شیخ خضر نجفی

خضر بن شلال نجفی یکی از شیوخ بزرگ و اعلام معروف عراق بود. وی از شاگردان مرحوم وحید بهبهانی و کاشف الغطاء است. در جوانی به مدارج علمی و کمالات معنوی نایل آمد. نجفی عالمی فاضل و محدثی ماهر بود.

ویژگی‌های علمی و اخلاقی

نجفی در عبادت و بندگی و مراتب ایمان و یقین به مدارجی از کمالات انسانی رسید و به او کراماتی نسبت می دهند. او مربی اخلاق و بیانگر علوم آل محمد بود. در عدالت و تقوی مشهور بود. عابدی زاهد و دانشمندی متذکر بود که علما و فضلا با رغبتی کامل و تمام مردم با حرصی غالب به جماعت او از یکدیگر سبقت می گرفتند.

بعد از فوت وحید، گاه سید بحر العلوم و شیخ جعفر کبیر به اتفاق اعلام حوزه علمیه، خاضعانه به دنبال این شیخ خالص، خدای را سجده نمودند و در اتحاد علما و بقای حوزه ها کوشش فرمودند. محدث قمی به نقل از استاد خود علامه نوری می نویسد: این شیخ شریف به درس کاشف الغطاء مرتبا حاضر می شد و از مراجع و مدرسین بزرگ عراق بود.

تألیفات

کتابی به نام تحفه غرویه در شرح لمعه نوشت و اثر دیگری به نام ابواب جنان (مزار شیخ) و رساله ای در عمل مقلدینش به رشته تحریر برد.

وفات

و پس از هفتاد سال خدمت به اعلام و حوزه عراق و مردم آن دیار در سال ۱۲۵۵ در خاک نجف اشرف مدفون شد.

منابع

• سایت شعائر