عبد الله بن عمیر بن جناب الکلبی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
وى كه كنيه اش ابووهب بود، جوانى دلاور و حماسى از شيعيان [[كوفه]] بود. به كوفه آمده، در نزديكى بئرالعبد خانه اى گرفت و با همسرش به آن جا منتقل شد. وقتى ديد عمر سعد، نيرو آماده و سازماندهى مى كند تا از نخيله به جنگ حسين بن على علیه السلام در [[كربلا]] بروند، پيش خود گفت: به خدا قسم شيفته جهاد با مشركان بودم. | وى كه كنيه اش ابووهب بود، جوانى دلاور و حماسى از شيعيان [[كوفه]] بود. به كوفه آمده، در نزديكى بئرالعبد خانه اى گرفت و با همسرش به آن جا منتقل شد. وقتى ديد عمر سعد، نيرو آماده و سازماندهى مى كند تا از نخيله به جنگ حسين بن على علیه السلام در [[كربلا]] بروند، پيش خود گفت: به خدا قسم شيفته جهاد با مشركان بودم. | ||
| − | اميدوارم جنگ با اينان كه به نبرد فرزند پيامبر مى روند، نزد خداوند كم‌ثواب تر از جهاد با مشركان نباشد. پيش همسرش رفت و نيت خود را با او در ميان گذاشت، شبانه هر دو از كوفه بيرون رفتند و شب هشتم [[محرم]] به ياوران حسين در كربلا پيوستند.<ref> | + | اميدوارم جنگ با اينان كه به نبرد فرزند پيامبر مى روند، نزد خداوند كم‌ثواب تر از جهاد با مشركان نباشد. پيش همسرش رفت و نيت خود را با او در ميان گذاشت، شبانه هر دو از كوفه بيرون رفتند و شب هشتم [[محرم]] به ياوران حسين در كربلا پيوستند.<ref> تنقیح المقال ، مامقانی ، ج 2 ، ص 201 ،عبرات المصطفین ، ج 2 ، ، ص 24.</ref> همسر او نيز از شهداى كربلا بود. |
| − | پس از شهادت عبدالله، زنش خود را به بالين او رساند و خاك از چهره او مى زدود كه به دستور شمر، يكى از غلامانش (به نام رستم) با گرزى بر سر او زد و كنار شوهرش به شهادت رسيد. عبدالله، دومين شهيد از اصحاب [[امام حسين]] علیه السلام بود.<ref> | + | پس از شهادت عبدالله، زنش خود را به بالين او رساند و خاك از چهره او مى زدود كه به دستور شمر، يكى از غلامانش (به نام رستم) با گرزى بر سر او زد و كنار شوهرش به شهادت رسيد. عبدالله، دومين شهيد از اصحاب [[امام حسين]] علیه السلام بود.<ref> انصار الحسین ، ص 84 ، موسوعة العتبات المقدسه ، ج 8 ، ص 66</ref> نامش در [[زيارت ناحيه مقدسه]] هم آمده است. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۰۱
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
کلیدواژه: یاران امام حسین علیه السلام، شهدای کربلا، عبدالله بن عمير كلبى
جزء اولين شهداست كه از جبهه امام حسين علیه السلام در روز عاشورا به ميدان نبرد رفت.
وى كه كنيه اش ابووهب بود، جوانى دلاور و حماسى از شيعيان كوفه بود. به كوفه آمده، در نزديكى بئرالعبد خانه اى گرفت و با همسرش به آن جا منتقل شد. وقتى ديد عمر سعد، نيرو آماده و سازماندهى مى كند تا از نخيله به جنگ حسين بن على علیه السلام در كربلا بروند، پيش خود گفت: به خدا قسم شيفته جهاد با مشركان بودم.
اميدوارم جنگ با اينان كه به نبرد فرزند پيامبر مى روند، نزد خداوند كم‌ثواب تر از جهاد با مشركان نباشد. پيش همسرش رفت و نيت خود را با او در ميان گذاشت، شبانه هر دو از كوفه بيرون رفتند و شب هشتم محرم به ياوران حسين در كربلا پيوستند.[۱] همسر او نيز از شهداى كربلا بود.
پس از شهادت عبدالله، زنش خود را به بالين او رساند و خاك از چهره او مى زدود كه به دستور شمر، يكى از غلامانش (به نام رستم) با گرزى بر سر او زد و كنار شوهرش به شهادت رسيد. عبدالله، دومين شهيد از اصحاب امام حسين علیه السلام بود.[۲] نامش در زيارت ناحيه مقدسه هم آمده است.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
