ابراهیم بن محمد تبریزی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (درج الگوی رتبه بندی)
سطر ۱: سطر ۱:
از کسانی است که حضرت مهدی علیه السلام را [[زیارت]] کرده و بر جنازه پدر حضرت [[نماز]] خوانده است.<ref>روزگار رهایی، ج1، ص163.</ref> می گوید: روز رحلت [[امام حسن عسکری]] علیه السلام در [[سامرا]] وارد دودمان امامت شدم. جنازه آن حضرت را آوردند و ما 39 نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد.
+
{{خوب}}
 +
از کسانی است که حضرت مهدی علیه السلام را [[زیارت]] کرده و بر بدن مبارک پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری علیه السلام [[نماز]] خوانده است.<ref>روزگار رهایی، ج1، ص163.</ref>  
  
عبای خود را بسر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آن که او را بشناسیم در مقابل شکوه، هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر جنازه ایستد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش [[نماز]] خواندیم. چون از نماز فارغ شد به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.<ref>[[بحارالانوار]]، ج52، ص5، ارشاد مفید، ص330.</ref>
+
او در باره این واقعه می گوید: روز رحلت [[امام حسن عسکری]] علیه السلام در [[سامرا]] وارد دودمان امامت شدم. پیکر آن حضرت را آوردند و ما 39 نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را بسر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آن که او را بشناسیم در مقابل شکوه، هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر پیکر پدر ایستاد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش [[نماز]] خواندیم. چون از نماز فارغ شد به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.<ref>[[بحارالانوار]]، ج52، ص5، ارشاد مفید، ص330.</ref>
  
 
همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است.
 
همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است.

نسخهٔ ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۷

از کسانی است که حضرت مهدی علیه السلام را زیارت کرده و بر بدن مبارک پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری علیه السلام نماز خوانده است.[۱]

او در باره این واقعه می گوید: روز رحلت امام حسن عسکری علیه السلام در سامرا وارد دودمان امامت شدم. پیکر آن حضرت را آوردند و ما 39 نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را بسر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آن که او را بشناسیم در مقابل شکوه، هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر پیکر پدر ایستاد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش نماز خواندیم. چون از نماز فارغ شد به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.[۲]

همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است.

پانویس

  1. روزگار رهایی، ج1، ص163.
  2. بحارالانوار، ج52، ص5، ارشاد مفید، ص330.


منابع

  • موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)/ مجتبی تونه ای/ ص54.