بیت المعمور: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
بیت المعمور تركيبي قرآني است به معناي «سراي‌آباد» است كه در ديدگاه بيشتر مفسران، قابليت هم­سنگي با بيت‌الحرام را داراست. اين تركيب تنها يك بار در قرآن كريم آمده است: {{متن قرآن|«وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ»}}. ([[سوره طور]]/4) و خداوند برای بیان این مطلب که بي‌گمان عذاب الهي (بر كافران) رخ خواهد نمود و هيچ‌كس را دفع آن مقدور نخواهد بدان سوگند ياد كرده است.
+
«بیت المعمور» عبارتی [[قرآن|قرآنی]] است به معنای «خانه آباد» در آسمان که مطابق برخی روایات، درست برابر [[کعبه]] (بیت‌الحرام یا بیت‌العتیق) قرار گرفته و آبادانی این خانه به لحاظ فراوانی [[فرشتگان]] عابد در آن است.<ref>تفسیر طبری، ج ۱۱، ص ۱۰ـ۱۱؛ سیوطی، الدرالمنثور، ج ۶، ص ۱۱۷ـ۱۱۸.</ref>
  
==بیت المعمور در تفاسیر و روایات==
+
==بیت‌المعمور در قرآن و روایات==
گذار شتابان از اين تركيب در [[قرآن كريم]]، بدون هيچ توضيح و بياني توجه بسياري از مفسران را به خود جلب كرده است. پرداختن به تفسير و نيز بيان توضيحاتی درباره بيت‌المعمور، از همان زمان پيامبر صلی الله علیه و آله و از زبان آن حضرت آغاز شد و توسط صحابه و تابعان ادامه يافت.
+
تعبیر «بیت المعمور» تنها یک بار در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|«وَالْبَیتِ الْمَعْمُورِ»}}؛ ([[سوره طور]]، ۴) و خداوند برای بیان این مطلب که بی‌گمان عذاب الهی (بر کافران) رخ خواهد نمود و هیچ‌کس را دفع آن مقدور نخواهد بدان سوگند یاد کرده است. پرداختن به [[تفسیر]] و نیز بیان توضیحاتی درباره بیت‌المعمور، از همان زمان [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه و آله و از زبان آن حضرت آغاز شد و توسط [[صحابه]] و [[تابعان]] ادامه یافت.
  
افزون بر منزلت اين «سرا»، از آن رو كه مقام سوگند الاهي در قرآن را يافته در روايات نيز بسيار بدان پرداخته شده است و توسط مفسران مورد بررسي قرار گرفته است. در برابر غالب روايات، تنها حسن بصري بيت المعمور را همان [[بيت‌الحرام]] دانسته است(2/305)، اما بيشتر روايات بيان كننده آنند كه اين خانه در آسمان جاي دارد؛ چنان كه در حديثي از مالك بن صعصعه از رسول گرامي صلی الله علیه و آله آمده است كه آن حضرت در [[معراج]]، هنگامي كه به همراه [[جبرئيل]] از آسمان هفتم گذشتند به بيت المعمور رسيدند، جايي كه هر روز 70 هزار فرشته در آن به [[نماز]] مي‌ايستند، فرشتگاني كه ديگر هرگز به آنجا بازنمي‌گردند. در ادامه حديث آمده است كه پيامبر صلی الله علیه و آله پس از آن به سدرة المنتهي رسيدند.
+
افزون بر منزلت «بیت المعمور»، از آن رو که مقام سوگند الهی در قرآن کریم راه یافته، در روایات نیز بسیار بدان پرداخته شده است و توسط مفسران مورد بررسی قرار گرفته است. تنها [[حسن بصری]] بیت المعمور را همان [[بیت الحرام]] دانسته است،<ref>بصری، تفسیر، ج۲ ص۳۰۵.</ref> اما بیشتر روایات بیان کننده آنند که این خانه در آسمان جای دارد؛ چنان که در [[حدیث|حدیثی]] از مالک بن صعصعه از رسول گرامی صلی الله علیه و آله آمده است که آن حضرت در [[معراج]]، هنگامی که به همراه [[جبرئیل]] از آسمان هفتم گذشتند به بیت المعمور رسیدند، جایی که هر روز ۷۰ هزار [[فرشتگان|فرشته]] در آن به [[نماز]] می‌ایستند، فرشتگانی که دیگر هرگز به آنجا بازنمی‌گردند. در ادامه حدیث آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله پس از آن به [[سدرة المنتهى|سدرة المنتهی]] رسیدند.<ref>صحیح مسلم‌، ج۱ ص۱۴۶؛ تفسیر طبری‌، ج۲۷ ص۱۰-۱۱.</ref>
  
در دسته‌اي از روايات معراج، بر اين موضوع تكيه شده است كه پيامبر صلی الله علیه و آله و در پس ايشان ديگر انبياء و رسولان و نيز فرشتگان در بيت المعمور با اذان جبرئيل به نماز ايستادند.  
+
در دسته‌ای از روایات معراج، بر این موضوع تکیه شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله و در پس ایشان دیگر انبیاء و رسولان و نیز فرشتگان در بیت المعمور با اذان [[جبرئیل|جبرئیل]] به نماز ایستادند.<ref>کلینی، الكافى، ج ۳ ص ۳۰۲؛ طوسی، تهذيب الأحكام، ج ۲ ص ۶۰.</ref>
  
قابل توجه آن است كه در روايتي كه مجلسي در اين باره نقل مي‌كند، اين خانه در آسمان چهارم بوده و از ياقوت سرخ ساخته شده است.
+
در روایتی از [[امام صادق]] علیه السلام سؤال شد که چرا [[کعبه]]، کعبه نامیده شد؟ امام(ع) فرمود زیرا چهارگوش مى‏ باشد. سؤال شد براى چه چهارگوش است؟ امام(ع) فرمود: زیرا محاذى (برابر) بیت المعمور است و آن چهار گوش مى ‏باشد. سؤال شد: براى چه بیت المعمور چهار گوش است؟ امام(ع) فرمود: زیرا محاذى عرش است و آن چهار گوش مى ‏باشد. سؤال شد: چرا عرش مربّع است؟ فرمودند: زیرا کلماتى که اسلام بر آن بنا شده چهار تا است و آنها عبارت‌اند از: سبحان الله و الحمد للّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۹۰.</ref>
در روايات گوناگون، جايگاه بيت‌المعمور در طبقات مختلف آسمان دانسته شده است. آسمان هفتم، ششم، چهارم و [[آسمان فروردين]] (السماء الدنيا)؛ و در روايتي بيت‌ المعمور متصل به عرش است و حتي در برخي روايات براي فراهم آوردن اشتراكي در بيان مطلب، به وجود «بيتي معمور» در هر كدام از طبقات آسمان و زمين اشاره شده است.
 
  
اما واقعيت اين است كه وجه اشتراك غالب روايات، در اصل بيان همسنگي و تقابل بيت‌المعمور و خانه كعبه است. چنين آمده است كه همان گونه كه براي آدميان در زمين خانه‌اي براي پرستش پروردگار وجود دارد و آن بيت‌الحرام است، در آسمان نيز براي فرشتگان، خانه‌اي بنا شده است كه در آن به پرستش الهي بپردازند، خانه‌اي با همان حرمتي كه كعبه در زمين دارد. از این رو بعضی از مفسرین گفته اند بیت المعمور حقیقت مثالی [[کعبه]] است در عوالم غیبی آسمان چهارم یا هفتم<ref>نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص102</ref>
+
در روایات گوناگون، جایگاه بیت‌المعمور در طبقات مختلف آسمان دانسته شده است. آسمان هفتم، ششم، چهارم و آسمان فروردین (السماء الدنیا)؛ و در روایتی بیت‌ المعمور متصل به [[عرش]] است و حتی در برخی روایات برای فراهم آوردن اشتراکی در بیان مطلب، به وجود «بیتی معمور» در هر کدام از طبقات آسمان و زمین اشاره شده است. در روایتی که [[علامه مجلسى|علامه مجلسی]] در این باره نقل می‌کند، این خانه در آسمان چهارم بوده و از یاقوت سرخ ساخته شده است.
  
 +
دسته‌ای دیگر از روایات در تفسیر آیۀ یاد شده، با اشاره به نزول یکبارۀ قرآن کریم، گویند که بیت‌المعمور همان جایگاه ستارگان در آسمان فروردین است که قرآن کریم در [[شب قدر]] از [[ماه رمضان]] به آنجا فرود آمد و سپس به تدریج بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شد.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ج ۱، ص ۱۸۹؛ تفسیر طبری، ج ۲، ص ۸۴-۸۵.</ref>
 +
 +
اما واقعیت این است که وجه اشتراک غالب روایات، در اصل بیان همسنگی و تقابل بیت‌المعمور و خانه [[کعبه|کعبه]] است. چنین آمده است که همان گونه که برای آدمیان در زمین خانه‌ای برای پرستش پروردگار وجود دارد و آن بیت‌الحرام است، در آسمان نیز برای فرشتگان، خانه‌ای بنا شده است که در آن به پرستش الهی بپردازند، خانه‌ای با همان حرمتی که کعبه در زمین دارد. از این رو بعضی از عالمان گفته اند بیت المعمور حقیقت مثالی [[کعبه]] در عوالم غیبی آسمان چهارم یا هفتم است.<ref>نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص۱۰۲.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
==منابع==
  
== منابع ==
+
*"بیت المعمور"، [https://www.cgie.org.ir/fa/article/229238/%D8%A8%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D9%85%D9%88%D8%B1 دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]، تاریخ بازیابی: ۲۶ شهریور ۱۳۹۲.
*پژوهشکده باقرالعلوم، بیت المعمور، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: 26 شهریور 1392.
+
*"بیت المعمور"، [https://rch.ac.ir/article/Details/12607 دانشنامه جهان اسلام].
*نثر طوبی، علامه شعرانی و محمد قریب، تهران، انتشارات اسلامیه،بی تا
+
*"بیت المعمور"، نثر طوبی، علامه شعرانی.
  
 
[[رده:اماکن ذکر شده در قرآن]]
 
[[رده:اماکن ذکر شده در قرآن]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 +
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۱

«بیت المعمور» عبارتی قرآنی است به معنای «خانه آباد» در آسمان که مطابق برخی روایات، درست برابر کعبه (بیت‌الحرام یا بیت‌العتیق) قرار گرفته و آبادانی این خانه به لحاظ فراوانی فرشتگان عابد در آن است.[۱]

بیت‌المعمور در قرآن و روایات

تعبیر «بیت المعمور» تنها یک بار در قرآن کریم آمده است: «وَالْبَیتِ الْمَعْمُورِ»؛ (سوره طور، ۴) و خداوند برای بیان این مطلب که بی‌گمان عذاب الهی (بر کافران) رخ خواهد نمود و هیچ‌کس را دفع آن مقدور نخواهد بدان سوگند یاد کرده است. پرداختن به تفسیر و نیز بیان توضیحاتی درباره بیت‌المعمور، از همان زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و از زبان آن حضرت آغاز شد و توسط صحابه و تابعان ادامه یافت.

افزون بر منزلت «بیت المعمور»، از آن رو که مقام سوگند الهی در قرآن کریم راه یافته، در روایات نیز بسیار بدان پرداخته شده است و توسط مفسران مورد بررسی قرار گرفته است. تنها حسن بصری بیت المعمور را همان بیت الحرام دانسته است،[۲] اما بیشتر روایات بیان کننده آنند که این خانه در آسمان جای دارد؛ چنان که در حدیثی از مالک بن صعصعه از رسول گرامی صلی الله علیه و آله آمده است که آن حضرت در معراج، هنگامی که به همراه جبرئیل از آسمان هفتم گذشتند به بیت المعمور رسیدند، جایی که هر روز ۷۰ هزار فرشته در آن به نماز می‌ایستند، فرشتگانی که دیگر هرگز به آنجا بازنمی‌گردند. در ادامه حدیث آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله پس از آن به سدرة المنتهی رسیدند.[۳]

در دسته‌ای از روایات معراج، بر این موضوع تکیه شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله و در پس ایشان دیگر انبیاء و رسولان و نیز فرشتگان در بیت المعمور با اذان جبرئیل به نماز ایستادند.[۴]

در روایتی از امام صادق علیه السلام سؤال شد که چرا کعبه، کعبه نامیده شد؟ امام(ع) فرمود زیرا چهارگوش مى‏ باشد. سؤال شد براى چه چهارگوش است؟ امام(ع) فرمود: زیرا محاذى (برابر) بیت المعمور است و آن چهار گوش مى ‏باشد. سؤال شد: براى چه بیت المعمور چهار گوش است؟ امام(ع) فرمود: زیرا محاذى عرش است و آن چهار گوش مى ‏باشد. سؤال شد: چرا عرش مربّع است؟ فرمودند: زیرا کلماتى که اسلام بر آن بنا شده چهار تا است و آنها عبارت‌اند از: سبحان الله و الحمد للّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر.[۵]

در روایات گوناگون، جایگاه بیت‌المعمور در طبقات مختلف آسمان دانسته شده است. آسمان هفتم، ششم، چهارم و آسمان فروردین (السماء الدنیا)؛ و در روایتی بیت‌ المعمور متصل به عرش است و حتی در برخی روایات برای فراهم آوردن اشتراکی در بیان مطلب، به وجود «بیتی معمور» در هر کدام از طبقات آسمان و زمین اشاره شده است. در روایتی که علامه مجلسی در این باره نقل می‌کند، این خانه در آسمان چهارم بوده و از یاقوت سرخ ساخته شده است.

دسته‌ای دیگر از روایات در تفسیر آیۀ یاد شده، با اشاره به نزول یکبارۀ قرآن کریم، گویند که بیت‌المعمور همان جایگاه ستارگان در آسمان فروردین است که قرآن کریم در شب قدر از ماه رمضان به آنجا فرود آمد و سپس به تدریج بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شد.[۶]

اما واقعیت این است که وجه اشتراک غالب روایات، در اصل بیان همسنگی و تقابل بیت‌المعمور و خانه کعبه است. چنین آمده است که همان گونه که برای آدمیان در زمین خانه‌ای برای پرستش پروردگار وجود دارد و آن بیت‌الحرام است، در آسمان نیز برای فرشتگان، خانه‌ای بنا شده است که در آن به پرستش الهی بپردازند، خانه‌ای با همان حرمتی که کعبه در زمین دارد. از این رو بعضی از عالمان گفته اند بیت المعمور حقیقت مثالی کعبه در عوالم غیبی آسمان چهارم یا هفتم است.[۷]

پانویس

  1. تفسیر طبری، ج ۱۱، ص ۱۰ـ۱۱؛ سیوطی، الدرالمنثور، ج ۶، ص ۱۱۷ـ۱۱۸.
  2. بصری، تفسیر، ج۲ ص۳۰۵.
  3. صحیح مسلم‌، ج۱ ص۱۴۶؛ تفسیر طبری‌، ج۲۷ ص۱۰-۱۱.
  4. کلینی، الكافى، ج ۳ ص ۳۰۲؛ طوسی، تهذيب الأحكام، ج ۲ ص ۶۰.
  5. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۹۰.
  6. سیوطی، الدرالمنثور، ج ۱، ص ۱۸۹؛ تفسیر طبری، ج ۲، ص ۸۴-۸۵.
  7. نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص۱۰۲.

منابع