آیه 119 سوره طه: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ|سوره=20|آیه =119}} {{مش...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←معانی کلمات آیه) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | «لا | + | تظمأ: ظماء: عطش «لا تظمأ: عطشان نمى شوى. |
− | == تفسیر آیه == | + | تضحى: ضحى: انتشار نور آفتاب. اصل آن به معنى ظهور . |
+ | منظور از «لا تضحى» آنست كه حرارت آفتاب نمى بينى . | ||
+ | [[شیخ طبرسی|طبرسى]] فرموده: «ضحى الرجل يضحى: اذا برز للشمس».<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | ||
+ | |||
+ | ==تفسیر آیه== | ||
<tabber> | <tabber> | ||
تفسیر نور= | تفسیر نور= | ||
سطر ۵۰: | سطر ۵۴: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى «117» | ||
+ | |||
+ | پس گفتيم: اى آدم! همانا اين (ابليس) دشمن تو وهمسر توست، پس (مواظب باش كه با وسوسههايش) شما را از بهشت بيرون نكند كه به رنج ومشقّت خواهى افتاد. | ||
+ | |||
+ | إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيها وَ لا تَعْرى «118» | ||
+ | |||
+ | (در صورتىكه) همانا تو در آنجا (بهشت)، نهگرسنه مىشوى ونه برهنه مىمانى. | ||
+ | |||
وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى «119» | وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى «119» | ||
سطر ۶۴: | سطر ۷۶: | ||
1- از بزرگترين الطاف الهى بر بندگان، معرّفى خطر شيطان است. «هذا عَدُوٌّ» | 1- از بزرگترين الطاف الهى بر بندگان، معرّفى خطر شيطان است. «هذا عَدُوٌّ» | ||
− | 2- جنگ و دشمنى ميان حقّ و باطل، از ابتداى آفرينش انسان وجود داشته است. | + | 2- جنگ و دشمنى ميان حقّ و باطل، از ابتداى آفرينش انسان وجود داشته است. «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» |
− | |||
− | «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» | ||
3- زن و مرد، هر دو در تيررس تبليغات دشمن و وسوسههاى شيطان قرار دارند. | 3- زن و مرد، هر دو در تيررس تبليغات دشمن و وسوسههاى شيطان قرار دارند. | ||
− | |||
«عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» | «عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» | ||
− | + | ------ | |
«1». نساء، 92. | «1». نساء، 92. | ||
سطر ۷۸: | سطر ۸۷: | ||
4- سنّت الهى بر اتمام حجّت با بندگان است. «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» | 4- سنّت الهى بر اتمام حجّت با بندگان است. «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ» | ||
− | 5- زندگى در دنيا، همراه با مشقّت است. «فَتَشْقى» 6- نيازها و خواستههاى اوليّهى انسان در چهار چيز نمود پيدا مىكند: گرسنگى و تشنگى كه مشقّت درونى است وبرهنگى وبىمسكنى كه مشقّت بيرونى است و در آيه به هر چهار مورد اشاره شده است. «أَلَّا تَجُوعَ لا تَعْرى لا تَظْمَؤُا لا تَضْحى» | + | 5- زندگى در دنيا، همراه با مشقّت است. «فَتَشْقى» |
+ | |||
+ | 6- نيازها و خواستههاى اوليّهى انسان در چهار چيز نمود پيدا مىكند: گرسنگى و تشنگى كه مشقّت درونى است وبرهنگى وبىمسكنى كه مشقّت بيرونى است و در آيه به هر چهار مورد اشاره شده است. «أَلَّا تَجُوعَ لا تَعْرى لا تَظْمَؤُا لا تَضْحى» | ||
}} | }} | ||
سطر ۱۹۶: | سطر ۲۰۷: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
− | <div style="font-size:smaller"><references/></div> | + | <div style="font-size:smaller"><references /></div> |
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * [[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم | + | |
− | * [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم | + | *[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم |
− | * [[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول | + | *[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم |
− | * [[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم | + | *[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول |
− | * [[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش | + | *[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم |
− | * [[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | + | *[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش |
+ | *[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | ||
[[رده:آیات سوره طه]] | [[رده:آیات سوره طه]] | ||
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | [[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۸
<<118 | آیه 119 سوره طه | 120>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و نه هرگز در آنجا به تشنگی و به گرمای آفتاب آزار بینی.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
تظمأ: ظماء: عطش «لا تظمأ: عطشان نمى شوى.
تضحى: ضحى: انتشار نور آفتاب. اصل آن به معنى ظهور . منظور از «لا تضحى» آنست كه حرارت آفتاب نمى بينى . طبرسى فرموده: «ضحى الرجل يضحى: اذا برز للشمس».[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى «117»
پس گفتيم: اى آدم! همانا اين (ابليس) دشمن تو وهمسر توست، پس (مواظب باش كه با وسوسههايش) شما را از بهشت بيرون نكند كه به رنج ومشقّت خواهى افتاد.
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيها وَ لا تَعْرى «118»
(در صورتىكه) همانا تو در آنجا (بهشت)، نهگرسنه مىشوى ونه برهنه مىمانى.
وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى «119»
ودر آنجا (بهشت)، نه تشنه مىشوى و نه از حرارت آفتاب آزار مىبينى.
نکته ها
گرچه شيطان در اينجا، تنها دشمن آدم و حوا معرّفى شده است، ولى در جاى ديگر به دشمنى او با همهى انسانها هشدار داده شده است. «عَدُوٍّ لَكُمْ» «1»
مراد از «تشقى» در اينجا، مشقّتهاى زندگى مادّى است كه از آيات بعدى استفاده مىشود كه مىفرمايد: در بهشت، گرسنگى، برهنگى و تشنگى نيست، يعنى اگر از بهشت بيرون شديد، به مشقّت مبتلا خواهيد شد.
پیام ها
1- از بزرگترين الطاف الهى بر بندگان، معرّفى خطر شيطان است. «هذا عَدُوٌّ»
2- جنگ و دشمنى ميان حقّ و باطل، از ابتداى آفرينش انسان وجود داشته است. «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ»
3- زن و مرد، هر دو در تيررس تبليغات دشمن و وسوسههاى شيطان قرار دارند. «عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ»
«1». نساء، 92.
جلد 5 - صفحه 400
4- سنّت الهى بر اتمام حجّت با بندگان است. «هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ»
5- زندگى در دنيا، همراه با مشقّت است. «فَتَشْقى»
6- نيازها و خواستههاى اوليّهى انسان در چهار چيز نمود پيدا مىكند: گرسنگى و تشنگى كه مشقّت درونى است وبرهنگى وبىمسكنى كه مشقّت بيرونى است و در آيه به هر چهار مورد اشاره شده است. «أَلَّا تَجُوعَ لا تَعْرى لا تَظْمَؤُا لا تَضْحى»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم