مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

امامزاده ابواحمد محمد بن محمد حنفيه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تغییرات اساسی در عناوین و مطالب)
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
ابواحمد محمد بن محمد حنفيه بن علی بن ابی طالب از امامزادگان مدفون در شهر قم است.  
+
{{خوب}}
 +
«ابواحمد محمد بن محمد بن حنفیه» از نوادگان «[[محمد بن حنفیه]]»، و از امامزادگان مدفون در شهر [[قم]] است.  
  
==ابواحمد محمد بن محمد حنفيه==
+
نام این امامزاده در لوح مزارش با حذف نام تعدادی از واسطه‌ها به صورت «احمد بن محمد حنفیّه» درج شده است؛ اما نسب صحیح و کامل ایشان چنین است: «ابواحمد محمد بن عبدالله بن جعفر بن عبدالله بن جعفر بن محمد بن حنفیّه بن [[علی بن ابی طالب]] علیه السلام».<ref>انجم فروزان، ص ۱۴۶</ref>
نام این امام زاده در لوح مزارش با حذف نام تعدادی از واسطه ها به صورت احمد بن محمد حنفیّه درج شده است.  اما نسب صحیح و کامل ایشان چنین است: «ابو احمد محمد بن عبدالله بن جعفر بن عبدالله بن جعفر بن محمد بن حنفیّه بن علی بن ابی طالب علیه السلام» <ref>انجم فروزان، ص 146.</ref>
 
  
از آنجا که بقعه این امامزاده در شهر قم در میان چهار امام زاده و امام زاده سید علی واقع شده به امام زاده میانی شهرت یافته است. <ref>بانک جامع امام زادگان ایران،ص1079</ref>
+
در کتاب «انجم فروزان» به نقل از کتاب «[[تاریخ قم (کتاب)|تاریخ قم]]» نوشته شده که «دیگر از اعقاب محمد بن حنفیه که به قم آمدند، ابواحمد عبیدالله بن احمد بن جعفر بن عبدالله بن محمد حنفیه بن امام علی (ع) بوده است، و از ابوالقاسم محمدی روایت می کند که ابواحمد مزبور از [[کوفه]] به قم آمد و در این شهر ساکن شد و همچنان بود تا اینکه وفات یافت و او را به مقبره مالک آباد در قبه آجریه که نزدیک آن بر مردگان [[نماز میت|نماز]] می گذاردند بخاک سپردند و از او عقبی باقی نماند».
  
== بارگاه امامزاده محمد بن محمد حنفيه==
+
برخی محققان این اختلاف نسب را به این صورت توجیه نموده اند که احتمالاً در یک بقعه دو امامزاده مدفون شده اند. فارغ از صحت این موضوع، نامی که با لوح مزار تطبیق دارد همان ابواحمد محمد است که سلسله نسب وی در اول ذکر گردید.<ref>بانک جامع امام زادگان ایران، ص۱۰۷۹</ref>
گنبد و بارگاه بقعه شاه زاده ابو احمد محمد نسبتاً در وسط صحن واقع شده، که در جانب شرقی و مدخل آن ایوانچه ای است به دهانه 5/2 متر، عرض 2 متر با جدار ساده سفیدکاری شده و پوشش مقرنس گچی که در حسن قطار و زیبایی ممتازند در داخل هر یک از حوضچه های مقرنس اسامی مقدّسات و صلوات بر معصومین گچ بری شده بود که در تعمیرات قابل خواندن نمی باشد. در زیر همین مقرنس، کتیبه ای از کاشی خشتی که روی آن به خط نستعلیق سفیدی عبارت «شاه زاده احمد بن محمد حنفیّه» نوشته شده است. در روی بقعه گنبدی هرمی است به ارتفاع تقریبی 4 متر که نماسازی آن با جوزهای ساده آجری که اسپر هر نمایی مزیّن به کاشی های الوان و فیروزه ای که متضمن کتیبه ای به خط بنایی از کاشی های الوان که روی بعضی از آن به جمله های «الملک لله» یا «لا ملک اِلّا لِله» و در قسمتی نام مبارک امام متقیان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به طور تکراری دیده می شود و همچنین در اطراف و منتهی الیه عنق گلوبندی زنجیری است که کلمات سابق الذکر در آن به طور مکرّر به چشم می خورد و بدنه هرمی گنبد هم آراسته به کاشی های دوالی است که روی هر ترکی از بالا به پایین نام جلاله و اسم محمد صلی الله علیه و آله و دو نام علی به طور متعاکس به خط کوفی بنایی مزیّن گشته است. در زیر گنبد روی طاقچه ها کتیبه ای است به عرض 60 سانتی متر که بسیار زیبا و با خط برجسته ثلثی که آراسته به گل و بوته می باشد، سوره مبارکه «انّا فتحنا» به طور کامل گچ بری شده است که جا دادن این سوره بدون کم و کاست در این کمربند کمال مهارت استاد آن را نشان می دهد. بنای این بقعه در سال 932 ه . ق به امر شاه طهماسب حسینی موسوی صفوی بوده که الان کاشی های مربوط به آن تخریب و منهدم گشته است. <ref>گنجینه آثار قم، ج 2، ص 614</ref>
 
  
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران توجّهات زیادی به بقعه مبارکه امام زاده ابو احمد محمد مبذول گشته است، که ساخت مدخل بزرگ به صحن و حصار اطراف بقعه و مسطح نمودن اطراف صحن و تعمیر بقعه و نصب ضریح آلومینیم از جمله اقدامات مهمی است که صورت گرفته است.  
+
بنای آستان امامزاده احمد بن محمد حنفیه(ع) مربوط به سدهٔ ۸ تا ۱۰ قمری است و در شهر [[قم]]، خیابان پانزده خرداد واقع شده است. و از آنجا که بقعه این امامزاده در شهر قم در میان [[بقعه چهار امامزاده قم|بقعه چهار امامزاده]] و [[امامزاده سید على علیه السلام|امامزاده سید علی]] واقع شده، به امامزاده میانی شهرت یافته است.<ref>بانک جامع امام زادگان ایران، ص۱۰۷۹</ref> این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۴۲۷ به عنوان یکی از آثار ملی [[ایران]] به ثبت رسیده است.
<ref>بانک جامع امام زادگان ایران ص1079</ref>
+
==پانویس==
 +
<references />
 +
==منابع==
 +
*بانک جامع امامزادگان ایران.
 +
*انجم فروزان، عباس فیض قمی.
 +
*گنجینه آثار قم، عباس فیض قمی.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
  
==پانویس ==
 
<references />
 
 
[[رده:خاندان اهل البیت علیهم السلام]]
 
[[رده:خاندان اهل البیت علیهم السلام]]
 
+
[[رده:امامزاده های قم]]
==منابع==
 
*بانک جامع امامزادگان ایران
 
*تاریخ قم  
 
*گنجینه اثار قم
 
*انجم فروزان
 

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۱

«ابواحمد محمد بن محمد بن حنفیه» از نوادگان «محمد بن حنفیه»، و از امامزادگان مدفون در شهر قم است.

نام این امامزاده در لوح مزارش با حذف نام تعدادی از واسطه‌ها به صورت «احمد بن محمد حنفیّه» درج شده است؛ اما نسب صحیح و کامل ایشان چنین است: «ابواحمد محمد بن عبدالله بن جعفر بن عبدالله بن جعفر بن محمد بن حنفیّه بن علی بن ابی طالب علیه السلام».[۱]

در کتاب «انجم فروزان» به نقل از کتاب «تاریخ قم» نوشته شده که «دیگر از اعقاب محمد بن حنفیه که به قم آمدند، ابواحمد عبیدالله بن احمد بن جعفر بن عبدالله بن محمد حنفیه بن امام علی (ع) بوده است، و از ابوالقاسم محمدی روایت می کند که ابواحمد مزبور از کوفه به قم آمد و در این شهر ساکن شد و همچنان بود تا اینکه وفات یافت و او را به مقبره مالک آباد در قبه آجریه که نزدیک آن بر مردگان نماز می گذاردند بخاک سپردند و از او عقبی باقی نماند».

برخی محققان این اختلاف نسب را به این صورت توجیه نموده اند که احتمالاً در یک بقعه دو امامزاده مدفون شده اند. فارغ از صحت این موضوع، نامی که با لوح مزار تطبیق دارد همان ابواحمد محمد است که سلسله نسب وی در اول ذکر گردید.[۲]

بنای آستان امامزاده احمد بن محمد حنفیه(ع) مربوط به سدهٔ ۸ تا ۱۰ قمری است و در شهر قم، خیابان پانزده خرداد واقع شده است. و از آنجا که بقعه این امامزاده در شهر قم در میان بقعه چهار امامزاده و امامزاده سید علی واقع شده، به امامزاده میانی شهرت یافته است.[۳] این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۴۲۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پانویس

  1. انجم فروزان، ص ۱۴۶
  2. بانک جامع امام زادگان ایران، ص۱۰۷۹
  3. بانک جامع امام زادگان ایران، ص۱۰۷۹

منابع

  • بانک جامع امامزادگان ایران.
  • انجم فروزان، عباس فیض قمی.
  • گنجینه آثار قم، عباس فیض قمی.