آیه 93 انعام: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
==متن آيه== | ==متن آيه== | ||
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوْحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَ مَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنَزلَ اللّهُ وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ».|سوره=6|آیه=93}} |
==ترجمه آیه== | ==ترجمه آیه== | ||
| + | |||
| + | و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ مى‌‌بندد يا مى‌‌گويد به من وحى شده در حالى كه چيزى به او وحى نشده باشد و آن كس كه مى‌‌گويد بزودى نظير آنچه را خدا نازل كرده است، نازل مى‌‌كنم و كاش ستمكاران را در گرداب‌هاى [[مرگ]] مى‌‌ديدى كه [[فرشتگان]] به سوى آنان دست‌هايشان را گشوده‌‌اند و نهيب مى‌‌زنند جانهايتان را بيرون دهيد امروز بسزاى آنچه به ناحق بر خدا دروغ مى‌‌بستيد و در برابر آيات او تكبر مى‌‌كرديد به عذاب خواركننده كيفر مى‌‌يابيد. | ||
==نزول== | ==نزول== | ||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۹
متن آيه
ترجمه آیه
و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ مى‌‌بندد يا مى‌‌گويد به من وحى شده در حالى كه چيزى به او وحى نشده باشد و آن كس كه مى‌‌گويد بزودى نظير آنچه را خدا نازل كرده است، نازل مى‌‌كنم و كاش ستمكاران را در گرداب‌هاى مرگ مى‌‌ديدى كه فرشتگان به سوى آنان دست‌هايشان را گشوده‌‌اند و نهيب مى‌‌زنند جانهايتان را بيرون دهيد امروز بسزاى آنچه به ناحق بر خدا دروغ مى‌‌بستيد و در برابر آيات او تكبر مى‌‌كرديد به عذاب خواركننده كيفر مى‌‌يابيد.
نزول
محل نزول:
محل نزول اختلافی است، طبق نقل ابی بن کعب و عکرمه و قتاده مکی است؛ و از ابن عباس دو روایت نقل شده که یکی این سه آیه را مکی می‌داند و دیگری مدنی.[۱]
شأن نزول:[۲]
«شیخ طوسی» گوید: درباره نزول آیه كه درباره چه كسى بوده، اختلاف است. اكثر مفسرین برآنند كه این قسمت از آیه «مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى » درباره مسیلمه كذاب نازل شده كه ادعاى نبوت كرده بود و مى گفت: به او وحى می‌شود.[۳]
و این قسمت از آیة «سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ» درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح نازل گردید[۴] زیرا او كاتب وحى رسول خدا صلى الله علیه و آله بوده و وحى را براى پیامبر مى نوشته است و وقتى كه به او گفته می‌شد كه (علیما حكیما) بنویسد به میل خود (غفوراً رحیما) مى نوشت و اگر به او گفته می‌شد كه (غفوراً رحیما) بنویسد باز به میل خویش (علیماً حكیما) مى نوشت.
این مرد سپس مرتد شد و به مكه رفت و گفت: آنچه بر پیامبر نازل می‌شد من بر او وحى مى كردم، چنان كه عكرمة و مجاهد و سدى و جبائى و فراء و زجاج و ابن عباس و دیگران روایت كرده اند.[۵]
عده اى گویند: این آیه فقط درباره مسیلمه كذاب نازل گردیده و عده دیگر هم گویند: فقط درباره ابن ابى‌سرح نازل شد و عقیده اول از امام محمدباقر علیه‌السلام روایت گردیده است.
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 342.
- ↑ صاحب جامع البیان آن را از عكرمة روایت كرده است.
- ↑ صاحب جامع البیان آن را از عكرمة روایت كرده است.
- ↑ در تفسیر على بن ابراهیم و نیز محمد بن یعقوب كلینى از امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام روایت كنند كه آیه مزبور درباره عبدالله بن سعد بن ابى‌سرح نازل شده. این مرد برادر رضاعى عثمان بن عفان بود و خط خوبى داشت وى پس از مرتد شدن، مى گفت: آنچه بر محمد نازل می‌شده بر من نیز نازل می‌شده است پس از فتح مكه پیامبر دستور قتل او را صادر فرمود. ولى عثمان دست او را گرفت و نزد پیامبر آورد و از رسول خدا صلی الله علیه و آله خواست كه او را ببخشد. پیامبر سكوت فرمود، عثمان اصرار نمود. پیامبر از او صرفنظر كرد. وقتى كه رفتند، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: مگر نگفته بودم كه هر كس او را ببیند، باید بكشد مردى در آن میان گفت: یا رسول اللّه چشم من متوجه شما بود كه اگر اشاره اى مى كردید او را مى كشتم. پیامبر فرمود: انبیاء با اشاره كسى را نمى كشند، بعدها همین شخص از طرف عثمان حاكم مصر شد و از اثر ظلم و جور، مردم مصر از او شكایت كردند. عثمان توجه نكرد سرانجام مردم مصر و سایر كشورهاى اسلامى كه از دست والیان خود به جان آمده بودند بر عثمان ریختند و او را كشتند.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پیوندها
