یاری ظالمان

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ظلم و ستم مذموم است و هر که به ظالم کمک کند و راضى به فعل او باشد و در برآمدن حاجات او و رسيدن به مقاصد وى سعى کند، او نيز مثل ظالم است و در عقوبت او شريک است.

یاری ظالمان در روایات

احادیث متعددی در نکوهش یاری ظالمان از اهل بیت علیهم‌السلام روایت شده، از جمله:

  • پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله مى‌فرمايد: "الظَّلَمَةُ وأعوانُهُم فی النارِ"؛[۱] ستمکاران و يارانشان در آتش‌اند.
  • امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: "العامِلُ بِالظُّلمِ والمُعينُ لَهُ والرَّاضِي بهِ شُرَكاءُ ثَلاثَتُهُم."؛[۲] کسى که ظلم کند و کسى که به ظالم کمک کند و کسى که راضى به ظلم او باشد، هر سه در ظلم شريک‌اند.
  • پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله فرمود: "مَن مَشى‏ مَع ظالِمٍ فقد أجرَمَ، يقولُ اللَّهُ: (إِنّا مِنَ المُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ)[۳] هر که با ظالمى راه رود گناهکار است؛ خداوند می فرماید ما از مجرمان انتقام می گیریم.
  • پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله فرمود: "مَن مَشى‏ مَع ظالِمٍ لِيُعِينَهُ وهُو يَعلَمُ أنّهُ ظالِمٌ فقد خَرَجَ مِن الإسلامِ"؛[۴] هر که با ظالمى راه رود و بداند که او ظالم است، از دین اسلام خارج شده است.
  • پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله فرمود: "إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نادى‏ مُنادٍ: أينَ الظَّلَمَةُ وأعوانُهُم؟ مَن لاقَ لَهُم دَواةً، أو رَبَطَ لَهُم كِيساً، أو مَدَّ لَهُم مُدَّةَ قَلَمٍ، فَاحشُرُوهُم مَعَهُم."؛[۵] وقتى که رستاخيز فرارسد منادى ندا کند ظالمان و ياران آن‌ها و کسى که دواتى براى آن‌ها "ليقه" کرده يا قلمى برايشان تراشيده، اين‌ها را با آن‌ها محشور کنيد.
  • امام صادق عليه السلام در پاسخ به سوال از کار کردن براى ستمگر در صورت تنگدستى و فشار زندگى فرمود: "ما اُحِبُّ أنّي عَقَدتُ لَهُم عُقدَةً أو وَكَيتُ لَهُم وِكاءً وإنّ لي ما بينَ لابَتَيها، لا ولا مُدَّةً بِقَلَمٍ! إنَّ أعوانَ الظَّلَمَةِ يَومَ القِيامَةِ في سُرادِقٍ من نارٍ حتّى‏ يَحكُمَ اللَّهُ بينَ العِبادِ."؛[۶] من خوش ندارم براى ستمگران حتى گرهى ببندم يا سر مشکى را محکم کنم، اگرچه از شرق تا غرب عالم را به من دهند و حتى قلمى را برايشان در مرکب زنم! همانا ياران ستمگران روز قيامت در چادرى از آتش بسر مى‌برند تا آن كه خداوند در ميان بندگان داورى كند.
  • امام صادق عليه السلام در مقام گلايه از ياران "بنى اميه" مى‌فرمايد: "لَولا أنَّ بَنِي اُمَيَّةَ وَجَدُوا مَن يَكتُبُ لَهُم، ويَجبِي لَهُمُ الفَي‏ءَ، ويُقاتِلُ عَنهُم، ويَشهَدُ جَماعَتَهُم، لَما سَلَبُونا حَقَّنا."؛[۷] اگر بنى اميه کسى را نمى‌يافتند که برايشان بنويسد و ماليات جمع آورى کند و برايشان بجنگد و در جماعتشان حاضر شود، هرگز نمى‌توانستند حق ما را سلب کنند.

پانویس

  1. كنز العمّال، ۷۵۸۹.
  2. الكافی، ۲/۳۳۳/۱۶.
  3. كنز العمّال، ۱۴۹۵۳.
  4. كنز العمّال، ۱۴۹۵۵-۷۵۹۶.
  5. بحار الأنوار، ۷۵/۳۷۲/۱۷.
  6. الكافی، ۵/۱۰۷/۷.
  7. الكافی، ۵/۱۰۶/۴.

منابع