» است.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۰: سطر ۸:
 
==منابع==
 
==منابع==
  
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
+
*[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، نشر معروف.
 
+
*روزشمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد اول، ماه محرم.
 
[[رده:شعارهای عاشورائی]]
 
[[رده:شعارهای عاشورائی]]
 
[[رده:خونخواهی امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده:خونخواهی امام حسین علیه السلام]]
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵

«یا مَبرور» -به معناى «نیکى شده‌» و «حمایت‌ شده»- شعار طایفه‌ «ازد» در کوفه بود. هنگامى که عبدالله بن عفیف ازدی در مجلس‌ عبیدالله بن زیاد نسبت به جنایت او در کشتن امام حسین علیه السلام اعتراض کرد و او را رسوا نمود، ابن‌زیاد به مأموران خود دستور داد وی را دستگیر کنند.

عبدالله بن عفیف شعار «یا مبرور» سر داد و گروهى از طایفه ازد گرد آمده و او را از مجلس بیرون بردند.[۱] اما همین که تاریکی شب فرارسید و مردم در خانه‌های خویش آرمیدند، مأموران عبیدالله به خانه عبدالله بن عفیف هجوم آورده و او را با ضربات شمشیر به شهادت رسانیدند. آنگاه، سرش را از بدن جدا کرده و پیکر بی‌جانش را به دار آویختند.[۲]

پانویس

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص ۴۲۷.
  2. ن.ک: الارشاد، شیخ مفید، ص ۴۷۴؛ لهوف، سید بن طاووس، ص ۱۸۵.

منابع

  • فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
  • روزشمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد اول، ماه محرم.
11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها