لعنت بر یزید: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
+
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
از سنت هاى شيعى، فرستادن درود و سلام بر [[امام حسين]] علیه السلام و لعنت بر قاتلان او هنگام آب ‌نوشيدن است. لعن به معناى طرد از رحمت و دور كردن است. عرب، هرگاه كسى تمرد مى‌كرد او را از خود طرد مى‌كردند تا گناهان او دامنگيرشان نشود.<ref>مجمع البحرين.</ref>
+
از سنت هاى [[شیعه|شیعى]] هنگام آب ‌نوشیدن، فرستادن درود و سلام بر [[امام حسین]] علیه السلام و لعنت بر قاتلان او است. [[لعن]] به معناى طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسى تمرد مى‌کرد او را از خود طرد مى‌کردند تا گناهان او دامنگیرشان نشود.<ref>مجمع البحرین.</ref>
  
[[امام صادق]] عليه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشيد و چشمانش اشگبارشد، سپس فرمود: لعنت ‌خدا بر قاتل حسين، هرگز بنده‌اى نيست كه آب بنوشد و حسين‌ را ياد كند و قاتل او را لعنت كند، مگر آن كه خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نويسد و صد هزار سيئه از او محو مى‌كند...: «ما من عبد شرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الا كتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سيئة...».<ref>اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص 77، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ص 87.</ref>  
+
[[امام صادق]] علیه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت ‌خدا بر قاتل [[امام حسین علیه السلام|حسین]]، هرگز بنده‌اى نیست که آب بنوشد و حسین‌ را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آن که خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نویسد و صد هزار سیئه از او محو مى‌کند...: «ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الا کتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سیئة...».<ref>اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص ۷۷، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۸۷.</ref>  
  
و اين، جزء فرهنگ عاشورايى مردم ‌شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر يزيد كن‌». لعنت بر يزيد و ابن زياد و شمر و ديگر عاملان و مباشران و زمينه‌سازان حادثه [[عاشورا]] و قتل [[امام‌ حسين‌]] علیه السلام در زيارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زيارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن يزيد خامسا و العن عبيدالله بن زياد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ‌ابى سفيان و آل زياد و آل مروان الى يوم القيامة‌».<ref>[[زیارت عاشورا]]، [[مفاتیح الجنان]]، ص 458. </ref>
+
و این، جزء فرهنگ عاشورایى مردم ‌شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نویسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر یزید کن‌». لعنت بر [[یزید بن معاویه|یزید]] و [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]] و [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] و دیگر عاملان و مباشران و زمینه‌سازان حادثه [[عاشورا]] و قتل [[امام‌ حسین‌]] علیه السلام در [[زیارتنامه|زیارتنامه‌هاى]] متعددى از جمله در [[زیارت عاشورا|زیارت عاشورا]] و [[زیارت وارث|وارث]] آمده است: «اللهم العن یزید خامسا و العن عبیدالله بن زیاد و ابن مرجانة و [[عمر بن سعد]] و شمرا و آل ‌ابى سفیان و آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامة‌».<ref>[[زیارت عاشورا]]، [[مفاتیح الجنان]]، ص ۴۵۸. </ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
 
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
 +
 
 +
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 +
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۱۰

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


از سنت هاى شیعى هنگام آب ‌نوشیدن، فرستادن درود و سلام بر امام حسین علیه السلام و لعنت بر قاتلان او است. لعن به معناى طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسى تمرد مى‌کرد او را از خود طرد مى‌کردند تا گناهان او دامنگیرشان نشود.[۱]

امام صادق علیه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت ‌خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌اى نیست که آب بنوشد و حسین‌ را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آن که خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نویسد و صد هزار سیئه از او محو مى‌کند...: «ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الا کتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سیئة...».[۲]

و این، جزء فرهنگ عاشورایى مردم ‌شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نویسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر یزید کن‌». لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه‌سازان حادثه عاشورا و قتل امام‌ حسین‌ علیه السلام در زیارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن یزید خامسا و العن عبیدالله بن زیاد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ‌ابى سفیان و آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامة‌».[۳]

پانویس

  1. مجمع البحرین.
  2. اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص ۷۷، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۸۷.
  3. زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص ۴۵۸.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها