جحفه‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ''''جُحْفَه:''' از میقات‌هاى عمره. جحفه نام محلى است بین مكه و مدینه، نزدیك ر...' ایجاد کرد)
 
(تعیین رده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''جُحْفَه:'''
+
'''''از میقات‌هاى عمره.'''''
 
 
از میقات‌هاى عمره.  
 
  
 
جحفه نام محلى است بین [[مكه]] و [[مدینه]]، نزدیك رابغ و در دو میلى غدیرخم.  
 
جحفه نام محلى است بین [[مكه]] و [[مدینه]]، نزدیك رابغ و در دو میلى غدیرخم.  
سطر ۱۳: سطر ۱۱:
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
 
<references />
 
<references />
===منابع===
+
 
 +
==منابع==
  
 
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 50
 
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 50
 +
 +
[[رده:اماکن عربستان]]
 +
[[رده:حج]]

نسخهٔ ‏۱۱ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۴

از میقات‌هاى عمره.

جحفه نام محلى است بین مكه و مدینه، نزدیك رابغ و در دو میلى غدیرخم.

فاصله آن تا مكه سه و تا مدینه هفت منزل است. این محل بر اثر سیل ویران گشته،[۱] لیكن هم اكنون مسجد بزرگى با همه امكانات جانبى جهت احرام عمره گزارانى كه از این مسیر به مكه مشرف مى‌شوند، در این محل بنا شده است. نام این محل‌ قبل از جحفه «مَهْیَعَه» بوده است.[۲] این عنوان در باب حج بكار رفته است.

از میقات‌هاى پنج‌گانه عمره تمتع (حج تمتع) و نیز عمره مفرده جحفه است كه میقات اهل شام، مصر، مغرب و كسانى است كه عبورشان از این مسیر است.[۳] میقات اهل مدینه در حال اختیار مسجد شجره است؛ لیكن هنگام ضرورت چون بیمارى و ضعف مى‌توانند از جحفه محرم شوند.[۴]

كسى كه وظیفه‌اش احرام از مسجد شجره است، چنانچه بدون احرام از آن بگذرد، مى‌تواند در جحفه محرم شود. بر مسئله ادعاى اجماع شده است؛[۵] لیكن برخى معاصران، احتیاط واجب را در برگشتن به مسجد شجره و احرام از این میقات دانسته‌اند. (رجوع شود به: میقات)[۶]

پانویس

  1. معجم البلدان ج2، ص111؛ الحدائق الناضرة 1ج4، ص435؛ مستند الشیعة 1ج1، ص180؛ جواهرالكلام 1ج8، ص 110-111.
  2. معجم البلدان ج2، ص111.
  3. جواهرالكلام 1ج8، ص113؛ مهذب‌ الاحكام 1ج3، ص 16-17.
  4. جواهرالكلام 1ج8، ص 110-111؛ مناسك حج (مراجع)/ 109.
  5. مستند الشیعة 1ج1، ص 180-181.
  6. مناسك حج (مراجع)/ 117.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 50