هل من ناصر: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{مدخل | + | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} |
| − | + | آیا یارى کننده‌اى هست؟ فریاد [[استغاثه]] و یاری خواهى [[امام حسين]] علیه السلام در روز [[عاشورا]] پس از [[شهادت در راه خدا|شهادت]] همه یاران، فرزندان و خویشاوندان است. چون دشمن قصد حمله به [[خیمه گاه کربلا|خیمه‌هاى]] اهل بیت را داشت و صداى آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین علیه السلام این گونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را برانگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند. | |
| − | نداى «هل من ناصر» | + | نداى «هل من ناصر» حسین علیه السلام هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین انداز است و وجدان هاى بیدار و همه آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرامى‌خواند و به نصرت [[دین|دین]] خدا و یارى ولى خدا مى‌طلبد. |
| − | + | کسى که نداى نصرت خواهى و «استنصار» [[حجت]] خدا را بشنود ولى پاسخ ندهد، اهل [[دوزخ]] است. امام حسین علیه السلام در مسیر [[کوفه]] به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتى از آنان دعوت به یارى کرد، آنان کهنسالى و قرض هاى خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: «فانطلِقا فلا تسمعا لى واعیة و لا تریا لى سوادا فانه من سمع واعیتنا او راى سوادنا فلم یجبنا ولم یغثنا کان حقا على الله عزوجل ان یکبه على منخریه فى النار».<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص ۳۶۹ به نقل از ثواب الاعمال.</ref> پس بروید تا فریاد دادخواهی ما را نشنوید، و سیاهی جمعیت ما را نبینید، زیرا کسی که فریاد دادخواهی ما را بشنود و جمعیت ما را ببیند ولی دعوت ما را نپذیرد و به یاری ما نشتابد بر خداست که او را با صورت در آتش دوزخ بیفکند. | |
| + | {{بیت|ز عاشوراى آن سال به خون آغشته تا اکنون|}} | ||
| + | {{بیت|هماره، همچنان فریاد هل من ناصرش در سینه تاریخ پابرجاست|}} | ||
| − | + | {{بیت|از آن فریاد دعوتگر که در متن زمان جارى است|}} | |
| + | {{بیت|و پیغامش، شعار شور و بیدارى است|}} | ||
| + | {{بیت|میان حق و باطل، داد با بیداد، نبردى جاودان برپاست|}} | ||
| + | {{بیت|در این میدان و این پیکار|}} | ||
| + | {{بیت|نداى دعوتش چشم انتظار پاسخى از ماست|}} | ||
| + | {{بیت|که حق تنهاست|}} | ||
| + | {{بیت|و ... هر جا کربلا، هر روز، عاشورا است<ref> قبله این قبیله، جواد محدثی، ص ۷۴ </ref>| | ||
| + | }} | ||
| + | این جمله که به صورت «هل من ناصر ینصرنى» شهرت یافته است، در منابع تاریخى دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتى یا با عبارت هاى دیگرى نقل شده است، از قبیل: «هل من ذاب عن حرم رسول الله؟ هل من موحد یخاف الله فینا؟ هل من مغیث یرجو الله فى اغاثتنا، اما مِن طالب حق ینصرنا...»،<ref>حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۲۷۴.</ref> «هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله؟»،<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۶، مقتل خوارزمى، ج ۲، ص ۳۲.</ref> «اما من مغیث یغیثنا لوجه الله؟»،<ref>قمقام زخار، ص ۴۰۴.</ref> «هل من ناصر ینصر ذریته الاطهار؟»<ref>ذریعة النجاة، ص ۱۲۹.</ref> و عبارت هاى دیگر. | ||
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references /> | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
| − | + | [[رده:واقعه عاشورا]] | |
| − | + | [[رده:گفتارهای عاشورائی]] | |
| − | + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۷
آیا یارى کننده‌اى هست؟ فریاد استغاثه و یاری خواهى امام حسين علیه السلام در روز عاشورا پس از شهادت همه یاران، فرزندان و خویشاوندان است. چون دشمن قصد حمله به خیمه‌هاى اهل بیت را داشت و صداى آنان به گریه و فغان بلند بود، امام حسین علیه السلام این گونه استغاثه کرد، شاید غیرت شنوندگان را برانگیزد تا مانع هجوم لشکریان به حریم حرم شوند.
نداى «هل من ناصر» حسین علیه السلام هنوز و همیشه در گوش تاریخ طنین انداز است و وجدان هاى بیدار و همه آزادگان را به مقاومت در برابر ستم فرامى‌خواند و به نصرت دین خدا و یارى ولى خدا مى‌طلبد.
کسى که نداى نصرت خواهى و «استنصار» حجت خدا را بشنود ولى پاسخ ندهد، اهل دوزخ است. امام حسین علیه السلام در مسیر کوفه به دو نفر برخورد و پس از گفتگو وقتى از آنان دعوت به یارى کرد، آنان کهنسالى و قرض هاى خود را بهانه آوردند تا همراه امام نشوند. حضرت فرمود: «فانطلِقا فلا تسمعا لى واعیة و لا تریا لى سوادا فانه من سمع واعیتنا او راى سوادنا فلم یجبنا ولم یغثنا کان حقا على الله عزوجل ان یکبه على منخریه فى النار».[۱] پس بروید تا فریاد دادخواهی ما را نشنوید، و سیاهی جمعیت ما را نبینید، زیرا کسی که فریاد دادخواهی ما را بشنود و جمعیت ما را ببیند ولی دعوت ما را نپذیرد و به یاری ما نشتابد بر خداست که او را با صورت در آتش دوزخ بیفکند.
ز عاشوراى آن سال به خون آغشته تا اکنون
هماره، همچنان فریاد هل من ناصرش در سینه تاریخ پابرجاست
از آن فریاد دعوتگر که در متن زمان جارى است
و پیغامش، شعار شور و بیدارى است
میان حق و باطل، داد با بیداد، نبردى جاودان برپاست
در این میدان و این پیکار
نداى دعوتش چشم انتظار پاسخى از ماست
که حق تنهاست
و ... هر جا کربلا، هر روز، عاشورا است[۲]
این جمله که به صورت «هل من ناصر ینصرنى» شهرت یافته است، در منابع تاریخى دقیقا به همین صورت نیست و با اندک تفاوتى یا با عبارت هاى دیگرى نقل شده است، از قبیل: «هل من ذاب عن حرم رسول الله؟ هل من موحد یخاف الله فینا؟ هل من مغیث یرجو الله فى اغاثتنا، اما مِن طالب حق ینصرنا...»،[۳] «هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله؟»،[۴] «اما من مغیث یغیثنا لوجه الله؟»،[۵] «هل من ناصر ینصر ذریته الاطهار؟»[۶] و عبارت هاى دیگر.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
