حَکَم: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«حَکم»''' به معنای حاکم است<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۸۹. </ref> و به کسى گویند که از او حُکم به نحو قطع و یقین صادر شود.<ref>التحقیق، مصطفوی، ج۲، ص۲۶۵.</ref> در [[قرآن]] آمده است: «{{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَینِهِمَا فَابْعَثُواْ حَکمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَحَکمًا مِّنْ أَهْلِهَا}}»؛<ref> سوره نساء، ۳۵. </ref> هر گاه بترسید میان زن و شوهر خلاف افتد از کسان شوهر حَکمی معین کنید و از کسان زن حَکمی. | |
| − | به | + | همچنین در برخی [[زیارت|زیارات]]، [[ائمه]] علیهم السلام «حکم» خدا در زمین معرفی شده اند؛ در کتاب «[[المزار الکبیر (کتاب)|المزار]]» [[محمد بن جعفر مشهدی|ابن مشهدی]] در باب "ذکر العمل بالمسجد الجامع بالکوفه" در ضمن سلام به [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] علیه السلام به هنگام ورود به [[مسجد کوفه]] آمده است: «أَشْهَدُ یا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ ... أَنَّک حَکمُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ قَاضِی أَمْرِه وَ بَابُ حِکمَتِهِ».<ref> المزار، ابن مشهدى، ص ۱۶۱. </ref> و شهادت می دهم تو حکم و داور خدا در روى زمینى و قاضى به امر او و درِ علم و حکمت او هستی. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فرهنگ | + | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد ۱۲، واژه "حکم". |
| + | *[[المزار الکبیر (کتاب)|المزار الکبیر]]، ابن مشهدی. | ||
| + | *[[نثر طوبی (کتاب)|نثر طوبی]]، ابوالحسن شعرانی، واژه "حکم". | ||
| − | |||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴
«حَکم» به معنای حاکم است[۱] و به کسى گویند که از او حُکم به نحو قطع و یقین صادر شود.[۲] در قرآن آمده است: «وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَینِهِمَا فَابْعَثُواْ حَکمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَحَکمًا مِّنْ أَهْلِهَا»؛[۳] هر گاه بترسید میان زن و شوهر خلاف افتد از کسان شوهر حَکمی معین کنید و از کسان زن حَکمی.
همچنین در برخی زیارات، ائمه علیهم السلام «حکم» خدا در زمین معرفی شده اند؛ در کتاب «المزار» ابن مشهدی در باب "ذکر العمل بالمسجد الجامع بالکوفه" در ضمن سلام به حضرت علی علیه السلام به هنگام ورود به مسجد کوفه آمده است: «أَشْهَدُ یا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ ... أَنَّک حَکمُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ قَاضِی أَمْرِه وَ بَابُ حِکمَتِهِ».[۴] و شهادت می دهم تو حکم و داور خدا در روى زمینى و قاضى به امر او و درِ علم و حکمت او هستی.
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۲، واژه "حکم".
- المزار الکبیر، ابن مشهدی.
- نثر طوبی، ابوالحسن شعرانی، واژه "حکم".
