آيه سابقون: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '- آيه 100 سوره توبه/9 را «آيه سابقون» نام گذاشتهاند.<ref> نهج الحق، ص 200؛ شواه...' ایجاد کرد) |
|||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | آیه 100 [[سوره توبه]]/9 را «آیه سابقون» نام گذاشتهاند.<ref> نهج الحق، ص 200؛ شواهد التنزیل، ج 1، ص 373؛ كنزالعمّال، ج 6، ص 152.</ref> این آیه [[مهاجر]] و [[انصار]] را مىستاید كه پیش از دیگران به [[اسلام]] گرویدند. (سابقون) خداى از ایشان راضى است و آنها از خدا خشنودند: | |
− | + | {{قرآن در قاب|«وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ...»|سوره=9|آیه=100|ترجمه=از آن گروه نخستین از مهاجرین و انصار که پیشقدم شدند و آنان که به، نیکی از پی شان رفتند، خدا خشنود است و ایشان نیز از خدا خشنودند برایشان بهشتهایی که در آنها نهرها جاری است و همیشه در آنجا خواهند بود ، آماده کرده است این است کامیابی بزرگ}} | |
− | + | برخى گفتهاند: این آیه درباره كسانى نازل شده كه به سوى دو قبله نماز خواندند و برخى گفتهاند: درباره كسانى نازل شده كه در [[بیعت رضوان]] حضور داشتند و بیعت كردند.<ref> مجمع البیان، ج 5، ص 97.</ref> بر اساس روایتى، «سابقون» بر [[امام علی علیه السلام]] و [[سلمان]] تطبیق شده است.<ref>شواهد التنزیل، ج1، ص335.</ref> | |
− | + | ==پانویس== | |
+ | <references/> | ||
− | + | {{قرآن}} | |
− | |||
− | |||
− | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن | + | ==منابع== |
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص386. | ||
+ | |||
+ | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
+ | [[رده:آیات سوره توبه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۹
آیه 100 سوره توبه/9 را «آیه سابقون» نام گذاشتهاند.[۱] این آیه مهاجر و انصار را مىستاید كه پیش از دیگران به اسلام گرویدند. (سابقون) خداى از ایشان راضى است و آنها از خدا خشنودند:
برخى گفتهاند: این آیه درباره كسانى نازل شده كه به سوى دو قبله نماز خواندند و برخى گفتهاند: درباره كسانى نازل شده كه در بیعت رضوان حضور داشتند و بیعت كردند.[۲] بر اساس روایتى، «سابقون» بر امام علی علیه السلام و سلمان تطبیق شده است.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص386.