مسیب بن نجبه فزاری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
از ياران برجسته على عليه السلام بود. وى در قيام توابين به خونخواهى شهداى [[كربلا]]، پس از كشته شدن سليمان بن صرد رهبر توابين، پرچم نبرد را بدست گرفت و دليرانه‌ جنگيد تا كشته شد. شهادتش در سال 65 هجرى در «عين الورده‌» بود.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 24، تنقيح المقال، مامقانى، ج 3، ص 4217 - مروج الذهب، ج 3، ص 94، تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 248.</ref>
+
از ياران برجسته على عليه السلام بود. وى در قيام توابين به خونخواهى شهداى [[كربلا]]، پس از كشته شدن سليمان بن صرد رهبر توابين، پرچم نبرد را بدست گرفت و دليرانه‌ جنگيد تا كشته شد. شهادتش در سال 65 هجرى در «عين الورده‌» بود.<ref>مروج الذهب، ج 3، ص 94، تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 248.</ref>
  
 
از اين كه توفيق‌ شهادت در ركاب [[سیدالشهدا]] را نيافته بود به شدت اندوهگين بود و اين حسرت را در خطابه‌اى كه در جمع توابين ايراد كرد، بر زبان آورد و از اين كه با رسيدن نامه و پيك امام، از فداكارى در راهش مضايقه كرده و ياريش نكرد، خود و جمع ياران را ملامت كرد.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 362.</ref>  
 
از اين كه توفيق‌ شهادت در ركاب [[سیدالشهدا]] را نيافته بود به شدت اندوهگين بود و اين حسرت را در خطابه‌اى كه در جمع توابين ايراد كرد، بر زبان آورد و از اين كه با رسيدن نامه و پيك امام، از فداكارى در راهش مضايقه كرده و ياريش نكرد، خود و جمع ياران را ملامت كرد.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 362.</ref>  

نسخهٔ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۱۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


از ياران برجسته على عليه السلام بود. وى در قيام توابين به خونخواهى شهداى كربلا، پس از كشته شدن سليمان بن صرد رهبر توابين، پرچم نبرد را بدست گرفت و دليرانه‌ جنگيد تا كشته شد. شهادتش در سال 65 هجرى در «عين الورده‌» بود.[۱]

از اين كه توفيق‌ شهادت در ركاب سیدالشهدا را نيافته بود به شدت اندوهگين بود و اين حسرت را در خطابه‌اى كه در جمع توابين ايراد كرد، بر زبان آورد و از اين كه با رسيدن نامه و پيك امام، از فداكارى در راهش مضايقه كرده و ياريش نكرد، خود و جمع ياران را ملامت كرد.[۲]

پانویس

  1. مروج الذهب، ج 3، ص 94، تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 248.
  2. حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 362.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها