آمنه خانم قزوینی
«آمنه خانم قزوینی» (متوفی سال ۱۲۶۹ ق)، از زنان مجتهد و عابد در قرن ۱۳ قمری است. او دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادر ربابه خانم بود. آمنه در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی ازدواج کرد.
او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس فقه و اصول همسرش حاضر شد و حکمت و فلسفه را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت، تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید.
همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در احکام و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم، حوزه درسی برای زنان در کربلا و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.
از آثار او، قصیده‌ای طویل در ۴۸۰ بیت از زبان حضرت زینب علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند.
منابع
- بانوان عالمه و آثار آن‌ها، معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران.
