قاضی کمره ای

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

جعفر بن عبد الله کمره ای مشهور به قاضی کمره ای، یکی از اعلام بزرگ شیعه در اواخر قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم است. قاضی در علم کلام و حکمت و منطق و همچنین در فقه و اصول و تفسیر و حدیث متبحر بود.

قاضی نیاکانش از حویزه بوده اند ولی خود در کمره متولد شد (در قدیم به خمین کمره و به گلپایگان جرفادقان می گفتند). او به جوانی عازم دار العلم اصفهان شد و تحصیلات و تألیفات و خدمات علمی او به اسلام و مسلمین اکثرا در این شهر بوده است.

قاضی کمره ای سالها از محضر اساتیدی چون محقق خوانساری، محقق سبزواری، خلیفه سلطان و دیگر اعلام اصفهان بهره مند بود تا خود به کمالات علمی و معنوی و مقام اجتهاد نائل آمد. قاضی مورد علاقه استادش محقق خوانساری بود و به افتخار دامادی او نیز نائل گردید. وی با علامه مجلسی نیز معاصر بود و پس از فوت علامه مدتی منصب قضاوت و انجام حوائج امور مسلمین به دست معظم له انجام می شد.

قاضی کمره ای رساله ای به نام ذخائر العقبی یا توحید سلطانی و نیز شرحی بر «لمعه» شهید و حاشیه ای بر کفایه به رشته تحریر برد.

محدث قمی به نقل از تراجم علما و استادش حاجی نوری می نویسد: کمره ای در سال ۱۱۱۵ قمری در رأس جمعیتی انبوه حدود ده هزار نفر به عزم مکه معظمه عازم عتبات (عراق) گردیدند، با ابزار و اموال و تجهیزات کامل برای تزیین عتبات و قبور ائمه؛ ضمن مسافرت، قاضی نرسیده به کاظمین (در باختران) به مرض سختی مبتلا شد و چند هفته در حال حرکت بودند اما متأسفانه قبل از رسیدن به نجف اشرف مرض او را از پا درآورد، و جنازه اش به کنار قبر مولا خیر الاوصیاء مدفون شد.

منابع

  • سایت شعائر