آیه 27 سوره زمر

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از آیه ۲۷ زمر)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<26 آیه 27 سوره زمر 28>>
سوره : سوره زمر (39)
جزء : 23
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

و ما در این قرآن برای (هدایت) مردم هر گونه مثلهای روشن آوردیم، باشد که خلق متذکر (حقایق آن) شوند.

و ما برای مردم در این قرآن از هر گونه مثل و سرگذشت عبرت آموزی بیان کرده ایم، باشد که متذکّر شوند.

و در اين قرآن از هر گونه مثَلى براى مردم آورديم، باشد كه آنان پندگيرند.

ما در اين قرآن براى مردم هر گونه مثَلى آورديم، شايد پند گيرند.

ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثَلی زدیم، شاید متذکّر شوند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

We have drawn for mankind in this Quran every [kind of] example, so that they may take admonition:

And certainly We have set forth to men in this Quran similitudes of every sort that they may mind.

And verily We have coined for mankind in this Qur'an all kinds of similitudes, that haply they may reflect;

We have put forth for men, in this Qur'an every kind of Parable, in order that they may receive admonition.

معانی کلمات آیه

«مِن کُلِّ مَثَلٍ»: هر نوع مثلی که مفید بوده و برای عبرت و هدایت لازم باشد.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ «27»

و همانا ما در اين قرآن (براى هدايت مردم) از هر مثالى آورديم، تا شايد متذكّر شوند.

قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ «28»

قرآنى عربى (و فصيح)، بى‌هيچ كجى، شايد مردم پرهيزكار شوند.

پیام ها

1- آن چه مهم است راهنمايى و تذكّر دادن به انسان‌هاست، خواه با استدلال باشد يا با مَثَل. ضَرَبْنا لِلنَّاسِ‌ ... مِنْ كُلِّ مَثَلٍ‌

2- تأثير مثال در عموم مردم، از استدلال بيش‌تر است. «لِلنَّاسِ»

3- هر نوع مثالى كه در رابطه با تذكّر به انسان و غفلت زدايى از اوست، در قرآن آمده است. «كُلِّ مَثَلٍ‌- يَتَذَكَّرُونَ»

4- انسان داراى فطرت پاك و باورهاى درونى است، ولى از آنها غافل مى‌شود و غفلت زدايى، ضرورى است. «يَتَذَكَّرُونَ»

5- تكرار كلمه‌ى قرآن در دو آيه پى در پى، رمز آن است كه قرآن كتابى خواندنى، پندآموز و نجات‌بخش است. هذَا الْقُرْآنِ‌ ... قُرْآناً عَرَبِيًّا

6- با توجّه به آيه‌ى بيست و سوّم، كه قرآن را احسن الحديث ناميد، معلوم مى‌شود يكى از نشانه‌هاى بهترين سخن، داشتن مثال روشنگر و به دور از انحراف است. «كُلِّ مَثَلٍ‌- قُرْآناً عَرَبِيًّا- غَيْرَ ذِي عِوَجٍ»

جلد 8 - صفحه 165

7- هر نوشته‌اى قابل تغيير و نيازمند تكامل است و دير يا زود اشكالات آن ظاهر مى‌شود (و لذا همه نويسندگان عالى مقام در مقدّمه‌ى كتابشان از نقاط ضعف عذر خواهى مى‌نمايند) مگر قرآن كه كامل و بى‌اشكال است. «غَيْرَ ذِي عِوَجٍ»

8- تقوا، در گرو توجّه و تذكّر دائمى است. لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌ ... لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ‌

9- در تلاش‌هاى فرهنگى و دينى احتمال اثر كافى است و لازم نيست به تأثير كار يقين صد در صد داشته باشيم. «لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ «27»

وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ‌: و هر آينه بتحقيق بيان كرديم براى مردم، فِي هذَا الْقُرْآنِ‌: در اين كتاب قرآن، مِنْ كُلِّ مَثَلٍ‌: از هر مثلى كه محتاج اليه مردمان است در امر دين. مراد احوال امم گذشته است، لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌: شايد كه ايشان پند پذيرند، يعنى در آن تأمل كنند و عبرت يابند.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ «26» وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ «27» قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ «28» ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ «29» إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ (30)

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ (31)

ترجمه‌

پس چشانيد بآنها خدا خوارى را در زندگانى دنيا و هر آينه عذاب آخرت بزرگتر است اگر بودند كه بدانند

و بتحقيق زديم براى مردمان در اين قرآن از هر مثلى باشد كه آنها پند گيرند

با آنكه قرآنى است بزبان عربى كه نيست داراى كجى باشد كه آنها بپرهيزند

زد خدا مثلى را مردى كه در آنند شريكانى مخالفان يكديگر و مردى كه خالص و تسليم است براى مردى آيا يكسانند در مثل ستايش مر خدا را بلكه بيشترشان نميدانند

همانا تو خواهى مرد و همانا آنها خواهند مرد

پس همانا شما روز قيامت نزد پروردگارتان نزاع ميكنيد.

تفسير

خداوند متعال اجمالا بيان فرموده عذاب امم سالفه را كه در آيه اخيره از آيات سابقه گوشزد فرموده بود باين تقريب كه خداوند بآنها چشاند عذاب ذلّت و خوارى را از قبيل مسخ و خسف و غرق و سبى و تبعيد و غيرها ولى عذاب آخرت آنها اشدّ و هميشگى خواهد بود پس بزرگتر از عذاب دنيوى آنها است و اگر ميدانستند از آن بيشتر ميترسيدند و ما براى مردم در اين قرآن از هر گونه بيان شيرين لطيف مفيد شگفت آورى را كه مانند مثل بود از احوال امم ماضيه و غيرها براى اصلاح امر دين آنها وارد نموديم شايد متذكّر بفساد و صلاح كار خودشان شوند علاوه بر آنكه آن قرآن را بلغت عربى فصيح بليغ نازل نموديم كه فهم معانى آن براى كسانيكه مخاطب بآن هستند آسان باشد و بهيچ وجه انحراف از حقّ و حقيقت و اعوجاج از طريق مستقيم هدايت در آن وجود ندارد براى آنكه آنها از معصيت خدا كه بر ضرر خودشان است بپرهيزند و بصلاح واقعى خودشان برسند و آنها باز دست از بت‌پرستى برنداشته‌اند لذا خداوند براى آنها مثلى زده باين تقريب كه يكنفر بنده يا اجير كه چند نفر در آن شريكند و آنها با يكديگر نزاع و اختلاف دارند و يكنفر كه فقط مطيع و منقاد و مختص بيكمرد است و ديگرى در او حقّ دخالت ندارد و آنمرد هم عاقل و عادل و حكيم و رحيم و

جلد 4 صفحه 495

كريم و حليم است كدام يك از اين دو نفر كارشان بهتر و روزگارشان خوشتر است البتّه معلوم است آن چند نفر شريك هر كدام خدمتى به بنده يا اجير خودشان رجوع ميكنند و از او ميخواهند كه زودتر آن خدمت را انجام دهد و گاه باشد كه برخلاف يكديگر يكى امرى نمايد و ديگرى نهى كند و آن بيچاره متحيّر بماند كه اطاعت كدام يك را بنمايد و براى اطاعت هر يك بسياست ديگرى مبتلا گردد و در موقع بذل نفقه و كسوه يا جيره و مواجب هم هر كدام ممكن است بديگرى محوّل نمايد و او از احقاق حقّ خود بازمانده و از هر درى رانده گردد ولى آن يكنفر با اوصاف مذكوره البتّه در حدود وسع او خدمت رجوع و زياده از حقّش باو كرم مينمايد و احيانا اگر خطائى از او سر زده باشد عفو خواهد نمود اين است حال كسانيكه قائل بچند خدا و معبود براى خود شده‌اند و كسانيكه قائل بخداى يگانه جامع صفات حسنه‌اند و البتّه حال و كار آن دو نفر يكسان نيست در بدى و خوبى بلكه يكى بدو ديگرى خوب است به بيانيكه گذشت و بمقتضاى روايات متعدّده معتبره مراد از آن يكنفر كه مطيع و منقاد يكنفر است امير المؤمنين عليه السّلام است كه مطيع و منقاد پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم است و در بعضى از آنها شيعيان آنحضرت هم ذكر شده و در بعضى رجلا فيه شركاء متشاكسون باوّلى كه مردم متفرّقه او را بخلافت نصب نمودند و با يكديگر اختلاف و نزاع داشتند و از هم تبرّى ميجستند تفسير شده و مؤيّد اينمعنى آنستكه هر كدام هم از او توقّعى داشتند كه آن بيچاره نميتوانست بآن عمل نمايد عينا مانند آن بنده مشترك و خر قبيله كه ضرب المثل است الحمد للّه كه امر واضح و فرق ميان مشرك و موحّد آشكار است و الحمد للّه كه ما موحّديم و مشرك نيستيم و الحمد للّه كه ما شيعه و منقاد كسى هستيم كه خدا او را معيّن فرموده نه مردم مخالف با يكديگر در هواهاى نفسانى و اغراض شخصى ولى بيشتر مردم نميدانند منافع توحيد و مضارّ شريك را و اخيرا خطاب به پيغمبر صلى اللّه عليه و اله فرموده كه تو قطعا از اين دار فانى رحلت خواهى نمود و آنها هم يقينا ميميرند پس تمامى روز قيامت زنده خواهيد شد و در پيشگاه احديّت محاكمه مينمائيد و اهل حق از اهل باطل ممتاز ميگردند و براى تحقّق وقوع مرگ و بودن انسان در طريق آن تعبير باسم فاعل شده است و

جلد 4 صفحه 496

قرآنا عربيّا ظاهرا حال مؤكّده است از هذا القرآن مانند جاءنى زيد رجلا صالحا و محتمل است منصوب بمدح باشد يعنى مدح ميكنم قرآنيرا كه عربى است و ظاهرا رجلا در ضرب اللّه مثلا رجلا بدل است از مثلا يعنى خدا مثلى زده مثل مردى چنين و اختصام گفته‌اند ردّ هر يك از دو نفر است ديگرى را بر سبيل انكار و حق و باطل بودن يكى يا هر دو در آن مدخليّت ندارد و قمّى ره فرموده مراد مخاصمه امير المؤمنين عليه السّلام با كسانى است كه غصب حق او را نمودند و سالما بالف و سلما بكسر سين و سكون لام نيز قرائت شده است.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ لَقَد ضَرَبنا لِلنّاس‌ِ فِي‌ هذَا القُرآن‌ِ مِن‌ كُل‌ِّ مَثَل‌ٍ لَعَلَّهُم‌ يَتَذَكَّرُون‌َ «27»

و ‌هر‌ آينه‌ ‌ما زديم‌ ‌در‌ قرآن‌ ‌از‌ ‌براي‌ ناس‌ ‌از‌ ‌کل‌ مثل‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌آنها‌ متذكر شوند.

مثل‌ تشبيه‌ شي‌ء مبهم‌ ‌است‌ بشي‌ء مبيّن‌ واضح‌ و بمعناي‌ صفت‌ ‌است‌ و امثال‌ ‌در‌ قرآن‌ يكي‌ قصص‌ انبياء سلف‌ ‌است‌ و امم‌ سابقه‌ ‌که‌ خداوند بيان‌ ميفرمايد ‌که‌ حال‌ ‌اينکه‌ امت‌ ‌هم‌ شبيه‌ بامم‌ سابقه‌ ‌است‌ ‌آنها‌ بواسطه كفر و شرك‌ و تكذيب‌ انبياء بچه‌ عقوباتي‌ گرفتار شدند. اينها ‌هم‌ مثل‌ ‌آنها‌ و مؤمنين‌ بانبياء سلف‌ مورد چه‌ الطافي‌ شدند مؤمنين‌ ‌اينکه‌ امت‌ ‌هم‌ مورد ‌آن‌ مراحم‌ ميشوند و يكي‌ بيان‌ صفات‌ بهشت‌ و درجات‌ و مقامات‌ و انهار و فواكه‌ ‌آن‌ ‌را‌ باين‌ درجات‌ و نعم‌ دنيوي‌ زيرا بيشتر ‌از‌ ‌اينکه‌ ‌براي‌ درك‌ بشر نيست‌ و الا

«‌فيها‌ ‌ما ‌لا‌ عين‌ رأت‌ و ‌لا‌ اذن‌ سمعت‌ و ‌لا‌ خطر ‌علي‌ قلب‌ بشر»

و صفات‌ جهنم‌ بغل‌ و زنجير و حميم‌ و غساق‌ و آتش‌ مثال‌ ميزند وَ لِلّه‌ِ المَثَل‌ُ الأَعلي‌ ‌يعني‌ الصفات‌ العليا آنهم‌ ‌از‌ درك‌ بشر خارج‌ ‌است‌ بعلم‌ و قدرت‌ و حيات‌ و امثال‌ ‌اينکه‌ صفات‌ بيان‌ ميفرمايد و الا كمال‌ توحيده‌ نفي‌‌-‌ الصفات‌ عنه‌ «‌غير‌ ‌از‌ ذات‌ واجب‌ الوجود ‌لا‌ نهاية لوجوده‌ بل‌ عين‌ الوجود تمام‌ اينها صدق‌ مثل‌ ميكند لذا ميفرمايد وَ لَقَد ضَرَبنا لِلنّاس‌ِ فِي‌ هذَا القُرآن‌ِ مِن‌ كُل‌ِّ مَثَل‌ٍ و تمام‌ اينها ‌براي‌ بيداري‌ ‌از‌ خواب‌ غفلت‌ و بفكر آخرت‌ و تحصيل‌ معرفت‌ و قيام‌ بعبادت‌ و ترك‌ معصيت‌ بندگان‌ ‌است‌.

لَعَلَّهُم‌ يَتَذَكَّرُون‌َ لعل‌ ‌براي‌ ترديد نيست‌ بلكه‌ بمعني‌ بايد ‌است‌ ‌يعني‌ بايد متذكر شوند ولي‌ اكثر نميشوند.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 27)- قرآنی که هیچ کژی در آن نیست: در اینجا همچنان بحث از قرآن مجید و ویژگیهای آن است و بحثهای گذشته را در این زمینه تکمیل می‌کند.

نخست از مسأله جامعیت قرآن چنین سخن می‌گوید: «ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثلی زدیم» (وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِی هذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ).

از سرگذشت دردناک ستمگران و سرکشان پیشین، از عواقب هولناک گناه، از انواع پندها و اندرزها، از اسرار خلقت و نظام آفرینش، از احکام و قوانین متقن، خلاصه هر چه برای هدایت انسانها لازم بود در لباس امثال برای آنها شرح دادیم.

«شاید متذکر شوند» و از راه خطا به راه راست بازگردند (لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ).

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

منابع