قارعه

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«قارِعَة» از ریشه «قرع» به معناى كوبيدن و زدن با شدّت و سختى است و راغب اصفهانی آن را كوفتن چيزى بر چيزى گفته است.

«قارعه» به معنای کوبنده، از نامهاى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، و همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، «قارعه» نامیده شده است. يعنى جهان در آستانه برپائى قيامت با حادثه‌اى كوبنده روبرو است.

این صفت برای قیامت در دو سوره از قرآن کریم آمده است:

• «كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ»؛ (سوره الحاقه، آیه ۴) [قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند.

• «الْقارِعَةُ * مَا الْقارِعَةُ * وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ»؛ (سوره قارعه، آیات ۱-۳) حادثه كوبنده * آن حادثه كوبنده چيست؟ * و تو چه دانى آن حادثه كوبنده چيست؟

پانویس

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن	(اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن	آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن	تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی	تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
	دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن	تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن