سید فضل الله رضازاده

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حجت الاسلام­ سید فضل‌الله رضازاده (۱۳۰۷ - ۱۳۹۰ ش)، از روحانیان فعال مذهبی و اجتماعی شیعه معاصر و از شاگردان حاج آقا رحیم ارباب بود. وی در علم رجال، درایه و ادبیات، صاحب نظر و دارای تألیفات بود. کتابخانه بزرگ و ارزشمند ایشان را می ­توان یکی از معدود کتابخانه­ هایی دانست که دارای چندین هزار کتاب از جمله کتابهای خطی و چاپ سنگی است.

۲۲۰px
نام کامل سید فضل الله رضا زاده
زادروز ۱۳۰۷ شمسی
زادگاه اصفهان
وفات ۱۳۹۰ شمسی
مدفن امامزاده ابوالعباس خوراسگان

Line.png

اساتید

حاج آقا رحیم ارباب، میرزا علی آقا شیرازی، سید علی موسوی بهبهانی،...


آثار

رساله تولی و تبری، دیوان شعر شمیم ولایت،...


ولادت

سید فضل الله رضازاده در دهم شهریور سال ۱۳۰۷ هجری شمسی (مطابق شانزدهم ربیع الاول ۱۳۴۷ ق)، در خانواده ای مذهبی در شهر اصفهان به دنیا آمد.

تحصیلات و استادان

سید فضل الله رضازاده از کودکی به دروس حوزوی علاقه زیادی داشت و در اوان نوجوانی وارد مدرسه صدر بازار اصفهان شد. مباحث ادبیات عرب را از «آیت‌الله شیخ عباسعلی ادیب» آموخت و برای فراگیری نهج البلاغه به نزد «میرزا علی آقا شیرازی» رفت. سپس فقه را در نزد «آیت‌الله سید‌ مصطفی مهدوی هُرستانی» فرا گرفت.

«حاج آقا رحیم ارباب»، «آیت‌الله شیخ احمد فیاض فروشانی» و «آیت‌الله سید علی موسوی بهبهانی» نیز از بزرگانی بودند که مرحوم رضازاده از آنها بهره برد.

فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی

کتابخانه:

سید فضل الله رضازاده از جمله کسانی است که از ابتدای دوران پر بار حیات علمی خود به جمع آوری و حفظ آثار اندیشمندان و مؤلفین پرداخت. تک تک این تألیفات و کتابها را با زحمت و دقت گردآوری نمود که حاصل آن کتابخانه ای با نزدیک به ده هزار جلد کتاب در زمینه های مختلف به ویژه علوم اسلامی و معارف قرآنی و آثار اهل بیت علیهم السلام شد.

گستردگی موضوعات این کتابخانه قابل توجّه است. موضوعاتی از قبیل ادبیات فارسی و عربی، فقه و اصول، درایه، روایت، تاریخ و جغرافیا، علوم ریاضی و هندسه، دانش های سماوی مانند: نجوم و ستاره شناسی و افلاک و علوم عقلی و بسیاری از آثار که عمدتاً جزو منابع مهم و مآخذ عمده در علوم مذکور به حساب می آیند.

انجمن شعری:

علاقمندی به شعر و ادب و ذوق و قریحه ذاتی که از همان اوان جوانی باعث گرایش وی به شرکت در انجمن های ادبی شده بود، عاملی گردید که خود نیز در منزل شخصی اش در محلۀ دردشت انجمن شعری را ایجاد نماید. در این محفل، چهره های مؤثر ادبی، شاعر و شعرشناس و در حقیقت ادبای مطرح آن زمان اصفهان شرکت می نمودند. اساتید و شخصیّت هایی مانند محمدحسین صغیر اصفهانی، رجبعلی گلزار، شکیب اصفهانی و حاج میرزا علی مشفقی که علاوه بر تبحر در ادبیّات، از حیث معنوی نیز سرآمد محسوب می شدند.

سروده های مرحوم رضازاده که عمدتاً منبعث از گرایشات خالصانه ایمانی و اعتقادات دینی و تعلقات مذهبی ایشان است، دارای جنبه های والایی از احساس زیباشناسانه و انعکاسی از حال درونی نسبت به خاندان اهل بیت علیهم السلام می باشد. مؤلف کتاب تذکره شعرای استان اصفهان (مصطفی هادوی شهیر اصفهانی)، مرحوم رضازاده را شاعری دلسوخته و عاشق اهل بیت و کسی که سخنش از سویدای قلب تراوش و به دل ها نشسته توصیف نموده اند.

مرحوم آیت الله حاج سید حسن فقیه امامی «رضوان الله تعالی علیه» در باب مقام علمی و ادبی و اشعار مرحوم حاج سید فضل الله رضازاده چنین می فرماید: «علما و بزرگانی را می بینیم که افکار بلند و اهداف مقدس خود را در قالب اشعار قرین به فصاحت و بلاغت نشر می دهند، از جمله دانشمند محترم، حجت الاسلام رضازاده، اشعار والایی در زمینه های مختلف دینی و تاریخی سروده اند که نمودار طبع بلند، همت والا، اطلاعات عمیق، مطالعات دقیق و علاقه شدید ایشان به اهل البیت علیهم السلام است».

ترویج معارف تشیع:

یکی از مهمترین جلوه های حیات استاد رضازاده، تلاش وی در امور خیریه بود. ایجاد مؤسسات مبتنی بر ترویج فرهنگ معنوی و معارف تشیع و شکل گیری مراکزی بر اساس توسعۀ تفکر قرآنی و عترت، از تدابیر این استاد فرزانه بود.

دیوان شعر شمیم ولایت - یکی از آثار استاد رضازاده

آثار علمی

با توجه به سالها تحقیق و تتبع در مسائل علمی پژوهشی و نیز سنوات متمادی تدریس، مرحوم حاج سید فضل الله رضازاده از نگاشتن و تألیف نیز غافل نشد. برخی از آثار و مکتوبات وی به طور پراکنده و یا حواشی وجود دارد که اکثراً در دانش هایی بود که وی بیشتر بدان می پرداخته است؛ مانند: ادبیّات عرب، علوم قرآنی، اخبار، ملل و نحل، شناخت ادیان و مذاهب، هیئت و نجوم، دیوان اشعار.

از آثار چاپ شده ایشان می توان به رساله «تولی و تبری» و دیوان شعر «شمیم ولایت» اشاره نمود.

وفات

عالم ربانی سید فضل الله رضازاده در روز جمعه دوازدهم شعبان المعظم سال ۱۴۳۲ قمری (مطابق با ۲۳ تیرماه ۱۳۹۰ شمسی) درگذشت و در صحن مطهر امامزاده ابوالعباس در اصفهان به خاک سپرده شد.

منابع

  • کتاب شرح کامروایی، صفحه ۱۰۱-۱۹۰.

آرشیو عکس و تصویر