میر کبیر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>} مير کبير ...' ایجاد کرد)
 
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>}
+
'''سید ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری''' (۱۱۵۷-۱۰۹۰ ق)، معروف به «میر کبیر»، از علمای بزرگ [[شیعه]] در قرن دوازدهم هجری و از شاگردان [[علامه مجلسى|علامه مجلسی]] است. میر کبیر عالمی جامع، [[فقیه|فقیهی]] کامل، عارفی [[زهد|زاهد]] و شاعری ماهر بود.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = سید ابوالقاسم جعفر خوانساری
 +
||تصویر=
 +
||زادروز =  ۱۰۹۰ قمری
 +
|زادگاه = [[اصفهان]]
 +
|وفات =  ۱۱۵۷ قمری
 +
|مدفن = قودجان (از توابع خوانسار)
 +
|اساتید =  [[علامه مجلسى|علامه مجلسی]]، [[آقا حسين گيلانی]]، [[آقا جمال خوانساری]]، [[فاضل سراب]]،...
 +
|شاگردان =  عباس بن حسن بلاغی نجفی،...
 +
|آثار = تتمیم الافصاح فی ترتیب ایضاح الاشتباه، تعلیقات ذخیرة المعاد، رساله در وجوب عینی نماز جمعه در زمان غیبت، شرح [[دعای سحر]]،...
 +
}}
 +
==تحصیلات و اساتید==
 +
میرزا ابوالقاسم در سال ۱۰۹۰ قمری متولد شد و از اوایل کودکی به تحصیلات دینی و [[قرآن|قرآنی]] پرداخت. وی پس از طی مقدمات علوم در اوایل بلوغ به دارالعلم [[اصفهان]] در سلک شاگردان [[علامه مجلسى|علامه مجلسی]] درآمد و بعد از فوت علامه از محضر دایی خویش [[آقا حسين گيلانی]]، [[آقا جمال خوانساری]]، [[فاضل سراب]] و دیگر اعلام اصفهان سالها بهره مند بود و پس از مسافرت به [[عتبات عالیات|عتبات عالیات]]، خود در ردیف [[فقیه|فقها]] و مجتهدین بزرگ حوزه های [[عراق]] و [[ایران|ایران]] قرار گرفت.
  
مير کبير
+
میر کبیر با [[سید صدرالدین رضوی قمی|سید صدرالدین قمی]] در [[نجف]] و [[کربلا]] مدتها به تعلیم و تعلم اشتغال داشتند و با هم صمیمیتی به سزا داشتند. [[حاج شیخ عباس قمی|محدث قمی]] به نقل از سید شهرستانی می نویسد: هر گاه این دو بزرگوار وارد حرم [[ائمه اطهار]] می شدند، هر کدام زودتر به [[نماز]] می ایستاد دیگری به او اقتدا می نمود.
  
ميرزا ابوالقاسم فرزند سيد حسين معروف به مير کبير یکی از علمای بزرگ شيعه در قرن دوازدهم هجری است. مير کبير عالمی جامع، فقيهی کامل، عارفی زاهد و شاعری ماهر بود. او خواهرزادۀ آقا حسين گيلانی است. وی در سال 1090 متولد شد و از اوايل کودکی هم خويش را به تحصيلات دينی و قرآنی مصروف نمود و پس از طی مقدمات علوم در اوايل بلوغ به دارالعلم اصفهان در سلک شاگردان علامه مجلسی درآمد و بعد از فوت علامه از محضر خال خويش (آقا حسين گيلانی)، آقا جمال خوانساری، مرحوم سراب و ديگر اعلام اصفهان سالها بهره مند بود و پس از مسافرت به عتبات عاليات خود در رديف فقها و مجتهدين بزرگ حوزه های عراق و ايران قرار گرفت. مير کبير با سيد صدر الدين قمی در نجف و کربلا مدتها به تعليم و تعلم اشتغال داشتند و با هم صميميتی به سزا داشتند. محدث قمی به نقل از سيد شهرستانی می نويسد: هر گاه اين دو بزرگوار وارد حرم ائمه اطهار می شدند هر کدام زودتر به نماز می ايستاد ديگری به او اقتدا می نمود.
+
==آثار و تألیفات==
 +
مهمترین آثار میر کبیر عبارتند از:  
  
صاحب تراجم علما اغلب به وصف صاحب ترجمه رفته اند و احفاد خودش نه فقط جد خويش را به خوبی می شناسند بلکه مترجم العلمای جهان اسلامند.(روضات،وديعه، فرهنگ عقايد شيعه). مير کبير اثر ارزنده ای در اصول و معارف اسلامی (و در اعتقادات) به نام مناهج المعارف دارد که در سالهای اخير به نام فرهنگ عقايد شيعه در چندين صفحه تجديد چاپ شد. همچنين کتاب فقهی او در شرح ذخيره محقق خوانساری است که نزد آيت کبری ميرزا محمد هاشم خوانساری بود و مورد استفاده اعلام حوزۀ عراق قرار گرفت.
+
*۱. «تتمیم الافصاح فی ترتیب ایضاح الاشتباه» در ترتیب «[[ایضاح الاشتباه فی اسماء الرواة (کتاب)|ایضاح الاشتباه]]» [[علامه حلی|علّامه حلّی]]
 +
*۲. «تعلیقات ذخیرة المعاد» [[محقق سبزواری]]، که نزد آیت کبری میرزا محمدهاشم خوانساری بود و مورد استفاده اعلام حوزۀ [[عراق]] قرار گرفت.
 +
*۳. «رساله در وجوب عینی نماز جمعه در زمان غیبت» و در این رساله قول استاد خود [[آقا جمال خوانساری]] را رد نموده است.
 +
*۴. «شرح [[دعای سحر]]» مروی از [[ابوحمزه ثمالی]]
 +
. «شرح خطبه الزهراء (سلام اللَّه علیها)»
 +
*۶. «کتاب الزّکاه» صغیر که مختصر «کتاب الزّکاه» کبیر است.
 +
*۷. «کتاب الزّکاه» کبیر
 +
. «کتاب الحج» به فارسی، در یک مقدمه و خاتمه و دو مقصد در ۱۳ شعبان ۱۱۴۹ق در «قودجان» گلپایگان تالیف کرده است و در کتابخانه علّامه مفضال حاج سیّد محمّدعلی روضاتی موجود است.
 +
*۸. «مصباح» مختصری در [[دعا|ادعیه]] نادره که نزدش مجرّب و معتبر بوده به التماس جمعی از فضلاء خوانسار تالیف کرده و اسامی آنان را در دیباچه ذکر فرموده است.
 +
*۹. «مناهج المعارف» در [[اصول دین]]، که به همت یکی از احفاد او فاضل محقّق حاج سیّد احمد بن حاج میرزا محمّدباقر روضاتی در سال ۱۳۹۲ق به طبع رسیده و مقدمه‌ای مفصّل در شرح حال مؤلف و خاندان او در آن آمده است. این کتاب در سالهای اخیر به نام «فرهنگ عقاید [[شیعه]]» در چندین صفحه تجدید چاپ شد.
 +
*۱۰. «منظومه میمیه خالیة الالف» قریب سه هزار [[بیت (شعر)|بیت]] در تفصیل حکم مرعیه و آداب شرعیه، که جزو کتاب «مجمع الفوائد» به طبع رسیده است. میر کبیر مهارت شعری و شم [[فقه|فقهی]] خویش را در این منظومه که از همزه و الف خالی است به کار برده و تمام ابواب [[فقه|فقهی]] را مشخص و مدلل می سازد.
  
او شرحی بر دعای ابوحمزه و شرحی بر خطب صديقه کبری عليها السلام و کتاب مصباح را در ادعيه به خط زيبائی نوشت. مير کبير مهارت شعری و شم فقهی خويش را در منظومه ای که از همزه و الف خالی است به کار برده و در هزار بيت تمام ابواب فقهی را مشخص و مدلل می سازد. نماز جمعه را واجب عينی می دانسته و در اين خصوص نيز رساله ای به رشته تحرير برد. عصر او با هجوم و آشوب افاغنه مصادف بود، که نابسامانيهای مختلف او را وادار به ترک اصفهان و گاه از دياری به ديار ديگر کشانيد. مير کبير سرانجام از اصفهان با عده ای به قصد عتبات (برای زيارت و اقامه درس و بحث و ديدار صدر قمی) عازم سفر گرديد. در مسير حرکت به عتبات، کاروان او به جرفادقان توقف نمود. اهالی متدين اين محل طی صحبت کوتاهی عشقی وافر به ميرکبير پيدا کردند، و به هنگام انجام فريضه و ارتباط با خالق کراماتی از او مشاهده نمودند که گوئی مردم گمشدۀ خود را پيدا نموده اند. در غياب آقا به کاروانيان گفتند: ميرکبير قرار شده همين جا بماند (گلپايگان) منتظر او نمانيد. ساعتها پس از حرکت کاروان به سوی عتبات، آقا متوجه نقشه شد. وقتی از رفتن به عتبات مأيوس شد، تصميم مسافرتی به خوانسار نمود. (خمين و خوانسار و گلپايگان نزديک یکديگرند) در اين هنگام جمعی از اهالی جرفاقان نيز به دنبال او حرکت کردند و وارد خوانسار شدند. اهالی زيرک خوانسار که متوجه اقامت مير کبير بدين ديار شدند گفتند الحال که قصد ماندن بدين نواحی را داريد کليد اين شهر زيبا در حضور شما تقديم می گردد و ما مردم نيز از ارادتمندان علمای آل رسول بايد حتما در شهر خود بمانيد، جمعی که از گلپايگان در رکاب آقا بودند از اين اصرار اهالی خوانسار به سختی ناراحت شدند و کار به مشاجره کشيد، که مير عزيز با فکری خداپسندانه و جملاتی آرام اهالی هر دو سامان را ساکت و خشنود نمود. معظم له در قريه حد وسط فيما بين دو شهر (قودجان) ساکن شد و مدتی در خوانسار و زمانی در گلپايگان اهالی هر دو شهر را به زير چتر اسلام کشانيدو با عزمی استوار و نيتی خالصانه چند سالی پيش رفت و مردم را برای خدا راهنمائی می نمود. و در هر دو شهر اقامه جمعه و جماعت داشت. مير عزيز در هنگام دعا و نيايش و در حال ارتباط با خدا از دنيا و مافيها بيرون می رفت و حالت خوشی به او دست می داد که مخصوص اوليای خاص اوست. اما او هر چه بود دير یا زود رفت و ما هم نيز...
+
همچنین میر کبیر، کتب و رسائل زیادی به خط بسیار زیبای خود استنساخ نموده است از جمله:
  
وی در سال 1175 در قوجان وفات نمود و در کنار جاده اصلی دو شهر مدفون شد. مقبره اش هم اکنون مزار است. اگر اجازه دهيد قصه ديگری اضافه کند و آن اينکه پس از فوت مير عزيز بر سر تقسيم اولادش فيما بين اهالی دو شهر مجددا کار به بحث و مشاجره می کشد. سرانجام فرزند ارشد او به نام سيد محمد سهم اهالی گلپايگان و فرزند آخرش سيد حسين سهم اهالی خوانسار و فرزندان ديگر در قودجان منزل آقا می مانند (و از آن سهميه گلپايگان که سمی حقير او را سبطی است محمد نام جد فقير که وی بهترين وثيق و نام شريفش بدين دفتر به چند جا عزيز که او خود و خاندانش، اولاد و احفادش یکی پس از ديگری از فضلا و اعلام بزرگ شيعه و خلاصه کنم که مير عزيز را نه فقط محمدباقر صاحب روضات است، بلکه محمد تقی صاحب نماز استسقا و هزاران عالم و مجتهد فاضل ديگر درهمه جای جهان که اگر حياتی بدی، به ذکر مشاهير بعضی رسی. جد ما ميرکبير خطی نيکو داشت و اکثر اولاد و احفاد او که اغلب از اعلام بلاد اسلامند و هم آنان که به ديار عشق رسيدند به خوش خطی معروفند. در خاتمه ای جد بزرگوار و ای اجداد عظام باب حوائج فقير کوچکتر از آنکه مرا نامی و عملی و یا اثری که در جمله شما، اما طمع بی جا و اميد فراوان آنکه: فردا اين بی بضاعت را در رديف احفادت در حضور مولايت... حاشيه رفتم و دانم که حاشيه رفتم، اما اين آيه را خواندم که الحقنا بهم ذريتهم و ما التناهم من عملهم من شیء... در اينجا با دلی سوزان و اشکی ريزان فقط او را گويم که با آنکه از کودکی تا حال به یاد تو بودم، اما تقصيرات فراوان مرا و ارزانی نعمتهای بيکران تو را، مسلما برای همه عفو و کرم و بخشش فقط تور است. معبودا به اواخر عمر رسيدم و نارسائيها در بندگی نمودم، اما با زبان دل گفته و می گويم: عاملنی بفضلک و لا تعاملنی بعدلک. معشوقا آنگاه که به جهان آفرينش تأملی نمودم، کرۀ زمين را در جمله کهکشانها بسی کوچک ديدم، و در بين مخلوقات زمين از همه کوچکتر خود را یافتم. و اين اشعار را بارها زمزمه نمودم: پشه کی داند که اين دير از کسی است ـ در بهاران زاد و مرگش دردی است. ملياردها نفر آمدند و رفتند که اکثر آنها گم شدند، چه بسا از نيکو کاران! که امروز آنها را نه نامی و نه نشانی! و نه ديگران را از آنها یادی! و نه زمين و کرات ديگر را از بود و نبود اينها رنجی یا خبری!!!
+
*۱. «رساله تحریم غناء» تألیف [[محقق سبزواری]] را به خط خوش در ۶ رجب ۱۱۵۰ق در رباط میرک از اعمال گلپایگان به خط خوش کتابت کرده است.
 +
. همچنین مجموعه‌ای از چهار رساله درباره [[نماز جمعه]] از تألیفات [[فاضل سراب]]، [[شهید ثانی]]، محقق سبزواری، و [[آقا جمال خوانساری|آقا جمال‌الدین محمد خوانساری]] را در صبح شنبه ۱۴ [[ماه رجب|رجب]] ۱۱۳۱ق کتابت نموده است. وی [[نماز جمعه]] را [[واجب]] عینی می دانسته است.
 +
. و نیز نسخه‌ای از «الحواشی الفسویه علی حواشی السفریه» را در [[نجف|نجف اشرف]] در جمعه ۳ [[ماه ذی الحجه|ذی الحجه]] ۱۱۵۴ق کتابت نموده است.
  
یکی مرغ بر کوه بنــشــســت و خــــــاســت                    بـــــــر آن کـــه چه افـــزود و زان کــــه چه کاســـت
+
==هجرت از اصفهان==
  
مـــن آن مـــرغم و ايـــن جـــهـــان کـــوه من                        چو رفـتـم جـهـان را چـه اندوه مــــــــن
+
عصر او با هجوم و آشوب [[افغانستان|افاغنه]] مصادف بود، که نابسامانیهای مختلف او را وادار به ترک [[اصفهان]] و گاه از دیاری به دیار دیگر کشانید. میر کبیر سرانجام از اصفهان با عده ای به قصد [[عتبات عالیات|عتبات]] (برای [[زیارت]] و اقامه درس و بحث و دیدار [[سید صدرالدین رضوی قمی|سید صدر قمی]]) عازم سفر گردید. در مسیر حرکت به عتبات، کاروان او به جرفادقان توقف نمود. اهالی متدین این محل طی صحبت کوتاهی عشقی وافر به میرکبیر پیدا کردند، و به هنگام انجام فریضه و ارتباط با خالق، کراماتی از او مشاهده نمودند که گوئی مردم گمشدۀ خود را پیدا نموده اند. در غیاب آقا به کاروانیان گفتند: میرکبیر قرار شده همین جا بماند (گلپایگان)، منتظر او نمانید. 
  
منبع:پایگاه شعائر
+
ساعتها پس از حرکت کاروان به سوی عتبات، آقا متوجه نقشه شد. وقتی از رفتن به عتبات مأیوس شد، تصمیم مسافرتی به خوانسار نمود. (خوانسار و گلپایگان نزدیک یکدیگرند). در این هنگام جمعی از اهالی جرفاقان نیز به دنبال او حرکت کردند و وارد خوانسار شدند. اهالی زیرک خوانسار که متوجه اقامت میر کبیر بدین دیار شدند گفتند الحال که قصد ماندن بدین نواحی را دارید کلید این شهر زیبا در حضور شما تقدیم می گردد و ما مردم نیز از ارادتمندان علمای آل [[پیامبر اسلام|رسول]]، باید حتما در شهر خود بمانید. جمعی که از گلپایگان در رکاب آقا بودند از این اصرار اهالی خوانسار به سختی ناراحت شدند و کار به مشاجره کشید، که میر کبیر با فکری خداپسندانه اهالی هر دو سامان را ساکت و خشنود نمود. وی در قریه حد وسط فیما بین دو شهر (قودجان) ساکن شد و مدتی در خوانسار و زمانی در گلپایگان اهالی هر دو شهر را به زیر چتر [[اسلام]] کشانید و با عزمی استوار و نیتی خالصانه چند سالی پیش رفت و مردم را برای خدا راهنمائی می نمود. و در هر دو شهر اقامه [[نماز جمعه|جمعه]] و [[نماز جماعت|جماعت]] داشت.
 +
 
 +
میر کبیر در هنگام [[دعا]] و نیایش و در حال ارتباط با [[الله|خدا]] از دنیا و مافیها بیرون می رفت و حالت خوشی به او دست می داد که مخصوص اولیای خاص اوست.
 +
 
 +
==وفات==
 +
 
 +
مرحوم میر کبیر در سال ۱۱۵۷ قمری در قودجان (بین خوانسار و گلپایگان) وفات نمود و در کنار جاده اصلی دو شهر مدفون شد. مقبره اش هم اکنون مزار است.
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
*پایگاه شعائر
 +
*ویکی فقه
 +
 
 +
[[رده:علمای قرن دوازدهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۴

سید ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری (۱۱۵۷-۱۰۹۰ ق)، معروف به «میر کبیر»، از علمای بزرگ شیعه در قرن دوازدهم هجری و از شاگردان علامه مجلسی است. میر کبیر عالمی جامع، فقیهی کامل، عارفی زاهد و شاعری ماهر بود.

نام کامل سید ابوالقاسم جعفر خوانساری
زادروز ۱۰۹۰ قمری
زادگاه اصفهان
وفات ۱۱۵۷ قمری
مدفن قودجان (از توابع خوانسار)

Line.png

اساتید

علامه مجلسی، آقا حسين گيلانی، آقا جمال خوانساری، فاضل سراب،...

شاگردان

عباس بن حسن بلاغی نجفی،...

آثار

تتمیم الافصاح فی ترتیب ایضاح الاشتباه، تعلیقات ذخیرة المعاد، رساله در وجوب عینی نماز جمعه در زمان غیبت، شرح دعای سحر،...

تحصیلات و اساتید

میرزا ابوالقاسم در سال ۱۰۹۰ قمری متولد شد و از اوایل کودکی به تحصیلات دینی و قرآنی پرداخت. وی پس از طی مقدمات علوم در اوایل بلوغ به دارالعلم اصفهان در سلک شاگردان علامه مجلسی درآمد و بعد از فوت علامه از محضر دایی خویش آقا حسين گيلانی، آقا جمال خوانساری، فاضل سراب و دیگر اعلام اصفهان سالها بهره مند بود و پس از مسافرت به عتبات عالیات، خود در ردیف فقها و مجتهدین بزرگ حوزه های عراق و ایران قرار گرفت.

میر کبیر با سید صدرالدین قمی در نجف و کربلا مدتها به تعلیم و تعلم اشتغال داشتند و با هم صمیمیتی به سزا داشتند. محدث قمی به نقل از سید شهرستانی می نویسد: هر گاه این دو بزرگوار وارد حرم ائمه اطهار می شدند، هر کدام زودتر به نماز می ایستاد دیگری به او اقتدا می نمود.

آثار و تألیفات

مهمترین آثار میر کبیر عبارتند از:

  • ۱. «تتمیم الافصاح فی ترتیب ایضاح الاشتباه» در ترتیب «ایضاح الاشتباه» علّامه حلّی
  • ۲. «تعلیقات ذخیرة المعاد» محقق سبزواری، که نزد آیت کبری میرزا محمدهاشم خوانساری بود و مورد استفاده اعلام حوزۀ عراق قرار گرفت.
  • ۳. «رساله در وجوب عینی نماز جمعه در زمان غیبت» و در این رساله قول استاد خود آقا جمال خوانساری را رد نموده است.
  • ۴. «شرح دعای سحر» مروی از ابوحمزه ثمالی
  • ۵. «شرح خطبه الزهراء (سلام اللَّه علیها)»
  • ۶. «کتاب الزّکاه» صغیر که مختصر «کتاب الزّکاه» کبیر است.
  • ۷. «کتاب الزّکاه» کبیر
  • ۸. «کتاب الحج» به فارسی، در یک مقدمه و خاتمه و دو مقصد در ۱۳ شعبان ۱۱۴۹ق در «قودجان» گلپایگان تالیف کرده است و در کتابخانه علّامه مفضال حاج سیّد محمّدعلی روضاتی موجود است.
  • ۸. «مصباح» مختصری در ادعیه نادره که نزدش مجرّب و معتبر بوده به التماس جمعی از فضلاء خوانسار تالیف کرده و اسامی آنان را در دیباچه ذکر فرموده است.
  • ۹. «مناهج المعارف» در اصول دین، که به همت یکی از احفاد او فاضل محقّق حاج سیّد احمد بن حاج میرزا محمّدباقر روضاتی در سال ۱۳۹۲ق به طبع رسیده و مقدمه‌ای مفصّل در شرح حال مؤلف و خاندان او در آن آمده است. این کتاب در سالهای اخیر به نام «فرهنگ عقاید شیعه» در چندین صفحه تجدید چاپ شد.
  • ۱۰. «منظومه میمیه خالیة الالف» قریب سه هزار بیت در تفصیل حکم مرعیه و آداب شرعیه، که جزو کتاب «مجمع الفوائد» به طبع رسیده است. میر کبیر مهارت شعری و شم فقهی خویش را در این منظومه که از همزه و الف خالی است به کار برده و تمام ابواب فقهی را مشخص و مدلل می سازد.

همچنین میر کبیر، کتب و رسائل زیادی به خط بسیار زیبای خود استنساخ نموده است از جمله:

هجرت از اصفهان

عصر او با هجوم و آشوب افاغنه مصادف بود، که نابسامانیهای مختلف او را وادار به ترک اصفهان و گاه از دیاری به دیار دیگر کشانید. میر کبیر سرانجام از اصفهان با عده ای به قصد عتبات (برای زیارت و اقامه درس و بحث و دیدار سید صدر قمی) عازم سفر گردید. در مسیر حرکت به عتبات، کاروان او به جرفادقان توقف نمود. اهالی متدین این محل طی صحبت کوتاهی عشقی وافر به میرکبیر پیدا کردند، و به هنگام انجام فریضه و ارتباط با خالق، کراماتی از او مشاهده نمودند که گوئی مردم گمشدۀ خود را پیدا نموده اند. در غیاب آقا به کاروانیان گفتند: میرکبیر قرار شده همین جا بماند (گلپایگان)، منتظر او نمانید.

ساعتها پس از حرکت کاروان به سوی عتبات، آقا متوجه نقشه شد. وقتی از رفتن به عتبات مأیوس شد، تصمیم مسافرتی به خوانسار نمود. (خوانسار و گلپایگان نزدیک یکدیگرند). در این هنگام جمعی از اهالی جرفاقان نیز به دنبال او حرکت کردند و وارد خوانسار شدند. اهالی زیرک خوانسار که متوجه اقامت میر کبیر بدین دیار شدند گفتند الحال که قصد ماندن بدین نواحی را دارید کلید این شهر زیبا در حضور شما تقدیم می گردد و ما مردم نیز از ارادتمندان علمای آل رسول، باید حتما در شهر خود بمانید. جمعی که از گلپایگان در رکاب آقا بودند از این اصرار اهالی خوانسار به سختی ناراحت شدند و کار به مشاجره کشید، که میر کبیر با فکری خداپسندانه اهالی هر دو سامان را ساکت و خشنود نمود. وی در قریه حد وسط فیما بین دو شهر (قودجان) ساکن شد و مدتی در خوانسار و زمانی در گلپایگان اهالی هر دو شهر را به زیر چتر اسلام کشانید و با عزمی استوار و نیتی خالصانه چند سالی پیش رفت و مردم را برای خدا راهنمائی می نمود. و در هر دو شهر اقامه جمعه و جماعت داشت.

میر کبیر در هنگام دعا و نیایش و در حال ارتباط با خدا از دنیا و مافیها بیرون می رفت و حالت خوشی به او دست می داد که مخصوص اولیای خاص اوست.

وفات

مرحوم میر کبیر در سال ۱۱۵۷ قمری در قودجان (بین خوانسار و گلپایگان) وفات نمود و در کنار جاده اصلی دو شهر مدفون شد. مقبره اش هم اکنون مزار است.

منابع

  • پایگاه شعائر
  • ویکی فقه