سبت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۲۳:۰۵ توسط فرزند ایران اسلامی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی 'واژه «سَبْت» (به فتح س و سكون ب) كه در زبان عبرى «شبات» خوانده مى‌شود به معناى اس...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

واژه «سَبْت» (به فتح س و سكون ب) كه در زبان عبرى «شبات» خوانده مى‌شود به معناى استراحت كردن، پایان كار، مرگ و یكى از روزهاى هفته مى‌آید.[۱] وجه نامگذارى این روز به «سبت» در نزد یهود، پایان یافتن خلقت آسمان‌ها و زمین و موجودات دیگر در آن زمان یا تعطیلى كار در آن روز و استراحت یهود و پرداختن به عبادت خداوند است.[۲]

پانویس

  1. لسان‌العرب، ج‌ 6‌، ص‌ 141؛ الصحاح، ج‌ 1، ص‌ 250؛ اساس البلاغه، ص‌ 200، «سبت».
  2. كتاب مقدس، پیدایش 2: 2‌ـ‌4؛ التحقیق، ج‌ 5، ص‌ 16، «سبت»؛ التبیان، ج‌ 1، ص‌ 290.


الگو:رده بندی نشده