بستن آب بر سپاه امام حسین در کربلا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 7 محرم|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 7 محرم|سال= سال ۶۱ هجری قمری}} |
| − | در | + | پس از آن که [[عمر بن سعد]] در سوم [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۱ هجرى وارد [[کربلا]] گردید، پیکی به نزد [[امام حسین]] علیه‌السلام فرستاد و از آن حضرت پرسش کرد که به چه منظوری به این دیار روی آورده است؟ امام حسین علیه‌السلام در پاسخش فرمود: آمدن من به این سرزمین به خاطر دعوت همشهری‌های شما بوده است که با ارسال هزاران نامه، مرا به سوی خود خواندند. هم اینک اگر از ادامه حرکت من ناخرسندید، من اصراری بر آن ندارم و حاضرم برگردم. |
| − | + | عمر بن سعد پس از دریافت پاسخ امام حسین علیه‌السلام دلگرم شد و به ایجاد صلح و سازش امیدوار گردید. از آن پس میان امام حسین علیه‌السلام و عمر بن سعد، پیام‌های دیگری نیز مبادله و موجب فروکش کردن حساسیت‌های ابتدایی و کاستن خصومت طرفین شد. | |
| − | + | اما [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]]، عامل [[یزید بن معاویه|یزید بن معاویه]] در [[کوفه]] که بر جریان کربلا و نحوه رفتار عمر بن سعد با امام حسین علیه‌السلام إشراف و نظارت داشت، حاضر به مصالحه و پایان ماجرا بدون خونریزی نبود و تلاش می‌کرد که این أمر را سخت‌تر و حادتر نماید. بدین جهت، در هفتم [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۱ هجرى نامه‌ای برای عمر بن سعد نوشت و به وی دستور داد که بر امام حسین علیه‌السلام سخت گیرد و میان او و آب [[فرات]] حایل گردد و نگذارد که آن حضرت و یارانش از رود فرات استفاده کنند تا در فشار قرار گرفته و تسلیم گردند. | |
| − | + | عمر بن سعد که به خاطر دلبستگی به حکومت "ری" حاضر به انجام هر کاری شده بود، فرمان عبیدالله را بی‌درنگ به اجرا درآورد و [[عمرو بن حجاج زبیدی|عمرو بن حجاج زبیدی]] را با پانصد سواره نظام، موکل آب فرات نمود تا از دسترسی یاران امام حسین علیه‌السلام به [[شریعه|شریعه]] فرات جلوگیری نماید. سپاهیان عمر بن سعد از روز هفتم محرم با شدت تمام از آب فرات مراقبت کرده و مانع دستیابی یاران امام حسین علیه‌السلام به آن شدند. | |
| + | ولیکن علیرغم سخت‌گیری و تلاش پی‌گیر آنان، [[یاران امام حسین علیه السلام|یاران امام حسین]] علیه‌السلام تا [[شب عاشورا]] از تاریکی شب استفاده کرده و خود را به رود فرات رسانیده و آب خیمه‌ها را تأمین می‌کردند. [[حضرت عباس علیه السلام|حضرت عباس]] علیه‌السلام که در دلیری، غیرت و وفاداری، ضرب‌المثل دوستان و دشمنان بود، در آبرسانی خیمه‌ها پیشگام و بسیار کوشا بود.<ref>نک: الارشاد، (شیخ مفید)، ص ۴۳۴؛ بحارالانوار، (علامه مجلسی)، ج ۴۴، ص ۳۱۵ و ص ۳۸۹؛ کشف الغمه، (علی بن عیسی اربلی)، ج ۲، ص ۲۲۶ و منتهی الآمال، (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۳۵.</ref> | ||
| + | |||
| + | == پانویس == | ||
| + | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * سید مهدى مرعشى نجفى، حوادث الایام، صفحه ۲۳. | |
| + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | ||
| + | |||
| + | منابع بیشتر: | ||
| + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=62 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۷ محرم]. | ||
| + | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
[[رده:وقایع ماه محرم]] | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
[[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۸
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:7 محرم |
| سال ۶۱ هجری قمری |
پس از آن که عمر بن سعد در سوم محرم سال ۶۱ هجرى وارد کربلا گردید، پیکی به نزد امام حسین علیه‌السلام فرستاد و از آن حضرت پرسش کرد که به چه منظوری به این دیار روی آورده است؟ امام حسین علیه‌السلام در پاسخش فرمود: آمدن من به این سرزمین به خاطر دعوت همشهری‌های شما بوده است که با ارسال هزاران نامه، مرا به سوی خود خواندند. هم اینک اگر از ادامه حرکت من ناخرسندید، من اصراری بر آن ندارم و حاضرم برگردم.
عمر بن سعد پس از دریافت پاسخ امام حسین علیه‌السلام دلگرم شد و به ایجاد صلح و سازش امیدوار گردید. از آن پس میان امام حسین علیه‌السلام و عمر بن سعد، پیام‌های دیگری نیز مبادله و موجب فروکش کردن حساسیت‌های ابتدایی و کاستن خصومت طرفین شد.
اما عبیدالله بن زیاد، عامل یزید بن معاویه در کوفه که بر جریان کربلا و نحوه رفتار عمر بن سعد با امام حسین علیه‌السلام إشراف و نظارت داشت، حاضر به مصالحه و پایان ماجرا بدون خونریزی نبود و تلاش می‌کرد که این أمر را سخت‌تر و حادتر نماید. بدین جهت، در هفتم محرم سال ۶۱ هجرى نامه‌ای برای عمر بن سعد نوشت و به وی دستور داد که بر امام حسین علیه‌السلام سخت گیرد و میان او و آب فرات حایل گردد و نگذارد که آن حضرت و یارانش از رود فرات استفاده کنند تا در فشار قرار گرفته و تسلیم گردند.
عمر بن سعد که به خاطر دلبستگی به حکومت "ری" حاضر به انجام هر کاری شده بود، فرمان عبیدالله را بی‌درنگ به اجرا درآورد و عمرو بن حجاج زبیدی را با پانصد سواره نظام، موکل آب فرات نمود تا از دسترسی یاران امام حسین علیه‌السلام به شریعه فرات جلوگیری نماید. سپاهیان عمر بن سعد از روز هفتم محرم با شدت تمام از آب فرات مراقبت کرده و مانع دستیابی یاران امام حسین علیه‌السلام به آن شدند.
ولیکن علیرغم سخت‌گیری و تلاش پی‌گیر آنان، یاران امام حسین علیه‌السلام تا شب عاشورا از تاریکی شب استفاده کرده و خود را به رود فرات رسانیده و آب خیمه‌ها را تأمین می‌کردند. حضرت عباس علیه‌السلام که در دلیری، غیرت و وفاداری، ضرب‌المثل دوستان و دشمنان بود، در آبرسانی خیمه‌ها پیشگام و بسیار کوشا بود.[۱]
پانویس
- ↑ نک: الارشاد، (شیخ مفید)، ص ۴۳۴؛ بحارالانوار، (علامه مجلسی)، ج ۴۴، ص ۳۱۵ و ص ۳۸۹؛ کشف الغمه، (علی بن عیسی اربلی)، ج ۲، ص ۲۲۶ و منتهی الآمال، (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۳۵.
منابع
- سید مهدى مرعشى نجفى، حوادث الایام، صفحه ۲۳.
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
منابع بیشتر:
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
