شفاعت امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
واسطه شدن در آمرزش گناهان نزد خداوند. مقام برجسته‌اى كه خداوند به پيامبر و ائمه و علما و شهدا داده است. مفسران تعبير «مقام محمود» را در [[قرآن]]، به شفاعت تفسير كرده‌اند.
+
«[[شفاعت]]» به معنای واسطه شدن برای [[آمرزش]] گناهان نزد [[خداوند]] است. مقام برجسته‌اى که خداوند به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] و [[ائمه اطهار|ائمه]] و علما و شهدا داده است. مفسران تعبیر «مقام محمود» را در [[قرآن]]، به شفاعت تفسیر کرده‌اند.
  
يكى از شفيعان هم حسين بن على‌ علیه السلام است. شفاعت‌ حسين علیه السلام هم در آخرت‌ سبب نجات گنهكاران از عذاب [[دوزخ]] است، هم در دنيا سبب فلاح و رستگارى‌ علاقه‌مندان به آن حضرت و سوگواران در عزاى اوست. به فرموده پيامبر، همه ديده‌ها در قيامت گريانند مگر چشمى كه در عزاى حسينى گريسته باشد كه خندان و مژده يافته به ‌بهشت است‌ «كل عين باكية يوم القيامة الا عين بكت على مصاب الحسين فانها ضاحكة ‌مستبشرة بنعيم الجنة‌».<ref>[[بحارالانوار]]، ج 44، ص 293. روايات مربوط به آثار و پاداش گريه بر آن حضرت در بحارالانوار، ج 44، ص 278 به بعد.</ref>
+
یکى از شفیعان هم [[امام حسین علیه السلام|حسین بن على]]<nowiki/>‌ علیه السلام است. شفاعت‌ حسین علیه السلام هم در [[آخرت|آخرت‌]] سبب نجات گنهکاران از عذاب [[دوزخ]] است، هم در دنیا سبب فلاح و رستگارى‌ علاقه‌مندان به آن حضرت و سوگواران در عزاى اوست. به فرموده پیامبر، همه دیده‌ها در [[قیامت|قیامت]] گریانند مگر چشمى که در عزاى حسینى گریسته باشد که خندان و مژده یافته به ‌[[بهشت]] است‌: «کل عین باکیة یوم القیامة الا عین بکت على مصائب الحسین فانها ضاحکة ‌مستبشرة بنعیم الجنة‌».<ref>بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۹۳. روایات مربوط به آثار و پاداش گریه بر آن حضرت در بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸ به بعد.</ref>
  
طبق احاديثى، رسول خدا پاداش شهادت حسين‌ علیه السلام را به صورت ‌حق شفاعت براى گنهكاران امت از خدا دريافت كرده است.
+
طبق احادیثى، [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] پاداش شهادت حسین‌ علیه السلام را به صورت ‌حق شفاعت براى گنهکاران امت از خدا دریافت کرده است. حسین بن على‌ علیه السلام شفیع [[شیعه|شیعیان]] است. در [[زیارتنامه|زیارتنامه]] او هم آمده است: «و إن شَفَعتَ‌ شُفِّعتَ‌»،<ref>مفاتیح الجنان، ص ۴۱۹، اعمال حرم مطهر امام حسین علیه السلام.</ref> «فکن لى شفیعا الى الله‌»<ref>همان، ص ۴۴۲، زیارت نیمه رجب.</ref> و «اللهم ارزقنى شفاعة الحسین یوم الورود».<ref>همان، ص ۴۵۸، زیارت عاشورا.</ref> محبان امام حسین‌ علیه السلام نیز به شفاعت او معتقدند و باور دارند که بخاطر گریه و عزادارى‌ و محبت نسبت به ابا عبدالله‌ علیه السلام، خداوند آنان را [[عذاب]] نخواهد کرد.
  
حسين بن على‌ علیه السلام شفيع شيعيان است. در زيارتنامه او هم آمده است: «و ان شفعت‌ شفعت‌».<ref>مفاتيح الجنان، ص 419، اعمال حرم مطهر امام حسين علیه السلام.</ref> «فكن لى شفيعا الى الله‌»<ref>همان، ص 442، زيارت نيمه رجب.</ref> و «اللهم ارزقنى شفاعة الحسين يوم الورود»<ref>همان، ص 458، زيارت عاشورا.</ref> در حديث است: «ثلاثة يشفعون الى الله عز و جل فيشفعون: الانبياء ثم العلماء ثم الشهداء».<ref>بحارالانوار، ج ص 34.</ref>
+
نه ‌تنها امام حسین‌ علیه السلام، بلکه هر شهیدى حق شفاعت دارد و این مقام را در سایه [[شهادت در راه خدا|شهادت]] یافته‌ است. در [[حدیث|حدیث]] است: «ثلاثة یشفعون الى الله عز و جل فیشفعون: الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».<ref>بحارالانوار، ج ۸، ص ۳۴.</ref>
  
نه ‌تنها امام حسين‌ علیه السلام بلكه هر شهيدى حق شفاعت دارد و اين مقام را در سايه شهادت يافته‌ است. محبان امام حسين‌ علیه السلام به شفاعت او معتقدند و باور دارند كه بخاطر گريه و عزادارى‌ و محبت نسبت به ابا عبدالله‌ علیه السلام، خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.
+
ناگفته نماند که حسین بن على‌ علیه السلام گرچه شفیع محشر است و گریه بر او گرچه ‌بیمه کننده از عذاب دوزخ است، لیکن لیاقت‌ شفاعت ‌یافتن براى ما، در سایه صلاح و پاکى است. عقیده به شفاعت ‌حسین علیه السلام نباید دوستداران را به [[گناه]] و معصیت، گستاخ و جرى سازد. این که بگوییم: «تمام غرق گناهیم و یک حسین داریم‌»، مجوزى براى ارتکاب‌ گناه نیست. همان گونه که [[مسیحیت|مسیحیان]] معتقدند [[حضرت عیسی علیه السلام|مسیح]] به دار آویخته شد تا موجب آمرزش‌ مسیحیان شود، عده‌اى نیز از شیعیان فکر مى‌کنند فلسفه شهادت [[سیدالشهدا]] آمرزش ‌گناهان [[امّت|امت]] مصطفى‌ صلی الله علیه و آله است و این خطاست و چنین تفکرى زمینه‌ساز جرأت بر معصیت است. [[شفاعت]] ابا عبدالله‌ علیه السلام درست است، ولى ارتکاب گناه و بى مبالاتى در امر [[دین|دین]] به امید شفاعت آن حضرت، انحراف است. شفاعت آن حضرت شامل کسانى‌ مى‌شود که [[نماز]] و [[واجب|واجبات]] دینى را سبک نشمارند و [[حق الناس|حق مردم]] را تضییع نکنند و لایق ‌شفاعت او باشند.
 
 
ناگفته نماند كه حسين بن على‌ علیه السلام گرچه شفيع محشر است و گريه بر او گرچه ‌بيمه كننده از عذاب دوزخ است، ليكن لياقت‌ شفاعت ‌يافتن براى ما، در سايه صلاح و پاكى است.
 
 
 
عقيده به شفاعت ‌حسين علیه السلام نبايد دوستداران را به گناه و معصيت، گستاخ و جرى سازد. اين كه بگوييم: «تمام غرق گناهيم و يك حسين داريم‌»، مجوزى براى ارتكاب‌ گناه نيست. همان گونه كه مسيحيان معتقدند مسيح به دار آويخته شد تا موجب آمرزش‌ مسيحيان شود، عده‌اى نيز از شيعيان فكر مى‌كنند فلسفه شهادت [[سیدالشهدا]] آمرزش ‌گناهان امت مصطفى‌ صلی الله علیه و آله است و اين خطاست و چنين تفكرى زمينه‌ساز جرات بر معصيت است.
 
 
 
شفاعت ابا عبدالله‌ علیه السلام درست است ولى ارتكاب گناه و بى مبالاتى در امر دين، به اميد شفاعت آن حضرت، انحراف است. شفاعت آن حضرت شامل كسانى‌ مى‌شود كه [[نماز]] و واجبات دينى را سبك نشمارند و حق مردم را تضييع نكنند و لايق ‌شفاعت او باشند.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
+
 
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
  
 
[[رده:امام حسین علیه السلام]]
 
[[رده:امام حسین علیه السلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۷

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«شفاعت» به معنای واسطه شدن برای آمرزش گناهان نزد خداوند است. مقام برجسته‌اى که خداوند به پیامبر و ائمه و علما و شهدا داده است. مفسران تعبیر «مقام محمود» را در قرآن، به شفاعت تفسیر کرده‌اند.

یکى از شفیعان هم حسین بن على‌ علیه السلام است. شفاعت‌ حسین علیه السلام هم در آخرت‌ سبب نجات گنهکاران از عذاب دوزخ است، هم در دنیا سبب فلاح و رستگارى‌ علاقه‌مندان به آن حضرت و سوگواران در عزاى اوست. به فرموده پیامبر، همه دیده‌ها در قیامت گریانند مگر چشمى که در عزاى حسینى گریسته باشد که خندان و مژده یافته به ‌بهشت است‌: «کل عین باکیة یوم القیامة الا عین بکت على مصائب الحسین فانها ضاحکة ‌مستبشرة بنعیم الجنة‌».[۱]

طبق احادیثى، رسول خدا پاداش شهادت حسین‌ علیه السلام را به صورت ‌حق شفاعت براى گنهکاران امت از خدا دریافت کرده است. حسین بن على‌ علیه السلام شفیع شیعیان است. در زیارتنامه او هم آمده است: «و إن شَفَعتَ‌ شُفِّعتَ‌»،[۲] «فکن لى شفیعا الى الله‌»[۳] و «اللهم ارزقنى شفاعة الحسین یوم الورود».[۴] محبان امام حسین‌ علیه السلام نیز به شفاعت او معتقدند و باور دارند که بخاطر گریه و عزادارى‌ و محبت نسبت به ابا عبدالله‌ علیه السلام، خداوند آنان را عذاب نخواهد کرد.

نه ‌تنها امام حسین‌ علیه السلام، بلکه هر شهیدى حق شفاعت دارد و این مقام را در سایه شهادت یافته‌ است. در حدیث است: «ثلاثة یشفعون الى الله عز و جل فیشفعون: الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».[۵]

ناگفته نماند که حسین بن على‌ علیه السلام گرچه شفیع محشر است و گریه بر او گرچه ‌بیمه کننده از عذاب دوزخ است، لیکن لیاقت‌ شفاعت ‌یافتن براى ما، در سایه صلاح و پاکى است. عقیده به شفاعت ‌حسین علیه السلام نباید دوستداران را به گناه و معصیت، گستاخ و جرى سازد. این که بگوییم: «تمام غرق گناهیم و یک حسین داریم‌»، مجوزى براى ارتکاب‌ گناه نیست. همان گونه که مسیحیان معتقدند مسیح به دار آویخته شد تا موجب آمرزش‌ مسیحیان شود، عده‌اى نیز از شیعیان فکر مى‌کنند فلسفه شهادت سیدالشهدا آمرزش ‌گناهان امت مصطفى‌ صلی الله علیه و آله است و این خطاست و چنین تفکرى زمینه‌ساز جرأت بر معصیت است. شفاعت ابا عبدالله‌ علیه السلام درست است، ولى ارتکاب گناه و بى مبالاتى در امر دین به امید شفاعت آن حضرت، انحراف است. شفاعت آن حضرت شامل کسانى‌ مى‌شود که نماز و واجبات دینى را سبک نشمارند و حق مردم را تضییع نکنند و لایق ‌شفاعت او باشند.

پانویس

  1. بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۹۳. روایات مربوط به آثار و پاداش گریه بر آن حضرت در بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸ به بعد.
  2. مفاتیح الجنان، ص ۴۱۹، اعمال حرم مطهر امام حسین علیه السلام.
  3. همان، ص ۴۴۲، زیارت نیمه رجب.
  4. همان، ص ۴۵۸، زیارت عاشورا.
  5. بحارالانوار، ج ۸، ص ۳۴.

منابع