ملا غلامرضا قمى

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۶ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«آیت الله ملا غلامرضا قمى» معروف به «حاج آخوند» (۱۳۳۲-۱۲۵۵ ق)، از فقها و علماى بزرگ شیعه در قرن چهاردهم قمرى و از شاگردان شیخ انصارى و میرزای شیرازی بود. او در قم بر مسند تدریس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تکیه زد و کتبی نیز تألیف نمود. کتاب «قلائد الفرائد» از معروفترین آثار اوست.

نام کامل حاج ملا غلامرضا قمى
زادروز ۱۳۳۲ قمری
زادگاه قم
وفات ۱۲۵۵ قمری
مدفن قم، حرم حضرت معصومه

Line.png

اساتید

شیخ انصارى، میرزای شیرازی، میرزا حبیب الله رشتى،...

شاگردان

سید محمود روحانى قمى، شیخ محمدجواد قمى، شیخ عبدالهادى قمى، سید عباس رضوى مبرقعى،...

آثار

قلائد الفرائد، قواعد الاصول، کنوز الجواهر، صلاة المسافر، کتاب الصلاة، کتاب القضاء،...

ولادت

تاریخ تولد ملا غلامرضا قمى فرزند رجبعلی، به خوبى روشن نیست، اما از آنجا که وى قریب السن و یا همسن مرحوم آیت الله حاج سید صادق قمى - یار دیرین و هم‌مباحثه خویش - بوده و تاریخ ولادت او، ۱۲۵۵ ق. بوده است. شاید سال تولد «حاج آخوند» نیز حدود ۱۲۵۵ ق. باشد.[۱]

تحصیل و استادان

ملا غلامرضا قمى پس از آموختن مقدمات علوم دینى در قم و تهران و اصفهان نزد مرحوم علامه شیخ على نورى فلسفه را به مدت چهار سال بیاموخت، و در سال ۱۲۷۹ ق، به همراه دوست دیرین و هم‌مباحثه اش آیت الله سید صادق قمی، رهسپار نجف اشرف گردید و به مدت دو سال از درس‌هاى فقه و اصول استاد الفقهاء والمجتهدین شیخ انصارى بهره برد. این دو سال در پرورش شخصیت علمى و بارورى استعداد او نقش بسزایى داشت، زیرا آن چنان که از حاشیه‌‌اش بر رسائل شیخ برمى آید، وى در این مدت مبانى و گفتار شیخ اعظم را به خاطر سپرد و در جاى جاى کتاب به ذکر آن‌ها پرداخت.

پس از درگذشت شیخ انصارى در ۱۲۸۱ ق، وى با شرکت در حلقه درسى آیات عظام: میرزاى شیرازى و میرزا حبیب الله رشتى به تکمیل دانسته هاى خویش پرداخت. با مهاجرت میرزاى شیرازى به سامرا، او و هم‌بحثش حاج سید صادق ملازمت میرزا حبیب الله رشتى را برگزیدند و تا سال ۱۲۹۶ ق، به مدت ۱۶ سال از درس‌‌هاى فقه و اصول آن وارث دانش شیخ انصارى بهره بردند.

سپس در اواخر سال ۱۲۹۶ ق، به همراه دوستش رهسپار سامرا شد و دو سال نیز از درس آیت الله میرزاى شیرازى بهره برد و با مکتب فقهى سامرا نیز آشنا شد.

فعالیتهای علمی و اجتماعی

مرحوم حاج آخوند و حاج سید صادق قمی، در سال ۱۲۹۸ ق، به زادگاه خویش بازگشتند و بر مسند تدریس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تکیه زدند. مردم حق‌شناس قم هم - که دو تن از بهترین دانش آموختگان نجف را در میان خویش مى دیدند - گرد آنان را گرفتند و به استفاده از محضرشان پرداختند.

آیت الله ملا غلامرضا قمی، سالیان فراوان در مسجد شریف امام حسن عسکری علیه‌السلام به تدریس علوم اهل بیت و اقامه جماعت و ارشاد مؤمنان پرداخت.[۲] از شمار شاگردان مرحوم حاج آخوند اطلاع دقیقى در دست نیست، اما مسلم آن است که فضلاء و طلاب حوزه علمیه قم نزد این استاد فقه و اصول به شاگردى پرداخته اند. برخى از آنان عبارتند از:

  • آیت الله حاج سید محمود روحانى قمى (۱۳۰۷-۱۳۸۱ ق)؛ فرزند سید صادق قمى
  • آیت الله حاج شیخ محمدجواد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۴ ق)؛ فرزند حاج آخوند
  • آیت الله حاج شیخ عبدالهادى قمى (م ۱۳۸۵ ق)؛ فرزند حاج آخوند
  • علامه شیخ محمدعلى ارجستانى کچوئى (م ۱۳۳۰ ق)؛ صاحب «انوار المشعشعین فى شرافة قم والقمیین»
  • آیت الله حاج سید عباس رضوى مبرقعى (م ۱۳۳۵ ق).

آثار و تألیفات

آیت الله ملا غلامرضا قمى با اغتنام از فرصت‌ها علاوه بر تدریس منظم فقه و اصول، به تألیف کتابهاى علمى مى پرداخت. برخى از تألیفات ایشان عبارت است از:

  1. قلائد الفرائد یا «قلائد العقیان على نحور الخُرّد الحسان»، این کتاب مشهورترین تألیفات ایشان و یکى از بهترین حاشیه هاى «فرائدالاصول» به شمار مى رود که در سال ۱۳۱۵ ق، در تهران به خط زیباى میرزا زین‌العابدین قمى و با تقریظ منظوم علامه ادیب حاج سید مهدى قمى به چاپ رسید.[۳]
  2. قواعد الاصول، درباره دو مسئله مهم «اجتماع امر و نهى» و مسئله «ضد».
  3. صلاة المسافر.
  4. کتاب الصلاة.
  5. کتاب القضاء.
  6. کتاب الدیات.
  7. کنوز الجواهر.

خصوصیات علمی و اخلاقى

شیخ آقا بزرگ تهرانى حاج آخوند را دانشمند محقق، فقیه متبحر، و از بزرگان با شرافت قم معرفی می کند.[۴] شیخ محمدحسین ناصرالشریعه هم مى نویسد: وى از علماى بزرگ و فقهاى سترگ قم است که در عصر خود، در اولین صف علماى این بلد بود. علاوه بر فضل ظاهر، قدس باطن نیز داشت.[۵] همچنین در شأن او گفته شده است: فقیه اصولى، زاهد متقى، محقق مدقق، جامع معقول و منقول و از اجله شاگردان شیخ بوده است.[۶]

مرحوم حاج آخوند عالمى متواضع و به دور از مظاهر تشخص و تعین بود، تنها به حل و فصل مشکلات دینى مردم و تدریس و تألیف و امامت جماعت مى پرداخت. آنقدر در چشم و دل مردم قم جاى گرفته بود که مردم تکه‌هایى از پیراهن او را براى گذاشتن در کفن خویش، ذخیره مى کردند و آن را مایه مباهات خود مى دانستند. زمانى گروهى از مردم قم براى زیارت عتبات عالیات به سامرا مشرف شدند و وجوهات شرعیه خود را به مرحوم میرزاى شیرازى تقدیم داشتند. اما میرزا از پذیرفتن آن‌ها سرباز زد و فرمود: مگر آقاى حاج آخوند در قم نیست که شما وجوهاتتان را به سامرا آورده اید؟ ببرید به ایشان بدهید.

از مظاهر فروتنى حاج آخوند آن که: روزى براى ایشان نامه اى آمده بود و در آن خطاب به «حجت الاسلام» شده بود. معظم‌له ناراحت شد و این عنوان را زائد بر شأن خود دانست و فرمود: حجت الاسلام فقط شیخ انصارى بود و بس. و هم از سر تواضع، اجازه عکسبردارى از خود را نمى داد و بدین دلیل، تصویرى از او در دست نیست.

فرزندان

مرحوم آیت الله ملا غلامرضا قمی به جز تألیفات و شاگردان خویش، از نعمت داشتن فرزندانى صالح، زاهد و عالم نیز برخوردار بود. آنان عبارتند از:

۱- آیت الله حاج شیخ محمدجواد مجتهد قمى (۱۲۹۵-۱۳۷۵ ق):

او مهتر و برتر فرزندان حاج آخوند بود و در درس آیات عظام: محقق خراسانى و سید محمدکاظم یزدى حاضر شد. او پس از وفات پدر بزرگوارش به تدریس، تألیف، وعظ و ارشاد پرداخت و تصدى امامت مسجد امام حسن عسکری علیه‌السلام را بر عهده گرفت. تألیفات گرانبهایش عبارتند از:

  • الف) تقریرات درس فقه آیت الله سید محمدکاظم یزدى؛
  • ب) تقریرات درس اصول آیت الله ملا محمدکاظم خراسانى؛
  • ج) صراط المستقیم؛
  • د) سعادت بشر: در اثبات نبوت عامه و خاصه؛
  • ه) آیینه حق نما: در اثبات ولایت عامه و خاصه؛
  • و) توحید قمى: در دو جلد به چاپ رسیده است.
  • ز) کتاب کیمیاء: در اثبات معاد جسمانى که در سال ۱۳۶۴ ق به چاپ رسیده است.
  • ح) یاقوت: رد بر مادیین و دهریون.

۲- مرحوم حجت الاسلام شیخ عبدالهادى حاج آخوند (م، ۱۳۸۵ ق).

۳- مرحوم حجت الاسلام شیخ محمد حاج آخوند (م، ۱۳۷۸ ق).

۴- مرحوم حجت الاسلام آقا حسین قمى (م، ۱۳۷۹ ق).

که هر سه از شاگردان حضرات آیات عظام: شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، سید محمد حجت، سید محمدتقى خوانسارى و آیت الله بروجردى به شمار مى آیند.

وفات

سرانجام مرحوم حاج آخوند، پس از عمرى - قریب به ۷۵ سال - سرشار از خدمات دینى و اجتماعى، در ۱۶ ذی الحجه ۱۳۳۲ قمری بدرود حیات گفت و در ایوان آیینه حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد.

به هنگام وفات، وصیت نمود تا جنازه اش همانند یکى از مردمان عادى و به دور از تشریفات تشییع شود، اما مرحوم حاج سید محمدباقر - تولیت آستانه مقدسه - فرمود: ما مقدارى از راه را به وصیت ایشان عمل مى کنیم و بعد از آن به صلاح‌دید خود تشییع مى نمائیم.

پانویس

  1. مقدمه سر السعادة، ص ۵.
  2. رجال قم، ص ۹۹.
  3. الذریعة، ۱۶۴/۱۷.
  4. نقباءالبشر، ۱۶۵۷/۴.
  5. تاریخ قم، ص ۲۷۸.
  6. زندگى و شخصیت شیخ انصارى، ص ۲۹۸.

منابع