عبد الفتاح حسینی مراغی

آیت الله حاج سید عبدالفتاح حسینی (م، ۱۲۵۰ ه.ق) که در فقه و اصول مهارت بسیار داشت، یکی از استوانه های مهم مرجعیت در صدر قرن سیزدهم هجری محسوب می شود.

تحصیلات

این فقیه فرزانه برای تحصیل به مراغه آمده و پس از تکمیل مقدمات و سطوح متوسطه آن زمان جهت ادامه تحصیل به کشور عراق عزیمت و در حوزه نجف اشرف مسکن گزید و به تحصیل و تدریس و تألیف در آن حوزه اشتغال یافت.

وی از شاگردان شیخ موسی و شیخ علی دو فرزند فقیه و دانشمند شیخ جعفر کاشف الغطا بوده است. ایشان پس از طی مدارج علمی عهده دار امر تدریس شدند.

تألیفات

• عناوین الاصول (درباره قواعد فقهی)،
• تقریرات استادانش در فقه،
• فوائد الرجالیه (در علم رجال)،
• رساله فی الموثقین (در علم رجال)،
• شرح اللمعه الدمشقیه،
• شرح الشرایع،
• اخبار امامة الباقر علیه السلام.

وفات

مرحوم آیت الله حاج سید فتاح حسینی در سال ۱۲۵۰ هجری قمری از سرای فانی به دار باقی شتافت و در نجف اشرف مدفون شد.

منابع

• نصیری، محمدرضا. بابا افضل کاشانی - خیری تبریزی، ج۲ از اثر آفرینان: زندگینامه نام آوران فرهنگی ایران (از آغاز تا ۱۳۰۰ شمسی). سلسله انتشارات آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۹۳. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران، ۱۳۸۴.
• سایت راسخون. حسینی مراغی، عبدالفتاح (۱۸ مرداد ۱۳۹۱).
• صمیمی، سید رشید. تاثيرات نظرى عصر غيبت بر انديشه سياسى شيعه. قم: مركز پژوهش هاى اسلامى صدا و سيما،۱۳۸۴ (۱۸ مرداد ۱۳۹۱).
• كتابخانه ديجيتال موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم السلام.