سوره توبه

<<انفال	توبه	یونس>>
شماره: ۹ جزء : ۱۰و ۱۱ محل نزول: مدینه ترتيب نزول : ۱۱۴ تعداد آیه : ۱۲۹ متن و ترجمه سوره فهرست سوره‌های قرآن

سوره توبه نهمین سوره قرآن کریم و دارای 129 آیه است.

نزول

تمامى سوره توبه در مدينه نازل شده و برخى گفته‌اند: جز دو آيه آن يعنى آيه: «لَقَدْ جاءَكُمْ...» تا آخر سوره در مدينه نازل شده است. سوره توبه در سال نهم هجرت نازل شد و فتح مكه در سال هشتم بود و حجة الوداع سال دهم و مجاهد و قتاده گفته‌اند: آخرين سوره‌اى كه در مدينه بر رسول خدا صلى اللَه عليه و آله نازل شد همين سوره مباركه بود.

این سوره در ترتیب مصحف نهمین سوره و بین دو سوره انفال و یونس قرار گرفته است و در ترتیب نزول صدو چهاردهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره مائده نازل شده است.

عدد آيات

عدد آيات اين سوره نزد كوفيان 129 آيه است و نزد ديگران 130 آيه.

اسامى مشهور

اين سوره را ده نام است بدين شرح:

1. «برائة» و وجه تسميه بدين نام آن است كه سوره بدين لفظ شروع شده و گذشته از آن درباره اظهار «برائت» و بيزارى از كفار نازل گشته است.
2. «توبة» و اين نام بدان جهت است كه ذكر توبة در آن بسيار شده مانند آيه: «وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ»(آیه 15) و آيه: «فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ»(آیه 74) و آيه: «ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا».(آیه 118)
3. «فاضحة» (رسواكننده) سعيد بن جبير گويد: پيش ابن عباس نام سوره توبه را بر زبان جارى كردم گفت: اين سوره فاضحه است زيرا همچنان آيات (اين سوره) درباره آنان (یعنی منافقین) پشت سر هم نازل شد تا جايى كه ما ترسيديم نام هيچيك از آنان را نيز باقى نگذارد و خلاصه بدان جهت آن را بدين اسم ناميدند كه موجب رسوايى منافقين گشت.

فضيلت سوره

1. ابىّ بن كعب از رسول خدا صلى اللَه عليه و آله روايت كرده كه فرمود: هر كه سوره انفال و برائت را بخواند من شفيع او گردم ... تا بآخر حديث؛ واز امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود:انفال و برائت يك سوره است. چنانچه از سعيد بن مسيب نيز روايت شده.
2. ثعلبى به سند خود از رسول خدا صلى اللَه عليه و آله روايت كرده كه فرمود: قرآن آيه آيه و حرف حرف نازل شد جز سوره برائة و قل هو اللَّه احد كه آن دو با هفتاد صف از فرشتگان (يك جا) بر من نازل شد و هر كدام ميگفتند: اى محمد در مورد نسب خدا به نيكى سفارش كن.

و اما اينكه در آغاز اين سوره نه در قرائت و نه در كتابت بسم اللَّه ذكر نمى‌شود:

دانشمندان و مفسران در اين باره چند قول گفته‌اند:

اول- آنكه اين سوره چون دنبال سوره انفال است هر دو يك سوره بحساب آيند، زيرا سوره انفال در ذكر پيمانها است و اين سوره در رفع پيمانها است و اين قولى است كه ابىّ بن كعب گفته.

دوم- اينكه در اين سوره بسم اللَّه نازل نشده بخاطر آن است كه «بسم اللَّه» براى امان و مهر و رحمت است، ولى سوره برائت براى برداشتن امان و رفع آن است، از اينرو بسم اللَّه در آغاز اين سوره نازل نشد و اين وجه از امير المؤمنين عليه السلام نقل شده، و سفيان بن عيينه و ابو العباس مبرد نيز همين وجه را اختيار كرده‌اند.

سوم- وجهى است كه از ابن عباس روايت شده كه گويد: بعثمان بن عفان گفتم: چرا سوره برائت را كه از «مئين» است با سوره انفال كه از «مثانى» است هر دو را در «سبع طوال» قرار داديد، و ميان آنها «بسم اللَّه» ننوشتيد؟

عثمان در پاسخ گفت: شيوه رسول خدا صلى اللَه عليه و آله چنان بود كه چون آيات قرآن بر او نازل مي شد يكى از نويسندگان (و كتّاب) وحى را مي خواند و بدو مي فرمود: اين آيات را در فلان سوره بگذار ... و سوره انفال از نخستين سوره‌هايى بود كه در مدينه نازل شد، و سوره برائة از آخرين سوره‌هايى بود كه در آن شهر نازل گشت، و چون داستان اين دو سوره شبيه به هم بود ما گمان كرديم كه سوره برائت دنباله سوره انفال است، و خود آن حضرت نيز تا روزى كه از دنيا رفت در اين باره چيزى نفرمود،از اين رو ما اين سوره را در ضمن «سبع طوال» قرار داديم، و ميان آن دو «بسم اللَّه» ننوشتيم و اين دو سوره را «قرينتين» (قرين يكديگر) مي خواندند.

هدف سوره

آيات اين سوره بر خلاف ساير سوره‌ها كه اواخرش همان منظورى را افاده مى‌كند كه اوائلش افاده مى‌كرد، داراى غرض واحدى نيست. اول اين سوره مربوط به بيزارى از كفار است، و قسمتى از آن مربوط به قتال با مشركين و قتال با اهل كتاب، و يك قسمت مهمى از آن در باره منافقين صحبت مى‌كند، و آياتى از آن مسلمانان را به قتال تحريك مى‌كند، و عده‌اى متعرض حال كسانيست كه از جنگ تخلف ورزيدند، و آياتى مربوط به دوستى و ولايت كفار است، آياتى راجع به زكات است، و همچنين مطالبى ديگر، ليكن می‌توان گفت قسمت معظم آن مربوط به قتال با كفار، و آيات راجع به منافقين است.

منابع

• فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌11، ص4.

• محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌9، ص: 196، قم 1374
• ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه

پیوست

متن و ترجمه سوره