ملا غلامرضا قمى: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←خصوصيات اخلاقى) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «آیت الله ملا غلامرضا قمى» معروف به «حاج آخوند» (۱۳۳۲-۱۲۵۵ ق)، از فقها و علماى بزرگ [[شیعه]] در قرن چهاردهم قمرى و از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] و [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] بود. او در [[قم]] بر مسند تدریس، [[فتوا|افتاء]]، [[موعظه|وعظ]] و ارشاد و [[امام جماعت|امامت جماعت]] تکیه زد و کتبی نیز تألیف نمود. کتاب «[[قلائد الفرائد (کتاب)|قلائد الفرائد]]» از معروفترین آثار اوست. | |
| − | + | {{شناسنامه عالم | |
| − | + | ||نام کامل = حاج ملا غلامرضا قمى | |
| − | + | ||تصویر= | |
| + | ||زادروز = ۱۳۳۲ قمری | ||
| + | |زادگاه = [[قم]] | ||
| + | |وفات = ۱۲۵۵ قمری | ||
| + | |مدفن = قم، [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم حضرت معصومه]] | ||
| + | |اساتید = [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]]، [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]]، [[میرزا حبیب الله رشتی|میرزا حبیب الله رشتى]]،... | ||
| + | |شاگردان = سید محمود روحانى قمى، شیخ محمدجواد قمى، شیخ عبدالهادى قمى، سید عباس رضوى مبرقعى،... | ||
| + | |آثار = [[قلائد الفرائد (کتاب)|قلائد الفرائد]]، قواعد الاصول، کنوز الجواهر، صلاة المسافر، کتاب الصلاة، کتاب القضاء،... | ||
| + | }} | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| − | + | تاریخ تولد ملا غلامرضا قمى فرزند رجبعلی، به خوبى روشن نیست، اما از آنجا که وى قریب السن و یا همسن مرحوم آیت الله [[سيد صادق قمی|حاج سید صادق قمى]] - یار دیرین و هم‌مباحثه خویش - بوده و تاریخ ولادت او، ۱۲۵۵ ق. بوده است. شاید سال تولد «حاج آخوند» نیز حدود ۱۲۵۵ ق. باشد.<ref>مقدمه سر السعادة، ص ۵.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==تحصیل و استادان== | |
| − | + | ملا غلامرضا قمى پس از آموختن مقدمات علوم دینى در [[قم]] و [[تهران]] و [[اصفهان]] نزد مرحوم علامه شیخ على نورى [[فلسفه]] را به مدت چهار سال بیاموخت، و در سال ۱۲۷۹ ق، به همراه دوست دیرین و هم‌مباحثه اش آیت الله [[سید صادق قمی]]، رهسپار [[نجف]] اشرف گردید و به مدت دو سال از درسهاى [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] استاد الفقهاء والمجتهدین [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] بهره برد. این دو سال در پرورش شخصیت علمى و بارورى استعداد او نقش بسزایى داشت، زیرا آن چنان که از [[حاشیه]]<nowiki/>اش بر [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]] شیخ برمى آید، وى در این مدت مبانى و گفتار شیخ اعظم را به خاطر سپرد و در جاى جاى کتاب به ذکر آن‌ها پرداخت. | |
| − | + | پس از درگذشت شیخ انصارى در ۱۲۸۱ ق، وى با شرکت در حلقه درسى آیات عظام: [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزاى شیرازى]] و [[میرزا حبیب الله رشتی|میرزا حبیب الله رشتى]] به تکمیل دانسته هاى خویش پرداخت. با مهاجرت میرزاى شیرازى به [[سامرا]]، او و هم‌بحثش حاج سید صادق ملازمت میرزا حبیب الله رشتى را برگزیدند و تا سال ۱۲۹۶ ق، به مدت ۱۶ سال از درسهاى فقه و اصول آن وارث دانش شیخ انصارى بهره بردند. | |
| − | + | سپس در اواخر سال ۱۲۹۶ ق، به همراه دوستش رهسپار سامرا شد و دو سال نیز از درس آیت الله میرزاى شیرازى بهره برد و با مکتب فقهى سامرا نیز آشنا شد. | |
| − | + | ==فعالیتهای علمی و اجتماعی== | |
| − | + | مرحوم حاج آخوند و [[سید صادق قمی|حاج سید صادق قمی]]، در سال ۱۲۹۸ ق، به زادگاه خویش بازگشتند و بر مسند تدریس، [[فتوا|افتاء]]، [[موعظه|وعظ]] و ارشاد و [[امام جماعت|امامت جماعت]] تکیه زدند. مردم حق‌شناس [[قم]] هم - که دو تن از بهترین دانش آموختگان نجف را در میان خویش مى دیدند - گرد آنان را گرفتند و به استفاده از محضرشان پرداختند. | |
| − | + | آیت الله ملا غلامرضا قمی، سالیان فراوان در مسجد شریف [[امام حسن عسکری]] علیه‌السلام به تدریس علوم [[اهل البیت|اهل بیت]] و اقامه [[نماز جماعت|جماعت]] و ارشاد مؤمنان پرداخت.<ref>رجال قم، ص ۹۹.</ref> از شمار شاگردان مرحوم حاج آخوند اطلاع دقیقى در دست نیست، اما مسلم آن است که فضلاء و طلاب [[حوزه علمیه قم]] نزد این استاد فقه و اصول به شاگردى پرداخته اند. برخى از آنان عبارتند از: | |
| − | ( | + | *آیت الله حاج سید محمود روحانى قمى (۱۳۰۷-۱۳۸۱ ق)؛ فرزند [[سید صادق قمی|سید صادق قمى]] |
| − | ( | + | *آیت الله حاج شیخ محمدجواد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۴ ق)؛ فرزند حاج آخوند |
| − | ( | + | *آیت الله حاج شیخ عبدالهادى قمى (م ۱۳۸۵ ق)؛ فرزند حاج آخوند |
| − | ( | + | *علامه شیخ محمدعلى ارجستانى کچوئى (م ۱۳۳۰ ق)؛ صاحب «انوار المشعشعین فى شرافة قم والقمیین» |
| − | ( | + | *آیت الله حاج سید عباس رضوى مبرقعى (م ۱۳۳۵ ق). |
| − | + | ==آثار و تألیفات== | |
| − | + | آیت الله ملا غلامرضا قمى با اغتنام از فرصت‌ها علاوه بر تدریس منظم [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، به تألیف کتابهاى علمى مى پرداخت. برخى از تألیفات ایشان عبارت است از: | |
| − | ( | + | # [[قلائد الفرائد (کتاب)|قلائد الفرائد]] یا «قلائد العقیان على نحور الخُرّد الحسان»، این کتاب مشهورترین تألیفات ایشان و یکى از بهترین حاشیه هاى «[[فرائد الاصول (کتاب)|فرائدالاصول]]» به شمار مى رود که در سال ۱۳۱۵ ق، در [[تهران]] به خط زیباى میرزا زین‌العابدین قمى و با [[تقریظ]] منظوم علامه ادیب حاج سید مهدى قمى به چاپ رسید.<ref>الذریعة، ۱۶۴/۱۷.</ref> |
| + | # قواعد الاصول، درباره دو مسئله مهم «اجتماع امر و نهى» و مسئله «ضد». | ||
| + | # صلاة المسافر. | ||
| + | # کتاب الصلاة. | ||
| + | # کتاب القضاء. | ||
| + | # کتاب الدیات. | ||
| + | # کنوز الجواهر. | ||
| − | + | ==خصوصیات علمی و اخلاقى== | |
| − | + | [[آقا بزرگ تهرانى|شیخ آقا بزرگ تهرانى]] حاج آخوند را دانشمند محقق، فقیه متبحر، و از بزرگان با شرافت [[قم]] معرفی می کند.<ref>نقباءالبشر، ۱۶۵۷/۴.</ref> شیخ محمدحسین ناصرالشریعه هم مى نویسد: وى از علماى بزرگ و فقهاى سترگ قم است که در عصر خود، در اولین صف علماى این بلد بود. علاوه بر فضل ظاهر، قدس باطن نیز داشت.<ref>تاریخ قم، ص ۲۷۸.</ref> همچنین در شأن او گفته شده است: فقیه اصولى، زاهد متقى، محقق مدقق، جامع معقول و منقول و از اجله شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ]] بوده است.<ref>زندگى و شخصیت شیخ انصارى، ص ۲۹۸.</ref> | |
| − | + | مرحوم حاج آخوند عالمى [[تواضع|متواضع]] و به دور از مظاهر تشخص و تعین بود، تنها به حل و فصل مشکلات دینى مردم و تدریس و تألیف و امامت جماعت مى پرداخت. آنقدر در چشم و دل مردم [[قم]] جاى گرفته بود که مردم تکه‌هایى از پیراهن او را براى گذاشتن در کفن خویش، ذخیره مى کردند و آن را مایه مباهات خود مى دانستند. زمانى گروهى از مردم قم براى [[زیارت]] [[عتبات عالیات|عتبات عالیات]] به [[سامرا]] مشرف شدند و وجوهات شرعیه خود را به مرحوم [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزاى شیرازى]] تقدیم داشتند. اما میرزا از پذیرفتن آن‌ها سرباز زد و فرمود: مگر آقاى حاج آخوند در قم نیست که شما وجوهاتتان را به سامرا آورده اید؟ ببرید به ایشان بدهید. | |
| − | + | از مظاهر فروتنى حاج آخوند آن که: روزى براى ایشان نامه اى آمده بود و در آن خطاب به «[[حجت الاسلام]]» شده بود. معظم‌له ناراحت شد و این عنوان را زائد بر شأن خود دانست و فرمود: حجت الاسلام فقط [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] بود و بس. و هم از سر تواضع، اجازه عکسبردارى از خود را نمى داد و بدین دلیل، تصویرى از او در دست نیست. | |
| + | ==فرزندان== | ||
| − | + | مرحوم آیت الله ملا غلامرضا قمی به جز تألیفات و شاگردان خویش، از نعمت داشتن فرزندانى صالح، زاهد و عالم نیز برخوردار بود. آنان عبارتند از: | |
| − | ( | + | '''<I>۱- آیت الله حاج شیخ محمدجواد مجتهد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۵ ق):</I>''' |
| − | + | او مهتر و برتر فرزندان حاج آخوند بود و در درس آیات عظام: [[آخوند خراسانی|محقق خراسانى]] و [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدى]] حاضر شد. او پس از وفات پدر بزرگوارش به تدریس، تألیف، وعظ و ارشاد پرداخت و تصدى امامت مسجد امام حسن عسکری علیه‌السلام را بر عهده گرفت. تألیفات گرانبهایش عبارتند از: | |
| − | + | *الف) تقریرات درس فقه آیت الله سید محمدکاظم یزدى؛ | |
| − | + | *ب) تقریرات درس اصول آیت الله ملا محمدکاظم خراسانى؛ | |
| − | + | *ج) صراط المستقیم؛ | |
| − | + | *د) سعادت بشر: در اثبات نبوت عامه و خاصه؛ | |
| − | + | *ه) آیینه حق نما: در اثبات ولایت عامه و خاصه؛ | |
| − | + | *و) توحید قمى: در دو جلد به چاپ رسیده است. | |
| − | + | *ز) کتاب کیمیاء: در اثبات معاد جسمانى که در سال ۱۳۶۴ ق به چاپ رسیده است. | |
| − | + | *ح) یاقوت: رد بر مادیین و دهریون. | |
| − | ( | + | '''<I>۲- مرحوم حجت الاسلام شیخ عبدالهادى حاج آخوند (م، ۱۳۸۵ ق).</I>''' |
| − | ( | + | '''<I>۳- مرحوم حجت الاسلام شیخ محمد حاج آخوند (م، ۱۳۷۸ ق).</I>''' |
| − | ( | + | '''<I>۴- مرحوم حجت الاسلام آقا حسین قمى (م، ۱۳۷۹ ق).</I>''' |
| − | + | که هر سه از شاگردان حضرات آیات عظام: [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائرى یزدى]]، [[سید محمد حجت کوه کمره ای|سید محمد حجت]]، [[سید محمدتقی خوانساری|سید محمدتقى خوانسارى]] و [[آیت الله بروجردی|آیت الله بروجردى]] به شمار مى آیند. | |
| + | ==وفات== | ||
| − | + | سرانجام مرحوم حاج آخوند، پس از عمرى - قریب به ۷۵ سال - سرشار از خدمات دینى و اجتماعى، در ۱۶ [[ذی الحجه]] ۱۳۳۲ قمری بدرود حیات گفت و در ایوان آیینه [[حرم حضرت معصومه علیها السلام|حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه]] سلام الله علیها به خاک سپرده شد. | |
| − | + | به هنگام وفات، [[وصیت]] نمود تا جنازه اش همانند یکى از مردمان عادى و به دور از تشریفات [[تشییع|تشییع]] شود، اما مرحوم حاج سید محمدباقر - تولیت آستانه مقدسه - فرمود: ما مقدارى از راه را به وصیت ایشان عمل مى کنیم و بعد از آن به صلاح‌دید خود تشییع مى نمائیم. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | {{پانویس}} | ||
| + | ==منابع== | ||
| − | + | * ناصرالدین انصارى قمى، [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، جلد ۶. | |
| − | |||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۶
«آیت الله ملا غلامرضا قمى» معروف به «حاج آخوند» (۱۳۳۲-۱۲۵۵ ق)، از فقها و علماى بزرگ شیعه در قرن چهاردهم قمرى و از شاگردان شیخ انصارى و میرزای شیرازی بود. او در قم بر مسند تدریس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تکیه زد و کتبی نیز تألیف نمود. کتاب «قلائد الفرائد» از معروفترین آثار اوست.
| نام کامل | حاج ملا غلامرضا قمى |
| زادروز | ۱۳۳۲ قمری |
| زادگاه | قم |
| وفات | ۱۲۵۵ قمری |
| مدفن | قم، حرم حضرت معصومه |
|
| |
| اساتید | |
| شاگردان |
سید محمود روحانى قمى، شیخ محمدجواد قمى، شیخ عبدالهادى قمى، سید عباس رضوى مبرقعى،... |
| آثار |
قلائد الفرائد، قواعد الاصول، کنوز الجواهر، صلاة المسافر، کتاب الصلاة، کتاب القضاء،... |
محتویات
ولادت
تاریخ تولد ملا غلامرضا قمى فرزند رجبعلی، به خوبى روشن نیست، اما از آنجا که وى قریب السن و یا همسن مرحوم آیت الله حاج سید صادق قمى - یار دیرین و هم‌مباحثه خویش - بوده و تاریخ ولادت او، ۱۲۵۵ ق. بوده است. شاید سال تولد «حاج آخوند» نیز حدود ۱۲۵۵ ق. باشد.[۱]
تحصیل و استادان
ملا غلامرضا قمى پس از آموختن مقدمات علوم دینى در قم و تهران و اصفهان نزد مرحوم علامه شیخ على نورى فلسفه را به مدت چهار سال بیاموخت، و در سال ۱۲۷۹ ق، به همراه دوست دیرین و هم‌مباحثه اش آیت الله سید صادق قمی، رهسپار نجف اشرف گردید و به مدت دو سال از درسهاى فقه و اصول استاد الفقهاء والمجتهدین شیخ انصارى بهره برد. این دو سال در پرورش شخصیت علمى و بارورى استعداد او نقش بسزایى داشت، زیرا آن چنان که از حاشیه‌‌اش بر رسائل شیخ برمى آید، وى در این مدت مبانى و گفتار شیخ اعظم را به خاطر سپرد و در جاى جاى کتاب به ذکر آن‌ها پرداخت.
پس از درگذشت شیخ انصارى در ۱۲۸۱ ق، وى با شرکت در حلقه درسى آیات عظام: میرزاى شیرازى و میرزا حبیب الله رشتى به تکمیل دانسته هاى خویش پرداخت. با مهاجرت میرزاى شیرازى به سامرا، او و هم‌بحثش حاج سید صادق ملازمت میرزا حبیب الله رشتى را برگزیدند و تا سال ۱۲۹۶ ق، به مدت ۱۶ سال از درسهاى فقه و اصول آن وارث دانش شیخ انصارى بهره بردند.
سپس در اواخر سال ۱۲۹۶ ق، به همراه دوستش رهسپار سامرا شد و دو سال نیز از درس آیت الله میرزاى شیرازى بهره برد و با مکتب فقهى سامرا نیز آشنا شد.
فعالیتهای علمی و اجتماعی
مرحوم حاج آخوند و حاج سید صادق قمی، در سال ۱۲۹۸ ق، به زادگاه خویش بازگشتند و بر مسند تدریس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تکیه زدند. مردم حق‌شناس قم هم - که دو تن از بهترین دانش آموختگان نجف را در میان خویش مى دیدند - گرد آنان را گرفتند و به استفاده از محضرشان پرداختند.
آیت الله ملا غلامرضا قمی، سالیان فراوان در مسجد شریف امام حسن عسکری علیه‌السلام به تدریس علوم اهل بیت و اقامه جماعت و ارشاد مؤمنان پرداخت.[۲] از شمار شاگردان مرحوم حاج آخوند اطلاع دقیقى در دست نیست، اما مسلم آن است که فضلاء و طلاب حوزه علمیه قم نزد این استاد فقه و اصول به شاگردى پرداخته اند. برخى از آنان عبارتند از:
- آیت الله حاج سید محمود روحانى قمى (۱۳۰۷-۱۳۸۱ ق)؛ فرزند سید صادق قمى
- آیت الله حاج شیخ محمدجواد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۴ ق)؛ فرزند حاج آخوند
- آیت الله حاج شیخ عبدالهادى قمى (م ۱۳۸۵ ق)؛ فرزند حاج آخوند
- علامه شیخ محمدعلى ارجستانى کچوئى (م ۱۳۳۰ ق)؛ صاحب «انوار المشعشعین فى شرافة قم والقمیین»
- آیت الله حاج سید عباس رضوى مبرقعى (م ۱۳۳۵ ق).
آثار و تألیفات
آیت الله ملا غلامرضا قمى با اغتنام از فرصت‌ها علاوه بر تدریس منظم فقه و اصول، به تألیف کتابهاى علمى مى پرداخت. برخى از تألیفات ایشان عبارت است از:
- قلائد الفرائد یا «قلائد العقیان على نحور الخُرّد الحسان»، این کتاب مشهورترین تألیفات ایشان و یکى از بهترین حاشیه هاى «فرائدالاصول» به شمار مى رود که در سال ۱۳۱۵ ق، در تهران به خط زیباى میرزا زین‌العابدین قمى و با تقریظ منظوم علامه ادیب حاج سید مهدى قمى به چاپ رسید.[۳]
- قواعد الاصول، درباره دو مسئله مهم «اجتماع امر و نهى» و مسئله «ضد».
- صلاة المسافر.
- کتاب الصلاة.
- کتاب القضاء.
- کتاب الدیات.
- کنوز الجواهر.
خصوصیات علمی و اخلاقى
شیخ آقا بزرگ تهرانى حاج آخوند را دانشمند محقق، فقیه متبحر، و از بزرگان با شرافت قم معرفی می کند.[۴] شیخ محمدحسین ناصرالشریعه هم مى نویسد: وى از علماى بزرگ و فقهاى سترگ قم است که در عصر خود، در اولین صف علماى این بلد بود. علاوه بر فضل ظاهر، قدس باطن نیز داشت.[۵] همچنین در شأن او گفته شده است: فقیه اصولى، زاهد متقى، محقق مدقق، جامع معقول و منقول و از اجله شاگردان شیخ بوده است.[۶]
مرحوم حاج آخوند عالمى متواضع و به دور از مظاهر تشخص و تعین بود، تنها به حل و فصل مشکلات دینى مردم و تدریس و تألیف و امامت جماعت مى پرداخت. آنقدر در چشم و دل مردم قم جاى گرفته بود که مردم تکه‌هایى از پیراهن او را براى گذاشتن در کفن خویش، ذخیره مى کردند و آن را مایه مباهات خود مى دانستند. زمانى گروهى از مردم قم براى زیارت عتبات عالیات به سامرا مشرف شدند و وجوهات شرعیه خود را به مرحوم میرزاى شیرازى تقدیم داشتند. اما میرزا از پذیرفتن آن‌ها سرباز زد و فرمود: مگر آقاى حاج آخوند در قم نیست که شما وجوهاتتان را به سامرا آورده اید؟ ببرید به ایشان بدهید.
از مظاهر فروتنى حاج آخوند آن که: روزى براى ایشان نامه اى آمده بود و در آن خطاب به «حجت الاسلام» شده بود. معظم‌له ناراحت شد و این عنوان را زائد بر شأن خود دانست و فرمود: حجت الاسلام فقط شیخ انصارى بود و بس. و هم از سر تواضع، اجازه عکسبردارى از خود را نمى داد و بدین دلیل، تصویرى از او در دست نیست.
فرزندان
مرحوم آیت الله ملا غلامرضا قمی به جز تألیفات و شاگردان خویش، از نعمت داشتن فرزندانى صالح، زاهد و عالم نیز برخوردار بود. آنان عبارتند از:
۱- آیت الله حاج شیخ محمدجواد مجتهد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۵ ق):
او مهتر و برتر فرزندان حاج آخوند بود و در درس آیات عظام: محقق خراسانى و سید محمدکاظم یزدى حاضر شد. او پس از وفات پدر بزرگوارش به تدریس، تألیف، وعظ و ارشاد پرداخت و تصدى امامت مسجد امام حسن عسکری علیه‌السلام را بر عهده گرفت. تألیفات گرانبهایش عبارتند از:
- الف) تقریرات درس فقه آیت الله سید محمدکاظم یزدى؛
- ب) تقریرات درس اصول آیت الله ملا محمدکاظم خراسانى؛
- ج) صراط المستقیم؛
- د) سعادت بشر: در اثبات نبوت عامه و خاصه؛
- ه) آیینه حق نما: در اثبات ولایت عامه و خاصه؛
- و) توحید قمى: در دو جلد به چاپ رسیده است.
- ز) کتاب کیمیاء: در اثبات معاد جسمانى که در سال ۱۳۶۴ ق به چاپ رسیده است.
- ح) یاقوت: رد بر مادیین و دهریون.
۲- مرحوم حجت الاسلام شیخ عبدالهادى حاج آخوند (م، ۱۳۸۵ ق).
۳- مرحوم حجت الاسلام شیخ محمد حاج آخوند (م، ۱۳۷۸ ق).
۴- مرحوم حجت الاسلام آقا حسین قمى (م، ۱۳۷۹ ق).
که هر سه از شاگردان حضرات آیات عظام: شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، سید محمد حجت، سید محمدتقى خوانسارى و آیت الله بروجردى به شمار مى آیند.
وفات
سرانجام مرحوم حاج آخوند، پس از عمرى - قریب به ۷۵ سال - سرشار از خدمات دینى و اجتماعى، در ۱۶ ذی الحجه ۱۳۳۲ قمری بدرود حیات گفت و در ایوان آیینه حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد.
به هنگام وفات، وصیت نمود تا جنازه اش همانند یکى از مردمان عادى و به دور از تشریفات تشییع شود، اما مرحوم حاج سید محمدباقر - تولیت آستانه مقدسه - فرمود: ما مقدارى از راه را به وصیت ایشان عمل مى کنیم و بعد از آن به صلاح‌دید خود تشییع مى نمائیم.
پانویس
منابع
- ناصرالدین انصارى قمى، ستارگان حرم، جلد ۶.
