لاحق

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«لاحق» نام اسبى كه عبیدالله بن حر جعفی، هنگام ملاقات با سیدالشهدا علیه السلام به آن حضرت تقديم كرد. معناى آن‌ «از پى رونده، در رسنده، رسيده، آن كه و آنچه در پى چيزى مى‌دود و به آن مى‌رسد» است. از اين رو به ‌اسب هاى تندرو هم‌ «لاحق‌» مى‌گفتند. اين نام براى اسب هاى تنى چند از معروفان عرب نيز بكار رفته است.[۱]

گفته شده امام حسين علیه السلام نيز فرزندش على بن الحسين علیه السلام را بر آن اسب سوار كرد.[۲] با این وجود، در نقل مشهور دیگری آمده است که وقتی امام حسین در منزلگاه «قصر بنی مقاتل» با عبیدالله بن حر مواجه شد و او را به یاری اردوی خود دعوت کرد، او بهانه آورد و گفت: یابن رسول الله، اگر به یاری تو آیم، همان اول کار پیش روی تو کشته می شوم و نفس من به مرگ راضی نیست، ولی این اسب مرا -که «ملحقه» نام داشت- بگیر...؛[۳] اما امام حسین علیه السلام از او روی برگرداند و فرمود: «نه حاجت به تو دارم و نه به اسب تو، و سپس آیه ای از سوره کهف را خواند: «و ما کنتُ متخذَ المضلّین عضداً»؛ (من گمراهان را به یاری خود نمی طلبم.) پس از اینجا بگریز و برو! نه با ما باش و نه بر ما! زیرا اگر کسی صدای استغاثه ما را بشنود و اجابت نکند، خداوند او را در آتش جهنم می اندازد».

پانویس

  1. لغت‌نامه، دهخدا.
  2. الحسين والسنه، سيد عبدالعزيز طباطبايى، ص ۷۲، نقل از انساب الاشراف.
  3. نقل از امالی شیخ صدوق.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها