بشر بن سفیان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف قرآن کریم]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف قرآن کریم]]}}
 +
«بُشر<ref>الطبقات، ج۱، ص۲۲۴؛ السیرة‌النبویه، ج۳، ص۳۰۹.</ref> یا بُسر بن سفیان» از [[صحابه]] [[پیامبر اکرم]] صلى الله علیه و آله و از بزرگان قبیله [[خزاعه]] بود.<ref>الطبقات، ج‌۶‌، ص‌۱۲.</ref> وى در سال ششم هجرى [[اسلام]] آورد و مأموریتها و خدماتی از جمله شرکت در [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوات]] و گرفتن صدقات را به فرمان پیامبر انجام داد.
  
==بُسر (بشر)<ref>الطبقات، ج1، ص224؛ السيرة‌النبويه، ج3، ص309.</ref> بن سفيان:==
+
== فعالیت‌های بسر‌ بن سفیان ==
 +
درباره زندگانى بُشر بن سفیان تا سال ششم هجرى اطلاعات چندانى در دست نیست. او از بزرگان [[قبیله خزاعه]] بود که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله در سال ششم‌ هجرى طى نامه‌اى او را به دین [[اسلام]] فرا‌خواند.<ref>الاستیعاب، ج‌۱، ص‌۲۴۷؛ الاصابه، ج‌۱، ص‌۴۲۴؛ الطبقات، ج‌۵‌، ص‌۴۵۸.</ref> وى با پذیرش درخواست پیامبر صلى الله علیه و آله در [[مدینه]] به حضور آن حضرت رسید و پس از مدتى چون عزم بازگشت نزد خانواده‌اش کرد، به پیشنهاد پیامبر براى شرکت در سفر [[عمره]] همراه مسلمانان در [[مدینه]] ماند. بُسر در این سفر شرکت کرد و مأمور خرید قربانى از سوى پیامبر شد.<ref>المغازى، ج‌۲، ص‌۵۷۲‌.</ref>  
  
از صحابه پيامبر و از بزرگان خزاعه.<ref>الطبقات، ج‌6‌، ص‌12.</ref>
+
پیامبر صلى الله علیه و آله در میان راه او را براى خبرگیرى از [[قریش]] به [[مکه]] فرستاد،<ref>المغازى، ج‌۲، ص‌۵۷۲‌.</ref> زیرا قریش از اسلام آوردن او خبر نداشتند. بُسر پس از کسب اطلاع از قریش مبنى بر تدارک سازماندهى لشکرى به فرماندهى [[خالد بن ولید|خالد‌ بن ولید]] در نزدیک مکه براى رویارویى با پیامبر و مسلمانان،<ref>همان، ص‌۵۷۹‌؛ السیرة‌النبویه، ج‌۳، ص‌۳۰۹؛ الثقات، ج‌۱، ص‌۲۹۷.</ref> به نزد پیامبر آمد و خبر آمادگى و تصمیم قریش را به اطلاع ایشان رساند، از این‌ رو آن حضرت به کمک راه بلدى مسیر خود را تغییر داد تا با لشکر قریش مواجه نشود.<ref>السیرة‌النبویه، ج‌۳، ص‌۳۰۹‌ـ‌۳۱۰.</ref>  
  
درباره زندگانى وى تا سال ششم هجرى اطلاعات چندانى در دست نيست. او از بزرگان قبيله خزاعه بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در سال ششم‌هجرى طى نامه‌اى او را به دين اسلام فرا‌خواند.<ref>الاستيعاب، ج‌1، ص‌247؛ الاصابه، ج‌1، ص‌424؛ الطبقات، ج‌5‌، ص‌458.</ref>
+
بُسر در سال هشتم هجرى و در جریان [[فتح مکه|فتح مکه]] از طرف پیامبر صلى الله علیه و آله به سوى قبیله بنی کعب رفت تا نیروهاى این قبیله را براى مقابله با قریش بسیج کند. پس از آمادگى نیرو، او یکى از سه پرچمدار آن قبیله در فتح مکه شد. بسر در [[غزوه حنین|غزوه حُنَین]] نیز پرچمدار همین قبیله بود<ref>المغازى، ج‌۳، ص‌۸۹۶‌.</ref> و پس از جنگ به فرمان پیامبر صلى الله علیه و آله، براى اسیرانى که پوشش مناسبى نداشتند از مکه لباس خرید.<ref>همان، ص‌۹۴۳.</ref>
  
وى با پذيرش درخواست پيامبر صلى الله عليه و آله در [[مدينه]] به حضور آن حضرت رسيد و پس از مدتى چون عزم بازگشت نزد خانواده‌اش كرد به پيشنهاد پيامبر صلى الله عليه و آله براى شركت در سفر عمره همراه مسلمانان در [[مدينه]] ماند، بُسر در اين سفر شركت كرد و مأمور خريد قربانى از سوى پيامبر شد.<ref>المغازى، ج‌2، ص‌572‌.</ref> آن حضرت در ميان راه او را براى خبرگيرى از قريش به مكه فرستاد،<ref>المغازى، ج‌2، ص‌572‌.</ref> زيرا قريش از اسلام آوردن او خبر نداشتند.
+
در سال نهم هجرى که پیامبر صلى الله علیه و آله افرادى را براى گرفتن صدقات به سوى قبایل مى‌فرستاد، بسر را مأمور جمع‌آورى صدقات بنوکعب کرد.<ref>الطبقات، ج‌۱، ص‌۲۲۴؛ ج‌۲، ص‌۱۲۱؛ المغازى، ج‌۳، ص‌۹۷۳.</ref> در مأموریت دیگرى او مأمور جمع‌آورى صدقات [[خزاعه]] شد که پس از دریافت صدقات آنان، قبیله [[بنی تمیم|بنی تمیم]] راه را بر او بستند، از این‌رو پیامبر صلى الله علیه و آله عُیینَة بن حِصْن را با ۵۰ سوار براى یارى او و سرکوبى آنان فرستاد.<ref>الاصابه، ج‌۴، ص‌۴۱۹‌ـ‌۴۲۰.</ref>
  
بُسر پس از كسب اطلاع از قريش مبنى بر تدارك سازماندهى لشكرى به فرماندهى خالد‌ بن وليد در نزديك مكه براى رويارويى با پيامبر و مسلمانان،<ref>همان، ص‌579‌؛ السيرة‌النبويه، ج‌3، ص‌309؛ الثقات، ج‌1، ص‌297.</ref> به نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و خبر آمادگى و تصميم قريش را به اطلاع ايشان رساند، از اين‌ رو پيامبر صلى الله عليه و آله به كمك راه بلدى مسير خود را تغيير داد تا با لشكر قريش مواجه نشود.<ref>السيرة‌النبويه، ج‌3، ص‌309‌ـ‌310.</ref> بسر در سال هشتم و در جريان فتح مكه از طرف پيامبر صلى الله عليه و آله به سوى قبيله بنوكعب رفت تا نيروهاى اين قبيله را براى مقابله با قريش بسيج كند. پس از آمادگى نيرو او يكى از سه پرچمدار آن قبيله در [[فتح مكه]] شد. بسر در غزوه حُنَين نيز پرچمدار همين قبيله بود<ref>المغازى، ج‌3، ص‌896‌.</ref> و پس از جنگ به فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله، براى اسيرانى كه پوشش مناسبى نداشتند از مكه لباس خريد.<ref>همان، ص‌943.</ref>
+
بُسر در [[جنگ تبوک]] به همراه عده‌اى دیگر، براى بسیج نیروهاى بنوکعب و شرکت در جنگ<ref>المغازى، ج‌۳، ص‌۹۹۰.</ref> از سوى پیامبر مأموریت یافت. پس از آن دیگر خبرى از وى در منابع دیده نمى‌شود.
  
در سال نهم هجرى كه پيامبر صلى الله عليه و آله افرادى را براى گرفتن صدقات به سوى قبايل مى‌فرستاد، بسر را مأمور جمع‌آورى صدقات بنوكعب كرد.<ref>الطبقات، ج‌1، ص‌224؛ ج‌2، ص‌121؛ المغازى، ج‌3، ص‌973.</ref> در مأموريت ديگرى او مأمور جمع‌آورى صدقات خزاعه شد كه پس از دريافت صدقات آنان، قبيله بنوتميم راه را بر او بستند، از اين‌رو پيامبر صلى الله عليه و آله عُيَيْنَة بن حِصْن را با 50 سوار براى يارى او و سركوبى آنان فرستاد.<ref>الاصابه، ج‌4، ص‌419‌ـ‌420.</ref>
+
==بسر‌ بن سفیان در شأن نزول==
  
بُسر در جنگ تَبوك به همراه عده‌اى ديگر، براى بسيج نيروهاى بنوكعب و شركت در جنگ<ref>المغازى، ج‌3، ص‌990.</ref> از سوى پيامبر مأموريت يافت و پس از آن ديگر خبرى از وى در منابع ديده نمى‌شود.
+
برخى از مفسران ذیل آیه {{متن قرآن|«لِکلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکا هُمْ نَاسِکوهُ فَلَا ینَازِعُنَّک فِی الْأَمْرِ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّک إِنَّک لَعَلَىٰ هُدًى مُسْتَقِیمٍ»}} ([[سوره حج]]، ۶۷) در [[شأن نزول]] آن آورده‌اند که بسر‌ بن سفیان (قبل از مسلمان شدن) و دو تن دیگر از مشرکان نسبت به [[ذبح]] حیوانات با مسلمانان به [[جدال و مراء|جدال]] برخاسته و گفتند: آیا شما از آنچه خود مى‌کشید مى‌خورید؛ ولى از آنچه خداوند کشته است (مردار) نمى‌خورید؟<ref> غررالتبیان، ص‌۳۵۴؛ تفسیر بغوى، ج‌۳، ص‌۲۵۰؛ روح المعانى، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۲۹۰.</ref> که خداوند [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله را از نزاع با آنان برحذر داشت: {{متن قرآن|«فَلا ینازِعُنَّک فِى‌الاَمرِ»}}.  
 
 
==بسر‌ بن سفيان در شأن نزول==
 
 
 
برخى از مفسران ذيل آيه 67 [[سوره حج]]/22 آورده‌اند كه وى (قبل از مسلمان شدن) و دو تن ديگر از مشركان نسبت به ذبح حيوانات با مسلمانان به جدال برخاسته، گفتند: آيا شما از آنچه خود مى‌كشيد مى‌خوريد؛ ولى از آنچه خداوند كشته است (مردار) نمى‌خوريد؟<ref> غررالتبيان، ص‌354؛ تفسير بغوى، ج‌3، ص‌250؛ روح المعانى، مج‌10، ج‌17، ص‌290.</ref> كه خداوند پيامبر صلى الله عليه و آله را از نزاع با آنان برحذر داشت: «فَلا يُنزِعُنَّكَ فِى‌الاَمرِ»، هر چند بسيارى از مفسران اين آيه را با توجه به ادامه آن كه درباره اهل كتاب است، به يهود مربوط مى‌دانند.<ref>روح المعانى، مج‌10، ج‌17، ص‌290.</ref>
 
  
 +
هر چند بسیارى دیگر از مفسران، این [[آیه]] را با توجه به ادامه آن که درباره [[اهل کتاب]] است، به [[یهود]] مربوط مى‌دانند.<ref>روح المعانى، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۲۹۰.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
محمدرضا بارانى، دائرة المعارف قرآن کریم، ج5، ص551-552.
+
* دائرةالمعارف قرآن کریم، محمدرضا بارانى، ج۵، ص۵۵۱-۵۵۲.
 
 
 
[[رده: اصحاب پیامبر]]
 
[[رده: اصحاب پیامبر]]
 
[[رده: شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده: شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۶

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«بُشر[۱] یا بُسر بن سفیان» از صحابه پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و از بزرگان قبیله خزاعه بود.[۲] وى در سال ششم هجرى اسلام آورد و مأموریتها و خدماتی از جمله شرکت در غزوات و گرفتن صدقات را به فرمان پیامبر انجام داد.

فعالیت‌های بسر‌ بن سفیان

درباره زندگانى بُشر بن سفیان تا سال ششم هجرى اطلاعات چندانى در دست نیست. او از بزرگان قبیله خزاعه بود که پیامبر صلى الله علیه و آله در سال ششم‌ هجرى طى نامه‌اى او را به دین اسلام فرا‌خواند.[۳] وى با پذیرش درخواست پیامبر صلى الله علیه و آله در مدینه به حضور آن حضرت رسید و پس از مدتى چون عزم بازگشت نزد خانواده‌اش کرد، به پیشنهاد پیامبر براى شرکت در سفر عمره همراه مسلمانان در مدینه ماند. بُسر در این سفر شرکت کرد و مأمور خرید قربانى از سوى پیامبر شد.[۴]

پیامبر صلى الله علیه و آله در میان راه او را براى خبرگیرى از قریش به مکه فرستاد،[۵] زیرا قریش از اسلام آوردن او خبر نداشتند. بُسر پس از کسب اطلاع از قریش مبنى بر تدارک سازماندهى لشکرى به فرماندهى خالد‌ بن ولید در نزدیک مکه براى رویارویى با پیامبر و مسلمانان،[۶] به نزد پیامبر آمد و خبر آمادگى و تصمیم قریش را به اطلاع ایشان رساند، از این‌ رو آن حضرت به کمک راه بلدى مسیر خود را تغییر داد تا با لشکر قریش مواجه نشود.[۷]

بُسر در سال هشتم هجرى و در جریان فتح مکه از طرف پیامبر صلى الله علیه و آله به سوى قبیله بنی کعب رفت تا نیروهاى این قبیله را براى مقابله با قریش بسیج کند. پس از آمادگى نیرو، او یکى از سه پرچمدار آن قبیله در فتح مکه شد. بسر در غزوه حُنَین نیز پرچمدار همین قبیله بود[۸] و پس از جنگ به فرمان پیامبر صلى الله علیه و آله، براى اسیرانى که پوشش مناسبى نداشتند از مکه لباس خرید.[۹]

در سال نهم هجرى که پیامبر صلى الله علیه و آله افرادى را براى گرفتن صدقات به سوى قبایل مى‌فرستاد، بسر را مأمور جمع‌آورى صدقات بنوکعب کرد.[۱۰] در مأموریت دیگرى او مأمور جمع‌آورى صدقات خزاعه شد که پس از دریافت صدقات آنان، قبیله بنی تمیم راه را بر او بستند، از این‌رو پیامبر صلى الله علیه و آله عُیینَة بن حِصْن را با ۵۰ سوار براى یارى او و سرکوبى آنان فرستاد.[۱۱]

بُسر در جنگ تبوک به همراه عده‌اى دیگر، براى بسیج نیروهاى بنوکعب و شرکت در جنگ[۱۲] از سوى پیامبر مأموریت یافت. پس از آن دیگر خبرى از وى در منابع دیده نمى‌شود.

بسر‌ بن سفیان در شأن نزول

برخى از مفسران ذیل آیه «لِکلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکا هُمْ نَاسِکوهُ فَلَا ینَازِعُنَّک فِی الْأَمْرِ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّک إِنَّک لَعَلَىٰ هُدًى مُسْتَقِیمٍ» (سوره حج، ۶۷) در شأن نزول آن آورده‌اند که بسر‌ بن سفیان (قبل از مسلمان شدن) و دو تن دیگر از مشرکان نسبت به ذبح حیوانات با مسلمانان به جدال برخاسته و گفتند: آیا شما از آنچه خود مى‌کشید مى‌خورید؛ ولى از آنچه خداوند کشته است (مردار) نمى‌خورید؟[۱۳] که خداوند پیامبر صلى الله علیه و آله را از نزاع با آنان برحذر داشت: «فَلا ینازِعُنَّک فِى‌الاَمرِ».

هر چند بسیارى دیگر از مفسران، این آیه را با توجه به ادامه آن که درباره اهل کتاب است، به یهود مربوط مى‌دانند.[۱۴]

پانویس

  1. الطبقات، ج۱، ص۲۲۴؛ السیرة‌النبویه، ج۳، ص۳۰۹.
  2. الطبقات، ج‌۶‌، ص‌۱۲.
  3. الاستیعاب، ج‌۱، ص‌۲۴۷؛ الاصابه، ج‌۱، ص‌۴۲۴؛ الطبقات، ج‌۵‌، ص‌۴۵۸.
  4. المغازى، ج‌۲، ص‌۵۷۲‌.
  5. المغازى، ج‌۲، ص‌۵۷۲‌.
  6. همان، ص‌۵۷۹‌؛ السیرة‌النبویه، ج‌۳، ص‌۳۰۹؛ الثقات، ج‌۱، ص‌۲۹۷.
  7. السیرة‌النبویه، ج‌۳، ص‌۳۰۹‌ـ‌۳۱۰.
  8. المغازى، ج‌۳، ص‌۸۹۶‌.
  9. همان، ص‌۹۴۳.
  10. الطبقات، ج‌۱، ص‌۲۲۴؛ ج‌۲، ص‌۱۲۱؛ المغازى، ج‌۳، ص‌۹۷۳.
  11. الاصابه، ج‌۴، ص‌۴۱۹‌ـ‌۴۲۰.
  12. المغازى، ج‌۳، ص‌۹۹۰.
  13. غررالتبیان، ص‌۳۵۴؛ تفسیر بغوى، ج‌۳، ص‌۲۵۰؛ روح المعانى، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۲۹۰.
  14. روح المعانى، مج‌۱۰، ج‌۱۷، ص‌۲۹۰.

منابع

  • دائرةالمعارف قرآن کریم، محمدرضا بارانى، ج۵، ص۵۵۱-۵۵۲.