قراء سبعه: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{خوب}} |
| + | قراء سبعه تعدادی از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای پنجاه تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت [[قرآن]] را ریاست و نظارت می کردند. این افراد که آنها را [[ابوبکر بن مجاهد|ابن مجاهد]] برای اولین بار تعیین نمود عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر. | ||
| − | قراء سبعه | + | == معرفی قراء سبعه == |
| − | + | === نافع === | |
| + | ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنی به «ابو رویم» می باشد. نافع اصلا از [[اصفهان]] بوده و در [[مدینه]] می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت [[قرآن]] را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.<ref>القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲</ref> راویان وی عبارتند از ورش و قالون.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref> قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص20</ref> | ||
| − | + | ===ابن کثیر=== | |
| + | عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای [[ایران]] او را با کشتی هایی که به [[یمن]] فرستاده بود برای فتح [[حبشه]] گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ... بود و از جمع [[صحابه]]، [[عبدالله بن زبیر|عبدالله زبیر]] و [[انس بن مالک]] را درک کرده. روایان وی عبارتند از بزی و قنبل.<ref>قراء سبعه، گلستان قرآن،اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳</ref> | ||
| − | + | ===عاصم بن ابی النجود کوفی=== | |
| + | عاصم از مردم [[کوفه]] و [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[ابو عبدالرحمن سلمی|ابی عبدالرحمن سلمی]] شیعی که از یاران [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمومنین علیه السلام است. به همین جهت قرائت او معتبرترین قراءات به حساب می آید.<ref>[[قرائت حفص از عاصم]]، همین دانشنامه</ref> | ||
| − | ( | + | [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]] در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قراء و رای او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود. قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت عاصم را فصیح ترین قرائات دانسته اند. راویان وی عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.<ref> |
| + | [https://hawzah.net/fa/Article/View/2251 قراء سبعه، سایت حوزه]</ref> | ||
| − | + | امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قران مطابق با قرائت او به روایت حفص خوانده می شود.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص20</ref> | |
| − | + | ===حمزة بن حبیب زیات کوفی=== | |
| − | + | اصلا ایرانی است و زمان صحابه را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[امام صادق]] علیه السلام خوانده است. [[شیخ طوسی]] نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref> | |
| − | + | ===ابوالحسن کسائی کوفی=== | |
| + | کسائی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قرا و مقام استادی قرائت در [[کوفه]] پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دوری و ابوالحارث.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص 3716</ref> | ||
| − | + | ===ابوعمر بن علاء بصری=== | |
| + | ابوعمرو زبان بن العلاء بن عمار بن عبدالله البصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرای سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمی‌رسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند [[مکه]] و [[مدینه]] و [[بصره]] و [[کوفه]] بر استادان زیادی قرائت کرد. [[سید حسن صدر]]، ابی عمرو را شیعی می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دوری و سوسی.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص3673</ref> | ||
| − | + | ===ابن عامر دمشقی=== | |
| − | + | وی در زمان [[عمر بن عبدالعزیز]] و قبل و بعد از آن، امام [[مسجد اموی دمشق|مسجد دمشق]] (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمرترین قراء سبعه به شمار می رود.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص3669</ref> ابن عامر در سال 118 هجری قمری از دنیا رفت و از آنجا که خودش ولادت را در سال 8 قمری گفته است<ref>دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج4، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی</ref> به هنگام وفات 110 سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.<ref>دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج4، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی</ref> | |
| − | + | {| class="toccolours" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:center;" | |
| − | + | |- style="background: rgb(255, 192, 111)" | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | {| align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0 | ||
| − | |-style="background: rgb(255, 192, 111)" | ||
|+ | |+ | ||
<center>'''قاریان هفتگانه'''</center> | <center>'''قاریان هفتگانه'''</center> | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |'''قاری''' |
|'''شهر قاری''' | |'''شهر قاری''' | ||
|'''راویان''' | |'''راویان''' | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابن عامر |
|شام | |شام | ||
|هشام بن عامر | |هشام بن عامر | ||
ابن ذکوان | ابن ذکوان | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابن کثیر |
|مکه | |مکه | ||
|بزَی | |بزَی | ||
قنبل | قنبل | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |عاصم |
|کوفه | |کوفه | ||
|حفص بن سلیمان | |حفص بن سلیمان | ||
ابوبکر بن عیاش | ابوبکر بن عیاش | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابوعمرو |
|بصره | |بصره | ||
|دوری | |دوری | ||
سوسی | سوسی | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |حمزه |
|کوفه | |کوفه | ||
|خلف | |خلف | ||
خلاد | خلاد | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |نافع |
|مدینه | |مدینه | ||
|قالون | |قالون | ||
ورش | ورش | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| − | |style="background:rgb(255, 209, 143); | + | | colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |کسائی |
|کوفه | |کوفه | ||
|لیث | |لیث | ||
دوری | دوری | ||
|} | |} | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
| + | |||
| + | [[رده:قاریان قرآن]] | ||
| + | [[رده:قرآن]] | ||
| + | [[رده:قراءات قرآن]] | ||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=نشده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= | ||
| + | |جامعیت= | ||
| + | |رعایت اختصار= | ||
| + | |سیر منطقی= | ||
| + | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۲
قراء سبعه تعدادی از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای پنجاه تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت قرآن را ریاست و نظارت می کردند. این افراد که آنها را ابن مجاهد برای اولین بار تعیین نمود عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر.
محتویات
معرفی قراء سبعه
نافع
ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنی به «ابو رویم» می باشد. نافع اصلا از اصفهان بوده و در مدینه می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت قرآن را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.[۱] راویان وی عبارتند از ورش و قالون.[۲] قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.[۳]
ابن کثیر
عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای ایران او را با کشتی هایی که به یمن فرستاده بود برای فتح حبشه گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ... بود و از جمع صحابه، عبدالله زبیر و انس بن مالک را درک کرده. روایان وی عبارتند از بزی و قنبل.[۴]
عاصم بن ابی النجود کوفی
عاصم از مردم کوفه و شیعی است و قرآن را بر ابی عبدالرحمن سلمی شیعی که از یاران امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمومنین علیه السلام است. به همین جهت قرائت او معتبرترین قراءات به حساب می آید.[۵]
خوانساری در کتاب روضات الجنات در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قراء و رای او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود. قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت عاصم را فصیح ترین قرائات دانسته اند. راویان وی عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.[۶]
امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قران مطابق با قرائت او به روایت حفص خوانده می شود.[۷]
حمزة بن حبیب زیات کوفی
اصلا ایرانی است و زمان صحابه را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم شیعی است و قرآن را بر امام صادق علیه السلام خوانده است. شیخ طوسی نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.[۸]
ابوالحسن کسائی کوفی
کسائی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قرا و مقام استادی قرائت در کوفه پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دوری و ابوالحارث.[۹]
ابوعمر بن علاء بصری
ابوعمرو زبان بن العلاء بن عمار بن عبدالله البصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرای سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمی‌رسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند مکه و مدینه و بصره و کوفه بر استادان زیادی قرائت کرد. سید حسن صدر، ابی عمرو را شیعی می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دوری و سوسی.[۱۰]
ابن عامر دمشقی
وی در زمان عمر بن عبدالعزیز و قبل و بعد از آن، امام مسجد دمشق (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمرترین قراء سبعه به شمار می رود.[۱۱] ابن عامر در سال 118 هجری قمری از دنیا رفت و از آنجا که خودش ولادت را در سال 8 قمری گفته است[۱۲] به هنگام وفات 110 سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.[۱۳]
| قاری | شهر قاری | راویان | |
| ابن عامر | شام | هشام بن عامر
ابن ذکوان | |
| ابن کثیر | مکه | بزَی
قنبل | |
| عاصم | کوفه | حفص بن سلیمان
ابوبکر بن عیاش | |
| ابوعمرو | بصره | دوری
سوسی | |
| حمزه | کوفه | خلف
خلاد | |
| نافع | مدینه | قالون
ورش | |
| کسائی | کوفه | لیث
دوری | |
پانویس
- ↑ القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲
- ↑ قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
- ↑ معرفت، علوم قرآنی، ص20
- ↑ قراء سبعه، گلستان قرآن،اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳
- ↑ قرائت حفص از عاصم، همین دانشنامه
- ↑ قراء سبعه، سایت حوزه
- ↑ معرفت، علوم قرآنی، ص20
- ↑ قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص 3716
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص3673
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی،ج1، ص3669
- ↑ دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج4، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی
- ↑ دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج4، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی
