آیه 155 سوره شعراء: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْ...» ایجاد کرد) |
(←معانی کلمات آیه) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
| − | + | *'''شرب''': (بكسر) اوّل: حصه آب «الشرب: النصيب من الماء».<ref>تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج7، ص389</ref> | |
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
| سطر ۵۵: | سطر ۵۵: | ||
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 357 | تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 357 | ||
| + | |||
| + | فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ «157» | ||
| + | |||
| + | پس ناقه را كشتند، سپس از كرده‌ى خود پشيمان شدند. | ||
| + | |||
| + | ===نکته ها=== | ||
| + | |||
| + | دست قدرت خداوند در ارائه‌ى معجزه باز است، از شكافتن ماه «انْشَقَّ الْقَمَرُ»، تا شكافتن آب «فَانْفَلَقَ» تا شكافتن كوه و بيرون آوردن شتر براى او يكسان است. | ||
| + | |||
| + | با اين كه ناقه‌ى صالح را يك نفر از پاى درآورد، امّا قرآن مى‌فرمايد: «فَعَقَرُوها» يعنى گروهى آن را پى كردند، زيرا آن گروه به كار آن يك نفر راضى بودند. چنانكه حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «انما عقر ناقة ثمود رجل واحد فعمهم الله بالعذاب لما عموه بالرضا» «1» | ||
| + | |||
| + | ===پیام ها=== | ||
| + | |||
| + | 1- معجزه بايد به قدرى روشن باشد كه همه‌ى مردم در هر سطحى كه هستند، اعجاز آن را درك كنند. «هذِهِ ناقَةٌ» | ||
| + | |||
| + | 2- توهين به مقدّسات، كيفر بزرگ دارد. «لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ» خداوند در سوره اعراف اين شتر را به خود نسبت داده است؛ «ناقَةُ اللَّهِ» «2» | ||
| + | |||
| + | 3- تقسيم عادلانه‌ى منابع آب بايد طبق فرمان خدا صورت گيرد. «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ» | ||
| + | |||
| + | 4- شترى كه رنگ و نشان الهى داشته باشد، بر انسان‌هاى عادّى مقدّم است. لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ ... | ||
| + | |||
| + | 5- انسان طاغى، حتّى به حيوان بى‌آزار شيرده رحم نمى‌كند. «فَعَقَرُوها» | ||
| + | |||
| + | 6- هشدارهاى انبيا را جدّى بگيريم. «لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ- فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ» | ||
| + | |||
| + | 7- هر كس كه به كار ديگرى راضى باشد، در اجر يا گناه كار او شريك است. «فَعَقَرُوها» با اينكه يك نفر ناقه را كشت. | ||
| + | |||
| + | 8- هر ندامت وتوبه‌اى مقبول نيست. (توبه وندامت هنگام ديدن عذاب كارساز نيست). «نادِمِينَ- فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ» | ||
| + | |||
| + | «1». نهج‌البلاغه، خطبه 201. | ||
| + | |||
| + | «2». اعراف، 73. | ||
| + | |||
| + | تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 358 | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۰
| <<154 | آیه 155 سوره شعراء | 156>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
صالح گفت: این ناقه (معجزه من) است، آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- شرب: (بكسر) اوّل: حصه آب «الشرب: النصيب من الماء».[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ «155» وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ «156»
صالح (در پاسخ معجزه‌خواهى مردم) گفت: اين ماده شترى است (كه با اراده‌ى خداوند، از درون كوه خارج شد). براى اوست سهمى از آب (يك روز) و براى شما روز ديگرى معيّن شده است. و به آن آسيبى نرسانيد كه عذاب روز سهمگين، شما را فرا مى‌گيرد.
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 357
فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ «157»
پس ناقه را كشتند، سپس از كرده‌ى خود پشيمان شدند.
نکته ها
دست قدرت خداوند در ارائه‌ى معجزه باز است، از شكافتن ماه «انْشَقَّ الْقَمَرُ»، تا شكافتن آب «فَانْفَلَقَ» تا شكافتن كوه و بيرون آوردن شتر براى او يكسان است.
با اين كه ناقه‌ى صالح را يك نفر از پاى درآورد، امّا قرآن مى‌فرمايد: «فَعَقَرُوها» يعنى گروهى آن را پى كردند، زيرا آن گروه به كار آن يك نفر راضى بودند. چنانكه حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «انما عقر ناقة ثمود رجل واحد فعمهم الله بالعذاب لما عموه بالرضا» «1»
پیام ها
1- معجزه بايد به قدرى روشن باشد كه همه‌ى مردم در هر سطحى كه هستند، اعجاز آن را درك كنند. «هذِهِ ناقَةٌ»
2- توهين به مقدّسات، كيفر بزرگ دارد. «لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ» خداوند در سوره اعراف اين شتر را به خود نسبت داده است؛ «ناقَةُ اللَّهِ» «2»
3- تقسيم عادلانه‌ى منابع آب بايد طبق فرمان خدا صورت گيرد. «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ»
4- شترى كه رنگ و نشان الهى داشته باشد، بر انسان‌هاى عادّى مقدّم است. لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ ...
5- انسان طاغى، حتّى به حيوان بى‌آزار شيرده رحم نمى‌كند. «فَعَقَرُوها»
6- هشدارهاى انبيا را جدّى بگيريم. «لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ- فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ»
7- هر كس كه به كار ديگرى راضى باشد، در اجر يا گناه كار او شريك است. «فَعَقَرُوها» با اينكه يك نفر ناقه را كشت.
8- هر ندامت وتوبه‌اى مقبول نيست. (توبه وندامت هنگام ديدن عذاب كارساز نيست). «نادِمِينَ- فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ»
«1». نهج‌البلاغه، خطبه 201.
«2». اعراف، 73.
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 358
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج7، ص389
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
