بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(رده)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه''' بخشى از مباحث اخلاقى [[مصباح یزدی، محمد تقی|آيت‌الله محمدتقى مصباح يزدى]] است كه با تلاش [[سبحانی، کریم|حجت‌الاسلام كريم سبحانى]] نگارش يافته و هدف اصلى آن، ارائه پاره‌اى از معارف ناب و انسان‌ساز نهج‌البلاغه براى جويندگان حقيقت است.
+
{{مشخصات کتاب
  
== ساختار==
+
|عنوان=
  
 +
|تصویر=[[پرونده:Behtarin.jpg|240px|وسط]]
  
كتاب با مقدمه‌اى در اشاره به رسالت خطير دانشمندان نام‌آور شيعه آغاز و مطالب در بيست‌ويك گفتار، تدوين شده است؛ البته مى‌توان اين كتاب را به دو بخش تقسيم كرد: اوصاف بندگان شايسته خداوند به عنوان بهترين‌ها نه گفتار اول كتاب را پوشش داده است و اوصاف دوستان و سرسپردگان شيطان به عنوان بدترين‌ها از ديدگاه نهج‌البلاغه در باقى گفتارهاى كتاب طرح شده است.
+
|نویسنده=محمدتقی مصباح یزدی
  
نويسنده در شرح و توضيح موضوعى روايات معصومين(ع)، به‌گونه‌اى مفصل، به بيان صفات و ويژگى‌هاى بندگان شايسته و نالايق خداوند از منظر [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، با محوريت نهج‌البلاغه پرداخته است.
+
|موضوع=شرح نهج‌البلاغه
  
== گزارش محتوا==
+
|زبان=فارسی
  
 +
|تعداد جلد=۱
  
نويسنده در خلال مطالب كتاب، درصدد شناسايى ويژگى‌هاى بندگان شايسته خدا، در سخنان اهل بيت(ع) مى‌باشد.
+
|عنوان افزوده1=
  
در بخش نخست خطبه 86، [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] سى‌وسه ويژگى ممتاز براى محبوب‌ترين بندگان خدا برمى‌شمارد. گرچه در ظاهر، اين ويژگى‌ها به تقواپيشگان، بندگان سالك و عارف خدا نسبت داده شده، اما نويسنده معتقد است در حقيقت آن حضرت، در پى معرفى و شناساندن ويژگى‌هاى خويش و فرزندان معصومشان(ع) هستند؛ ويژگى‌هايى كه تنها در ايشان(ع) به‌طور كامل گرد مى‌آيند و ديگران نمى‌توانند به همه آن ويژگى‌ها، در عالى‌ترين مراتبش، دست يابند.
+
|افزوده1=
  
گفتار نخست، «دوستان برگزيده خدا در پيكار با نفس» ناميده شده است. [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] نخست مى‌فرمايند: محبوب‌ترين بندگان خدا، كسى است كه خداوند او را يارى كرده تا بر نفس خويش چيره شود. به نظر نويسنده، از اين عبارت برمى‌آيد كه تنها با يارى و مدد الهى، انسان مى‌تواند بر نفس خويش، پيروز گردد؛ پس نخست انسان بايد در پى مبارزه با نفس خويش برآيد و چون توان پيروزى بر آن را در خويش نيافت، از خداوند براى اين مهم، يارى طلبد. آن‌گاه خداوند وى را يارى مى‌كند و او در پرتو عنايات و يارى خداوند بر نفس خويش، مسلط مى‌شود.
+
|عنوان افزوده2=
  
نويسنده در اين جا، اقدام به پاسخ به پرسش‌هايى كرده كه در اين مقام، به ذهن انسان راه مى‌يابد، از جمله اين‌كه: چرا انسان بايد با نفس خود مبارزه كند؟ چرا خداوند انسان را به گونه‌اى نيافريده كه بتواند به آسانى بر نفس خود چيره شود؟ آيا منظور از نفس، چيزى است كه حقيقت و هويت انسانى را تشكيل داده و با واژه «من» به آن اشاره مى‌كنيم؟
+
|افزوده2=
  
عناوين مطرح شده در اين گفتار، عبارتند از: ضرورت مبارزه با نفس، انسان بر سر دوراهى حق و باطل، مفهوم نفس و عقل در علم اخلاق، نكوهش تمايلات شيطانى، عوامل هدايت انسان به كمال و تعالى و نقش اساسى يارى خداوند در مبارزه با نفس.
+
|لینک=
  
در گفتار دوم و سوم، به ستايش اندوه و ترس از خدا پرداخته شده است. پس از آن‌كه [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] فرموند: خداوند بنده محبوب خود را يارى مى‌كند تا بر نفس خويش چيره شود، مى‌فرمايند اين بنده خوب خدا، اندوه را شعار و لباس زيرين خود مى‌سازد؛ يعنى پيوسته بر مقامات و درجاتى كه نتوانسته بدان‌ها دست يابد و بر فرصت‌هايى كه مى‌توانست از آن‌ها بيشتر استفاده كند و نكرده، اندوهگين و ناراحت است.
+
}}
 +
'''«بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه»''' بخشى از مباحث اخلاقى آیت‌الله [[محمدتقی مصباح یزدی|محمدتقى مصباح یزدى]] است که با تلاش حجت‌الاسلام کریم سبحانى نگارش یافته و هدف اصلى آن، ارائه پاره‌اى از معارف ناب و انسان‌ساز «[[نهج‌البلاغه]]» براى جویندگان حقیقت است. این کتاب در حد بضاعت موضوعى خویش، توانسته است با محوریت بیانات گهربار [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|امام على]] علیه‌السلام و با بهره‌گیرى از آیات [[قرآن]] و استفاده از روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم‌السلام، تصویرى روشن از ویژگى‌هاى بهترین و بدترین بندگان خداوند ارائه کند.
  
نويسنده معتقد است خوف و حزن، بدون در نظر گرفتن متعلقشان، نه ممدوح‌اند و نه مذموم؛ نه به طور كلى مى‌توان گفت خوب‌اند و نه مى‌توان گفت بدند. به نظر وى، اگر در سخن [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] اين دو، ويژگى مطلوب و از صفات بندگان محبوب خدا معرفى شده‌اند، از آن‌روست كه متعقلشان امور معنوى و اخروى‌اند وگرنه، خوف و حزن به خاطر دنيا، نامطلوب است؛ زيرا اصل گرايش و توجه استقلالى به دنيا، پسنديده نيست، چه رسد به خوف و ترس درباره آن.
+
==مؤلف==
 +
آیت‌ الله [[محمدتقی مصباح یزدی]] (۱۳۱۳ - ۱۳۹۹ ش)، [[فقیه]] و فیلسوف [[شیعه]] و از شاگردان [[علامه طباطبایى|علامه طباطبائی]]، [[امام خمینی]] و [[آیت الله محمدتقی بهجت|آیت الله بهجت]] بود. عضویت در مجلس خبرگان رهبری، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در جامعه مدرسین [[حوزه علمیه قم]]، ریاست شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت و ریاست مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، از جمله فعالیتهای اجتماعی ایشان است.  
  
در گفتار چهارم، به جلوه حيات انسانى در دوستان خدا نگريسته شده است. [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در بيان ويژگى‌هاى دوستان برگزيده خداوند، با ذكر عبارت «نَظَرَ فَابصَرَ» نگاه و تفكر در ملك و ملكوت و يافتن بصيرت درباره باطن و حقيقت اشيا را از جمله ويژگى‌هاى دوستان خدا برمى‌شمارند. نويسنده معتقد است شايد با نگاهى سطحى و ابتدايى، اين گمان به ذهن آيد كه چون واژه «نظر» به معناى ديدن و نگاه كردن است، واژه «فابصر» پس از آن، زايد است. اما بايد توجه داشت كه «فابصر» به نگاه فيزيكى و ظاهرى كه در آن، نمودهاى اجزاى هستى مشاهده مى‌شوند، معطوف نيست، بلكه منظور از آن، نگاه بصيرتى است كه پس از برافروخته شدن نور هدايت در دل سالك، پديد مى‌آيد.
+
کتاب‌های [[آموزش فلسفه]]، قرآن‌ شناسی‌، اخلاق در قرآن، نظریه سیاسی اسلام، حقوق‌ و سیاست‌ در قرآن‌، [[پندهای امام صادق(ع) به ره جویان صادق]]، جامعه‌ و تاریخ‌ از دیدگاه‌ قرآن‌ و دروس‌ فلسفه‌ اخلاق‌، از دیگر آثار اوست.
  
زندگان و مردگان حقيقى از منظر قرآن، چرايى فروتر بودن گمراهان از چارپايان از منظر قرآن، راهنمايى‌هاى انبيا و اوليا بسترساز هدايت باطنى و درونى، فرجام پيروى از هواى نفس و نعمت ذكر خدا و بهره‌مندى از معرفت او، از جمله عناوين مباحث اين گفتار هستند.
+
==محتوای کتاب==
 +
کتاب با مقدمه‌اى در اشاره به رسالت خطیر دانشمندان نام‌آور [[شیعه]] آغاز و مطالب در ۲۱ گفتار، تدوین شده است؛ البته مى‌توان این کتاب را به دو بخش تقسیم کرد: اوصاف بندگان شایسته خداوند به عنوان بهترین‌ها، نُه گفتار اول کتاب را پوشش داده است و اوصاف دوستان و سرسپردگان [[شیطان]] به عنوان بدترین‌ها از دیدگاه [[نهج‌البلاغه]] در باقى گفتارهاى کتاب طرح شده است.
  
در گفتار پنجم، به رهيدن از دام شهوت اشاره شده است. امام(ع) در فرازى از سخنان خود، شهوت را به پيراهن تشبيه كرده و پرداختن به شهوات را بسان پوشيدن آن پيراهن دانسته‌اند. سپس در وصف دوستان برگزيده خداوند فرموده‌اند: «پيراهن شهوت را از تن به درآورده‌اند». اما آيا چنان‌كه پيروان برخى از اديان تحريف‌شده پيشين و پاره‌اى از فرقه‌هاى اسلامى معتقدند، لذت‌ها و شهوات دنيا به كلى پليد و منفورند؟ و كسى كه مى‌خواهد در راه خدا گام بردارد، بايد همه آن‌ها را كنار نهد؟ يا آن‌كه حضرت از پوشيدن لباس شهوت، منظور ديگرى دارند؟ نويسنده در اين بخش با بررسى معناى لغوى و اصطلاحى شهوت و كاربردهاى آن، در مقام پاسخ به اين پرسشها برآمده است.
+
نویسنده در شرح و توضیح موضوعى روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام، به‌گونه‌اى مفصل، به بیان صفات و ویژگى‌هاى بندگان شایسته و ناشایسته خداوند از منظر [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على]] علیه السلام، با محوریت نهج‌البلاغه پرداخته است.  
  
دوستى با هدايت يافتگان و پرهيز از هوس‌آلودگان، آستانه بندگى دوستن خدا و گام برداشتن در مسير حق، جلوه اخلاص و عدالت‌ورزى در دوستان خدا و عالم‌نمايان خودپرست در كلام [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]]، عنوان مباحث گفتار ششم تا نهم مى‌باشند.
+
در بخش نخست خطبه ۸۶، [[امام على(ع)|امیرمؤمنان(ع)]] سى‌وسه ویژگى ممتاز براى محبوب‌ترین بندگان خدا برمى‌شمارد. گرچه در ظاهر، این ویژگى‌ها به تقواپیشگان، بندگان سالک و عارف خدا نسبت داده شده، اما نویسنده معتقد است در حقیقت آن حضرت، در پى معرفى و شناساندن ویژگى‌هاى خویش و فرزندان معصومشان(ع) هستند؛ ویژگى‌هایى که تنها در ایشان(ع) به‌طور کامل گرد مى‌آیند و دیگران نمى‌توانند به همه آن ویژگى‌ها، در عالى‌ترین مراتبش، دست یابند.  
  
در بخش دوم كتاب بدترين بندگان خداوند معرفى شده‌اند. نويسنده در گفتارهاى پيش‌رو، گزيده‌هايى از نهج‌البلاغه را كه متناسب با بخش دوم خطبه 86 مى‌باشد، برگزيده است.
+
* گفتار نخست، «دوستان برگزیده خدا در پیکار با نفس» نامیده شده است. نویسنده در این جا، اقدام به پاسخ به پرسش‌هایى کرده که در این مقام، به ذهن انسان راه مى‌یابد، از جمله این‌که: چرا انسان باید با نفس خود مبارزه کند؟ چرا خداوند انسان را به گونه‌اى نیافریده که بتواند به آسانى بر نفس خود چیره شود؟ آیا منظور از نفس، چیزى است که حقیقت و هویت انسانى را تشکیل داده و با واژه «من» به آن اشاره مى‌کنیم؟ عناوین مطرح شده در این گفتار، عبارتند از: ضرورت مبارزه با نفس، [[انسان]] بر سر دوراهى حق و باطل، مفهوم نفس و عقل در علم [[اخلاق]]، نکوهش تمایلات شیطانى، عوامل هدایت انسان به کمال و تعالى و نقش اساسى یارى خداوند در مبارزه با نفس.
 +
* در گفتار دوم و سوم، به ستایش اندوه و ترس از خدا پرداخته شده است.
 +
* در گفتار چهارم، به جلوه حیات انسانى در دوستان خدا نگریسته شده است. زندگان و مردگان حقیقى از منظر قرآن، چرایى فروتر بودن گمراهان از چارپایان از منظر قرآن، راهنمایى‌هاى انبیا و اولیا بسترساز هدایت باطنى و درونى، فرجام پیروى از هواى نفس و نعمت ذکر خدا و بهره‌مندى از معرفت او، از جمله عناوین مباحث این گفتار هستند.
 +
* در گفتار پنجم، به رهیدن از دام [[شهوت رانی|شهوت]] اشاره شده است. نویسنده در این بخش با بررسى معناى لغوى و اصطلاحى شهوت و کاربردهاى آن، در مقام پاسخ به این پرسشها برآمده است.
 +
* دوستى با هدایت یافتگان و پرهیز از هوس‌آلودگان، آستانه بندگى دوستن خدا و گام برداشتن در مسیر حق، جلوه اخلاص و عدالت‌ورزى در دوستان خدا و عالم‌نمایان خودپرست در کلام [[امام على(ع)|امیرمؤمنان(ع)]]، عنوان مباحث گفتار ششم تا نهم مى‌باشند.
  
در گفتار دهم و يازدهم، بخش‌هايى از خطبه 102 و قسمت ابتدايى خطبه 17، انتخاب شده است. [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در خطبه 102، به اين نكته اشاره دارند كه مبغوض‌ترين و بدترين مردم نزد خداوند، كسانى هستند كه وجدان و خرد خود را سركوب كرده و دستورات الهى را زير پا نهاده‌اند؛ در نتيجه، خداوند آنان را از عنايت و هدايت خويش، محروم كرده است. نويسنده نشانه بى‌اعتنايى و بى‌توجهى خداوند به چنين كسانى را، اين دانسته است كه آنان، از راه راست كه انسان را به قرب خداوند نايل مى‌سازد، روى برمى‌تابند و بدون راهنما، در مسير پرفراز و نشيب زندگى، گام برمى‌دارند.  
+
در بخش دوم کتاب، بدترین بندگان خداوند معرفى شده‌اند. نویسنده در گفتارهاى پیش‌رو، گزیده‌هایى از نهج‌البلاغه را که متناسب با بخش دوم خطبه ۸۶ مى‌باشد، برگزیده است.
  
در گفتار دوازدهم، با توجه به فراز پايانى خطبه 17، جلوه‌هايى از انحراف و سوء استفاده از قرآن از ديدگاه [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] بيان شده است. در آغاز اين خطبه، [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] به معرفى مغبوض‌ترين خلايق نزد خداوند و عالم‌نمايانى پرداخته‌اند كه از حقيقت علم، بى‌بهره‌اند، اما با گردآورى مجموعه‌اى از اصطلاحات و فضل‌فروشى، مى‌كوشند تا خود را عالم معرفى كنند و جاهلان بى‌مايه نيز، ايشان را دانشمند مى‌شمارند. سپس حضرت در پايان خطبه، از اين گروه، شكوه مى‌كند و آنان را متهم مى‌سازد كه قرآن واقعى و معارف ناب آن را كنار نهاده و به تحريف كتاب خدا و استفاده نابجا از آن مى‌پردازند.
+
* در گفتار دهم و یازدهم، بخش‌هایى از خطبه ۱۰۲ و قسمت ابتدایى خطبه ۱۷، انتخاب شده است. 
 +
* در گفتار دوازدهم، با توجه به فراز پایانى خطبه ۱۷، جلوه‌هایى از انحراف و سوء استفاده از [[قرآن]] از دیدگاه [[امام على(ع)|امیرمؤمنان(ع)]] بیان شده است.  
 +
* در گفتار سیزدهم، دوستان و سرسپردگان [[شیطان]] در کلام امیرمؤمنان(ع) معرفى شده‌اند.
 +
* در گفتار چهاردهم، با بررسى خطبه هجدهم، مصادیق و نمونه‌هاى عینى عالم‌نمایان خودپرست مطرح شده است. نویسنده معتقد است ذکر این نمونه‌هاى عینى در سخنان امیرمؤمنان(ع)، حاکى از آن است که حضرت از شیوه‌اى نادرست در زمانه خویش شکوه مى‌کنند و آن‌چه از آن سخن گفته‌اند، امرى فرضى و خیالى نیست.
 +
* بازتاب انحراف و روى‌برتافتن از حق در کلام امیرمؤمنان(ع)، بدعت‌گروى برجسته‌ترین ویژگى دشمنان حق، ماهیت [[بدعت]] و آثار زیان‌بار آن، بازشناسى برخى جلوه‌هاى رفتارى ایمان و کفر، تفاوت بدعت با نوآورى و سنت‌گذارى، تفاوت بدعت با احکام ثانویه و احکام حکومتى، عنوان سایر گفتارهاى کتاب مى‌باشد.
  
در گفتار سيزدهم، دوستان و سرسپردگان شيطان در كلام [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] معرفى شده‌اند. بر اساس سخن آن حضرت(ع)، عالم‌نمايان خودپرست، به جاى پيروى از خداوند و دستورات حيات‌بخش او، از شيطان پيروى كردند و خواسته‌هاى او را معيار و ملاك رفتار خود قرار دادند و بر اثر تمايل به رياست، لذت‌ها و شهوات دنيوى، بر وى تكيه كردند و در نتيجه، شيطان نيز جان و دل آنان را دامگه و آشيانه خويش قرار داد و به پروش و شكل‌دهى انديشه‌ها و رفتار آنان پرداخت.
+
==منابع ==
  
در گفتار چهاردهم، با بررسى خطبه هجدهم، مصاديق و نمونه‌هاى عينى عالم‌نمايان خودپرست مطرح شده است. نويسنده معتقد است ذكر اين نمونه‌هاى عينى در سخنان [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]]، حاكى از آن است كه حضرت از شيوه‌اى نادرست در زمانه خويش شكوه مى‌كنند و آن‌چه از آن سخن گفته‌اند، امرى فرضى و خيالى نيست.
+
* "بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه"، ویکی نور.
  
بازتاب انحراف و روى‌برتافتن از حق در كلام [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]]، بدعت‌گروى برجسته‌ترين ويژگى دشمنان حق، ماهيت بدعت و آثار زيان‌بار آن، بازشناسى برخى جلوه‌هاى رفتارى ايمان و كفر، تفاوت بدعت با نوآورى و سنت‌گذارى، تفاوت بدعت با احكام ثانويه و احكام حكومتى، عنوان ساير گفتارهاى كتاب مى‌باشد.
+
[[رده:کتابهای با موضوع نهج البلاغه]]
 
+
{{نهج البلاغه}}
اين كتاب در حد بضاعت موضوعى خويش، توانسته است در مسيرى عالمانه با محوريت بيانات گهربار [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و با بهره‌گيرى از آيات قرآن و استفاده از روايات حضرات معصومين(ع)، تصويرى روشن از ويژگى‌هاى بهترين و بدترين بندگان خداوند ارائه كند.
 
 
 
بى‌ترديد اين‌گونه شرح و توضيح موضوعى روايات ائمه اطهار(ع)، علاوه بر اين‌كه به ارائه سبكى تازه از روش تحقيق مى‌پردازد، مى‌تواند پنجره‌اى تازه را در شناخت معارف ناب و انسان‌ساز اسلامى پيش چشمان تشنگان طريقت و حقيقت بگشايد.
 
 
 
== وضعيت كتاب==
 
 
 
فهرست مطالب در ابتدا و كتاب‌نامه منابع مورد استفاده نويسنده، در انتهاى كتاب آمده است.
 
 
 
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است.
 
 
 
== منابع مقاله==
 
 
 
مقدمه و متن كتاب
 
[[رده:نهج البلاغه]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۹

Behtarin.jpg
نویسنده محمدتقی مصباح یزدی
موضوع شرح نهج‌البلاغه
زبان فارسی
تعداد جلد ۱

«بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه» بخشى از مباحث اخلاقى آیت‌الله محمدتقى مصباح یزدى است که با تلاش حجت‌الاسلام کریم سبحانى نگارش یافته و هدف اصلى آن، ارائه پاره‌اى از معارف ناب و انسان‌ساز «نهج‌البلاغه» براى جویندگان حقیقت است. این کتاب در حد بضاعت موضوعى خویش، توانسته است با محوریت بیانات گهربار امام على علیه‌السلام و با بهره‌گیرى از آیات قرآن و استفاده از روایات اهل بیت علیهم‌السلام، تصویرى روشن از ویژگى‌هاى بهترین و بدترین بندگان خداوند ارائه کند.

مؤلف

آیت‌ الله محمدتقی مصباح یزدی (۱۳۱۳ - ۱۳۹۹ ش)، فقیه و فیلسوف شیعه و از شاگردان علامه طباطبائی، امام خمینی و آیت الله بهجت بود. عضویت در مجلس خبرگان رهبری، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ریاست شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت و ریاست مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، از جمله فعالیتهای اجتماعی ایشان است.

کتاب‌های آموزش فلسفه، قرآن‌ شناسی‌، اخلاق در قرآن، نظریه سیاسی اسلام، حقوق‌ و سیاست‌ در قرآن‌، پندهای امام صادق(ع) به ره جویان صادق، جامعه‌ و تاریخ‌ از دیدگاه‌ قرآن‌ و دروس‌ فلسفه‌ اخلاق‌، از دیگر آثار اوست.

محتوای کتاب

کتاب با مقدمه‌اى در اشاره به رسالت خطیر دانشمندان نام‌آور شیعه آغاز و مطالب در ۲۱ گفتار، تدوین شده است؛ البته مى‌توان این کتاب را به دو بخش تقسیم کرد: اوصاف بندگان شایسته خداوند به عنوان بهترین‌ها، نُه گفتار اول کتاب را پوشش داده است و اوصاف دوستان و سرسپردگان شیطان به عنوان بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه در باقى گفتارهاى کتاب طرح شده است.

نویسنده در شرح و توضیح موضوعى روایات اهل بیت علیهم السلام، به‌گونه‌اى مفصل، به بیان صفات و ویژگى‌هاى بندگان شایسته و ناشایسته خداوند از منظر حضرت على علیه السلام، با محوریت نهج‌البلاغه پرداخته است.

در بخش نخست خطبه ۸۶، امیرمؤمنان(ع) سى‌وسه ویژگى ممتاز براى محبوب‌ترین بندگان خدا برمى‌شمارد. گرچه در ظاهر، این ویژگى‌ها به تقواپیشگان، بندگان سالک و عارف خدا نسبت داده شده، اما نویسنده معتقد است در حقیقت آن حضرت، در پى معرفى و شناساندن ویژگى‌هاى خویش و فرزندان معصومشان(ع) هستند؛ ویژگى‌هایى که تنها در ایشان(ع) به‌طور کامل گرد مى‌آیند و دیگران نمى‌توانند به همه آن ویژگى‌ها، در عالى‌ترین مراتبش، دست یابند.

  • گفتار نخست، «دوستان برگزیده خدا در پیکار با نفس» نامیده شده است. نویسنده در این جا، اقدام به پاسخ به پرسش‌هایى کرده که در این مقام، به ذهن انسان راه مى‌یابد، از جمله این‌که: چرا انسان باید با نفس خود مبارزه کند؟ چرا خداوند انسان را به گونه‌اى نیافریده که بتواند به آسانى بر نفس خود چیره شود؟ آیا منظور از نفس، چیزى است که حقیقت و هویت انسانى را تشکیل داده و با واژه «من» به آن اشاره مى‌کنیم؟ عناوین مطرح شده در این گفتار، عبارتند از: ضرورت مبارزه با نفس، انسان بر سر دوراهى حق و باطل، مفهوم نفس و عقل در علم اخلاق، نکوهش تمایلات شیطانى، عوامل هدایت انسان به کمال و تعالى و نقش اساسى یارى خداوند در مبارزه با نفس.
  • در گفتار دوم و سوم، به ستایش اندوه و ترس از خدا پرداخته شده است.
  • در گفتار چهارم، به جلوه حیات انسانى در دوستان خدا نگریسته شده است. زندگان و مردگان حقیقى از منظر قرآن، چرایى فروتر بودن گمراهان از چارپایان از منظر قرآن، راهنمایى‌هاى انبیا و اولیا بسترساز هدایت باطنى و درونى، فرجام پیروى از هواى نفس و نعمت ذکر خدا و بهره‌مندى از معرفت او، از جمله عناوین مباحث این گفتار هستند.
  • در گفتار پنجم، به رهیدن از دام شهوت اشاره شده است. نویسنده در این بخش با بررسى معناى لغوى و اصطلاحى شهوت و کاربردهاى آن، در مقام پاسخ به این پرسشها برآمده است.
  • دوستى با هدایت یافتگان و پرهیز از هوس‌آلودگان، آستانه بندگى دوستن خدا و گام برداشتن در مسیر حق، جلوه اخلاص و عدالت‌ورزى در دوستان خدا و عالم‌نمایان خودپرست در کلام امیرمؤمنان(ع)، عنوان مباحث گفتار ششم تا نهم مى‌باشند.

در بخش دوم کتاب، بدترین بندگان خداوند معرفى شده‌اند. نویسنده در گفتارهاى پیش‌رو، گزیده‌هایى از نهج‌البلاغه را که متناسب با بخش دوم خطبه ۸۶ مى‌باشد، برگزیده است.

  • در گفتار دهم و یازدهم، بخش‌هایى از خطبه ۱۰۲ و قسمت ابتدایى خطبه ۱۷، انتخاب شده است.
  • در گفتار دوازدهم، با توجه به فراز پایانى خطبه ۱۷، جلوه‌هایى از انحراف و سوء استفاده از قرآن از دیدگاه امیرمؤمنان(ع) بیان شده است.
  • در گفتار سیزدهم، دوستان و سرسپردگان شیطان در کلام امیرمؤمنان(ع) معرفى شده‌اند.
  • در گفتار چهاردهم، با بررسى خطبه هجدهم، مصادیق و نمونه‌هاى عینى عالم‌نمایان خودپرست مطرح شده است. نویسنده معتقد است ذکر این نمونه‌هاى عینى در سخنان امیرمؤمنان(ع)، حاکى از آن است که حضرت از شیوه‌اى نادرست در زمانه خویش شکوه مى‌کنند و آن‌چه از آن سخن گفته‌اند، امرى فرضى و خیالى نیست.
  • بازتاب انحراف و روى‌برتافتن از حق در کلام امیرمؤمنان(ع)، بدعت‌گروى برجسته‌ترین ویژگى دشمنان حق، ماهیت بدعت و آثار زیان‌بار آن، بازشناسى برخى جلوه‌هاى رفتارى ایمان و کفر، تفاوت بدعت با نوآورى و سنت‌گذارى، تفاوت بدعت با احکام ثانویه و احکام حکومتى، عنوان سایر گفتارهاى کتاب مى‌باشد.

منابع

  • "بهترین‌ها و بدترین‌ها از دیدگاه نهج‌البلاغه"، ویکی نور.