جامعیت مقاله متوسط
شناسه ناقص است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابن ابی الحدید: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
{{خوب}}
فخر الدين ابوحامد عبدالحميد معروف به (ابن ابي الحديد) اديب، متکلم، مورخ، شاعر، فقيه شافعي، اصولي معتزلي و از علماي قرن هفتم هجري است.  
+
'''«عبدالحمید بن هبةالله»''' معروف به '''«ابن ابی الحدید»''' (۶۵۶-۵۸۶ ق)، ادیب، متکلم، مورخ، شاعر، فقیه [[شافعی]] و اصولی [[معتزله|معتزلی]] در قرن هفتم هجری است. کتاب «[[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]]» از مهمترین آثار اوست.  
==ولادت و خاندان==
+
{{شناسنامه عالم
ابن ابی الحدید در ذيحجه سال 586 در مدائن متولد شد. خانواده‌اش  اهل علم و دانش بودند. پدر و یکی از برادرانش قاضی و برادر دیگرش شاعر و از جمله اهل ادب بود. ابن ابی الحدید جوانیش را در زادگاهش با تحصیل علوم سپری نموده است. پدرش بهاءالدين محمدالمدايني و به قولي هبة الله فرزند محمد المدايني است.  
+
|نام شخصیت =  
== ابن ابی الحدید و معتزله==
+
|نام کامل = عبدالحمید ابن ابی الحدید
ابن ابي الحديد، در مدائن بزرگ شد و در همانجا علم کلام و اصول را ياد گرفت. در اوايل جواني به بغداد رفت و در آن شهر در محضر علما و بزرگان مشهور بغداد که بيشتر آنها شافعي مذهب بودند، به کسب علم و دانش پرداخت. در محافل ادبي و علمي شرکت مي کرد و به قولي او "معتزلي جاحظي" شد و در زمره عالمان آن زمان در آمد. او در اصول، معتزلي و در فروع، شافعي بود و مشربي بين تسنن و تشيع براي خود انتخاب کرده بود. در مباحث عقيدتي خود در شرح نهج البلاغه، به موافقت با "جاحظ" تصريح دارد به همين جهت او را معتزلي جاحظي مي دانند.
+
|تصویر=  
+
|زادروز = ۵۸۶ قمری
== ارادت ابن ابی الحدید به امام علی علیه السلام ==
+
|زادگاه = [[مدائن]]
او با وجود اينکه ظاهرا سني مذهب بود، اما ارادت خاصي به اميرمومنان علي (ع) داشت و به پيروي از مکتب معتزله، او را افضل از خلفاي سه گانه مي داند و تصريح مي کند که آن حضرت هم در کثرت ثواب و هم در فضايل و خصال حميده، از ديگران افضل است. اين موضوع در کتابش کاملا مشهود است.
+
|وفات = ۶۵۶ قمری
 +
|مدفن = [[بغداد]]
 +
|اساتید = ابوالبقاء عکبری، ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی،...
 +
|شاگردان =
 +
|آثار = [[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]]، الفلک الدائر علی المثل السائر، قصائد السبع العلویات، العبقری الحسان،...
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
  
== شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید==
+
فخرالدین ابوحامد عبدالحمید بن هبة الله، در اول [[ذی الحجه]] سال ۵۸۶ قمری در [[مدائن]] در خانواده‌ای اهل علم متولد شد. پدرش بهاءالدین محمدالمداینی و به قولی هبة الله فرزند محمد المداینی است. پدر و یکی از برادرانش قاضی و برادر دیگرش شاعر و از جمله اهل ادب بودند.
شهرت ابن ابی الحدید به شرحی است که بر کتاب نهج البلاغه نوشته است. شرح نهج البلاغه او بلاخص از جهت مباحث تاریخی که در آن مطرح نموده است حائز اهمیت است.
 
  
یکی دیگر از کارهای او در این شرح توجه به معاني الفاظ و مستند سازي آنها با کمک آراي لغويان و کتاب هاي لغوي است.  
+
ابن ابی الحدید در مدائن بزرگ شد و در همانجا علم [[کلام]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] را یاد گرفت. در اوایل جوانی به [[بغداد]] رفت و در آن شهر در محضر علما و بزرگان مشهور بغداد که بیشتر آنها [[شافعی]] مذهب بودند، به کسب علم و دانش پرداخت. همچنین از ابوالبقاء عکبری و ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی ادب آموخت. او از زمره شاعران نیز بود و در [[شعر]] طبعی رسا داشت و انواع شعر را می سرود.  
  
شرح مفردات، ترکيبات، اعراب، آرايه هاي ادبي، ذکر شاه بيت‌هاي اديبانه،‌هنري، فصيح ، بليغ و موزون آن، از جمله کارهاي مهم ابن ابي الحديد در این شرح مي باشد.
+
ابن ابی الحدید معاصر خلفای [[حکومت بنی عباس|عباسی]] و از رجال دربار بود و به مناسبت نزدیکی با مؤیدالدوله محمد قمی، معروف به [[ابن علقمی|ابن علقمی]] وزیر ادیب و دانشمند [[مستعصم]] آخرین خلیفه عباسی، در شمار کاتبان [[دیوان (تشکیلات اداری)|دیوان]] دارالخلافه درآمد. او و برادرش موفق‌الدین سال ۶۴۲ هـ.ق در حمله مغولان به [[بغداد]] اسیر شدند ولی به واسطه وساطت بعضی از بزرگان این شهر از جمله [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیرالدین طوسی]] و علمای بغداد آزاد شدند. او در همین سال ۶۴۲ هـ.ق به عنوان ناظر حله، انتخاب شد. سپس "خواجه" امیرعلاءالدین طبرس و بعد ناظر بیمارستان عضدی و سرانجام در کتابخانه های بغداد به نظارت پرداخت. او در شنا و شکار و تیراندازی بسیار مهارت داشت.  
  
==شعر ابن ابی الحدید==
+
ابن ابی الحدید با وجود منصب های دولتی که داشت هیچ وقت خود را از کسب علم و دانش کنار نکشیده، تا جائی که حتی در [[تاریخ اسلام]] نیز کم نظیر بود.
ابن ابي الحديد از زمره ي شاعران مي باشد. ابن ابي الحديد، در شعر طبعي رسا داشت و انواع شعر را مي سرود. ولي مناجات و اشعار عرفاني او مشهورتر است. از اشعار او در مدح امیرالمومنین علی علیه السلام است:
 
{{بیت|ووارث علم المصطفى وشقيقه|اخا ونظيرا في العلى والاواصر}}
 
ترجمه: علی علیه السلام وارث علم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلّم و برادر او بود و برادر و همتای او در بزرگی و پیوند خویشی است.
 
{{بیت|ألا إنما الاسلام لولا حسامه|كعفطة عنز أو فلامة حافر}}
 
ترجمه: همانا اگر شمشیر او نبود اسلام بی ارزش می شد.
 
{{بیت|ألا إنما التوحيد لولا علومه|كعرضة ضليل أو كنهبة كافر}}
 
ترجمه: همانا اگر علوم او نبود توحید همچون گمراهی گمراه یا غنیمت کافر می گردید.
 
  
== مشاغل حکومتی ابن ابی الحدید ==
+
بنا به نقل ذهبی در کتاب «سیر اعلام النبلاء»، ابن ابی الحدید در پنجم [[جمادی الثانی]] سال ۶۵۵ یا ۶۵۶ قمری در [[بغداد]] به دیار باقی شتافت.
او معاصر خلفاي عباسي و از رجال دربار بود و به مناسبت نزديکي با مويدالدوله محمد بن محمدبن عبدالکريم قمي، معروف به (ابن علقمي ) وزير اديب و دانشمند مستعصم، آخرين خليفه عباسي، در شمار کاتبان ديوان دارالخلافه در آمد و کتاب خود را به نام (ابن علقمي ) نوشت. او نيز براي تاليف اين کتاب، صد هزار دينار به او صله داد. سال 642 در حمله مغولان به بغداد اسير شد ولي به واسطه وساطت بعضي از بزرگان اين شهر از جمله خواجه نصيرالدين طوسي و علماي بغداد، آزاد شد. او در همين سال 642 هـ ق به عنوان ناظر حله، انتخاب، سپس "خواجه" اميرعلاءالدين طبرس و بعد ناظر بيمارستان عضدي و سرانجام در کتابخانه هاي بغداد به نظارت پرداخت. او در شنا و شکار و تيراندازي بسيار مهارت داشت.  
 
  
از ویژگی های منحصر به فرد ابن ابی الحدید آن است که با وجود منصب های دولتی که داشت هیچ وقت خود را از کسب علم و دانش کنار نکشیده تا جائیکه حتی در تاریخ اسلام نیز یکی از کم نظیرها گردید.
+
==مذهب و اعتقاد==
  
== برخی از آثار ابن ابی الحدید ==
+
ابن ابی الحدید در اصول، [[معتزله|معتزلی]] و در فروع [[شافعی]] بود و مشربی بین [[اهل سنت|تسنن]] و [[تشیع]] برای خود انتخاب کرده بود. در مباحث عقیدتی خود در [[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (کتاب)|شرح نهج البلاغه]]، به موافقت با "جاحظ" تصریح دارد به همین جهت او را معتزلی جاحظی می دانند.
*شرح نهج البلاغه، مهمترین کتاب او است که آن را به نام وزیر دوره خود، ابن علقمی نوشت و ابن علقمی برای تالیف این کتاب، صد هزار دینار به او صله داد.
 
*الفلک الدائر علی المثل السائر.
 
*مجموعه المستنصریات که یک مجموعه شعری است.
 
*العبقری الحسان
 
*الفلک الدائر
 
  
== درگذشت ==
+
بررسی شرح نهج البلاغه او نشان می‌دهد که برخلاف نظر ابن کثیر که وی را [[شیعه|شیعی]] غالی شمرده است، می‌توان او را معتزلی معتدل دانست. او در آغاز کتابش اتفاق همه شیوخ معتزلی خود را بر صحت شرعی [[بیعت]] با [[ابوبکر]] نقل می‌کند و تصریح می‌نماید که از [[رسول خدا]](ص) نصّی بر آن بیعت وارد نشده، بلکه تنها انتخاب مردم که هم به [[اجماع]] و هم به غیر اجماع راه تعیین پیشوا شمرده شده، موجب صحت آن است!
بنا به نقل ذهبی در کتاب سیر اعلام النبلاء در پنجم جمادی الاخر سال 656 هجری قمری به دیار باقی شتافت.
 
  
== منابع ==
+
ابن ابی الحدید با وجود این که ظاهراً [[سنی|سنی]] مذهب بود، اما ارادت خاصی به [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] علیه السلام داشت و به پیروی از مکتب معتزله، او را افضل از [[خلفای نخستین|خلفای سه گانه]] می داند و تصریح می کند که آن حضرت هم در کثرت [[ثواب]] و هم در فضایل و خصال حمیده، از دیگران افضل است. از اشعار او در مدح امام علی علیه السلام است:
*كتاب معجز الآداب في معجم الألقاب،گرد آوري: مرتضي رستمي، [http://www.tebyan.netپ/newindex.aspx?pid=93349 زندگینامه ابن ابی الحدید] بازیابی :20 مهرماه 1392.
+
{{بیت|و وارث علم المصطفى و شقیقه|اخا و نظیرا فی العلى و الاواصر}}
*[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page دانشنامه رشد] بازیابی :20 مهرماه 1392.
+
{{بیت|ألا إنما الاسلام لولا حسامه|کعفطة عنز أو فلامة حافر}}
*[http://www.shoaraa.com/poem-8436.html#down شعراء اهل البیت] بازیابی :20 مهرماه 1392.
+
{{بیت|ألا إنما التوحید لولا علومه|کعرضة ضلیل أو کنهبة کافر}}
  
[[رده: ادیبان]]
+
ترجمه: علی (علیه السلام) وارث علم مصطفی (صلی الله علیه وآله) و برادر او بود و برادر و همتای او در بزرگی و پیوند خویشی است. همانا اگر شمشیر او نبود اسلام بی ارزش می شد. همانا اگر علوم او نبود توحید همچون گمراهی گمراه یا غنیمت کافر می گردید.
[[رده : شعرای اهل البیت]]
+
 
 +
==آثار و تألیفات==
 +
تألیفات ابن ابی الحدید را تا ۱۵ اثر برشمرده‌اند که مشهورترین آن‌ها عبارت است از:
 +
 
 +
*[[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (کتاب)|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]]، مهمترین کتاب ابن ابی الحدید است که آن را به نام وزیر دوره خود، [[ابن علقمی]] نوشت و ابن علقمی برای تالیف این کتاب، صد هزار دینار به او صله داد. شرح ابن ابی الحدید بر کتاب شریف [[نهج البلاغه]] سبب شهرت اوست. این کتاب بالاخص از جهت مباحث تاریخی که در آن مطرح نموده، حائز اهمیت است.
 +
*الفلک الدائر علی المثل السائر، که نقدی است بر کتاب «المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر»، اثر [[ابن اثیر جزری]] (۵۵۸ -۶۳۷ ق). این کتاب از آثار مهم در [[بلاغت]] و از کتب معتبر در نقد است.
 +
*مجموعه المستنصریات، که یک مجموعه شعری است.
 +
*السبع العلویات یا قصائد السبع العلویات، که ابن ابی الحدید آن را در ۶۱۱ق. به نام ابن علقمی در [[مداین]] سرود. موضوع [[قصیده|قصاید]] را مدح [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]](ص) و [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]](ع)، [[غزوه خیبر|فتح خیبر]]، [[فتح مکه]] و شهادت [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]](ع) تشکیل می‌دهد.
 +
*نظم کتاب «الفصیح» اثر ثعلب کوفی در [[علم لغت|لغت]]، که ابن ابی الحدید آن را در یک شبانه روز به نظم آورد.
 +
*العبقری الحسان، در [[علم کلام|کلام]]، [[منطق]]، اصول، تاریخ و شعر.
 +
*تعلیقات بر «المحصل» در [[فلسفه]] و کلام.
 +
*تعلیقات بر «المحصول» در [[اصول فقه]] از [[فخر رازى|فخر رازی]].
 +
*الاعتبار علی کتاب «[[الذریعة الی اصول الشریعة (کتاب)|الذریعه فی اصول الشریعه]]»، از [[سید مرتضی]] (م، ۴۳۶ ق).
 +
*الوشاح الذهبی فی علم الأبی.
 +
*دیوان شعر.
 +
*نقد «المستصفی من علم الاصول» از [[ابوحامد محمد غزالی|غزالی]].
 +
==منابع==
 +
*معجز الآداب فی معجم الألقاب، زندگینامه ابن ابی الحدید، مرتضی رستمی.
 +
*[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%A7%D8%A8%D9%86+%D8%A7%D8%A8%DB%8C+%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AF&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد]، بازیابی: ۲۰ مهرماه ۱۳۹۲.
 +
*[http://www.shoaraa.com/poem-8436.html#down شعراء اهل البیت]، بازیابی: ۲۰ مهرماه ۱۳۹۲.
 +
*[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63354/%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%22%D8%B9%D8%B2%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%85%D8%AF-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85%DB%8C "ابن ابی الحدید"، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه].
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= متوسط
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
 
[[رده:شارحان نهج البلاغه]]
 
[[رده:شارحان نهج البلاغه]]
 
[[رده:شعرای عرب]]
 
[[رده:شعرای عرب]]
 +
[[رده:ادیبان]][[رده:متکلمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۲

«عبدالحمید بن هبةالله» معروف به «ابن ابی الحدید» (۶۵۶-۵۸۶ ق)، ادیب، متکلم، مورخ، شاعر، فقیه شافعی و اصولی معتزلی در قرن هفتم هجری است. کتاب «شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید» از مهمترین آثار اوست.

نام کامل عبدالحمید ابن ابی الحدید
زادروز ۵۸۶ قمری
زادگاه مدائن
وفات ۶۵۶ قمری
مدفن بغداد

Line.png

اساتید

ابوالبقاء عکبری، ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی،...


آثار

شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، الفلک الدائر علی المثل السائر، قصائد السبع العلویات، العبقری الحسان،...

زندگی‌نامه

فخرالدین ابوحامد عبدالحمید بن هبة الله، در اول ذی الحجه سال ۵۸۶ قمری در مدائن در خانواده‌ای اهل علم متولد شد. پدرش بهاءالدین محمدالمداینی و به قولی هبة الله فرزند محمد المداینی است. پدر و یکی از برادرانش قاضی و برادر دیگرش شاعر و از جمله اهل ادب بودند.

ابن ابی الحدید در مدائن بزرگ شد و در همانجا علم کلام و اصول را یاد گرفت. در اوایل جوانی به بغداد رفت و در آن شهر در محضر علما و بزرگان مشهور بغداد که بیشتر آنها شافعی مذهب بودند، به کسب علم و دانش پرداخت. همچنین از ابوالبقاء عکبری و ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی ادب آموخت. او از زمره شاعران نیز بود و در شعر طبعی رسا داشت و انواع شعر را می سرود.

ابن ابی الحدید معاصر خلفای عباسی و از رجال دربار بود و به مناسبت نزدیکی با مؤیدالدوله محمد قمی، معروف به ابن علقمی وزیر ادیب و دانشمند مستعصم آخرین خلیفه عباسی، در شمار کاتبان دیوان دارالخلافه درآمد. او و برادرش موفق‌الدین سال ۶۴۲ هـ.ق در حمله مغولان به بغداد اسیر شدند ولی به واسطه وساطت بعضی از بزرگان این شهر از جمله خواجه نصیرالدین طوسی و علمای بغداد آزاد شدند. او در همین سال ۶۴۲ هـ.ق به عنوان ناظر حله، انتخاب شد. سپس "خواجه" امیرعلاءالدین طبرس و بعد ناظر بیمارستان عضدی و سرانجام در کتابخانه های بغداد به نظارت پرداخت. او در شنا و شکار و تیراندازی بسیار مهارت داشت.

ابن ابی الحدید با وجود منصب های دولتی که داشت هیچ وقت خود را از کسب علم و دانش کنار نکشیده، تا جائی که حتی در تاریخ اسلام نیز کم نظیر بود.

بنا به نقل ذهبی در کتاب «سیر اعلام النبلاء»، ابن ابی الحدید در پنجم جمادی الثانی سال ۶۵۵ یا ۶۵۶ قمری در بغداد به دیار باقی شتافت.

مذهب و اعتقاد

ابن ابی الحدید در اصول، معتزلی و در فروع شافعی بود و مشربی بین تسنن و تشیع برای خود انتخاب کرده بود. در مباحث عقیدتی خود در شرح نهج البلاغه، به موافقت با "جاحظ" تصریح دارد به همین جهت او را معتزلی جاحظی می دانند.

بررسی شرح نهج البلاغه او نشان می‌دهد که برخلاف نظر ابن کثیر که وی را شیعی غالی شمرده است، می‌توان او را معتزلی معتدل دانست. او در آغاز کتابش اتفاق همه شیوخ معتزلی خود را بر صحت شرعی بیعت با ابوبکر نقل می‌کند و تصریح می‌نماید که از رسول خدا(ص) نصّی بر آن بیعت وارد نشده، بلکه تنها انتخاب مردم که هم به اجماع و هم به غیر اجماع راه تعیین پیشوا شمرده شده، موجب صحت آن است!

ابن ابی الحدید با وجود این که ظاهراً سنی مذهب بود، اما ارادت خاصی به امیرالمؤمنین علی علیه السلام داشت و به پیروی از مکتب معتزله، او را افضل از خلفای سه گانه می داند و تصریح می کند که آن حضرت هم در کثرت ثواب و هم در فضایل و خصال حمیده، از دیگران افضل است. از اشعار او در مدح امام علی علیه السلام است:

و وارث علم المصطفى و شقیقه اخا و نظیرا فی العلى و الاواصر

ألا إنما الاسلام لولا حسامه کعفطة عنز أو فلامة حافر

ألا إنما التوحید لولا علومه کعرضة ضلیل أو کنهبة کافر

ترجمه: علی (علیه السلام) وارث علم مصطفی (صلی الله علیه وآله) و برادر او بود و برادر و همتای او در بزرگی و پیوند خویشی است. همانا اگر شمشیر او نبود اسلام بی ارزش می شد. همانا اگر علوم او نبود توحید همچون گمراهی گمراه یا غنیمت کافر می گردید.

آثار و تألیفات

تألیفات ابن ابی الحدید را تا ۱۵ اثر برشمرده‌اند که مشهورترین آن‌ها عبارت است از:

  • شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، مهمترین کتاب ابن ابی الحدید است که آن را به نام وزیر دوره خود، ابن علقمی نوشت و ابن علقمی برای تالیف این کتاب، صد هزار دینار به او صله داد. شرح ابن ابی الحدید بر کتاب شریف نهج البلاغه سبب شهرت اوست. این کتاب بالاخص از جهت مباحث تاریخی که در آن مطرح نموده، حائز اهمیت است.
  • الفلک الدائر علی المثل السائر، که نقدی است بر کتاب «المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر»، اثر ابن اثیر جزری (۵۵۸ -۶۳۷ ق). این کتاب از آثار مهم در بلاغت و از کتب معتبر در نقد است.
  • مجموعه المستنصریات، که یک مجموعه شعری است.
  • السبع العلویات یا قصائد السبع العلویات، که ابن ابی الحدید آن را در ۶۱۱ق. به نام ابن علقمی در مداین سرود. موضوع قصاید را مدح پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی(ع)، فتح خیبر، فتح مکه و شهادت امام حسین(ع) تشکیل می‌دهد.
  • نظم کتاب «الفصیح» اثر ثعلب کوفی در لغت، که ابن ابی الحدید آن را در یک شبانه روز به نظم آورد.
  • العبقری الحسان، در کلام، منطق، اصول، تاریخ و شعر.
  • تعلیقات بر «المحصل» در فلسفه و کلام.
  • تعلیقات بر «المحصول» در اصول فقه از فخر رازی.
  • الاعتبار علی کتاب «الذریعه فی اصول الشریعه»، از سید مرتضی (م، ۴۳۶ ق).
  • الوشاح الذهبی فی علم الأبی.
  • دیوان شعر.
  • نقد «المستصفی من علم الاصول» از غزالی.

منابع