آيه رضوان: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آیه 18 [[سوره فتح]]/48 را كه از بیعت گروهى از مؤمنان در زیر درخت با [[پیامبر]] صلى الله علیه و آله خبر مى‌دهد، و از آن‌جا كه در این آیه از مؤمنان اظهار رضایت شده، آن را «آیه رضوان» گفته‌اند:<ref> [[بحارالانوار]]، ج 20، ص 354.</ref> | آیه 18 [[سوره فتح]]/48 را كه از بیعت گروهى از مؤمنان در زیر درخت با [[پیامبر]] صلى الله علیه و آله خبر مى‌دهد، و از آن‌جا كه در این آیه از مؤمنان اظهار رضایت شده، آن را «آیه رضوان» گفته‌اند:<ref> [[بحارالانوار]]، ج 20، ص 354.</ref> | ||
| − | {{قرآن در قاب| لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا|سوره= |آیه= }} | + | {{قرآن در قاب| لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا|سوره=48|آیه=18}} |
در توضیح نزول این آیه گفته‌اند: وقتى در سال ششم هجرى، مشركان قریش با ورود پیامبر صلى الله علیه و آله و همراهان براى انجام [[عمره]] به [[مكه]] مخالفت كردند، حضرت همه را زیر درختى گرد آورد و بیعت كردند كه یا همه شهید شوند یا مكه را بگشایند.<ref> شریف لاهیجى، ج 4، ص 195؛ مجمع البیان، ج 9، ص 177.</ref> | در توضیح نزول این آیه گفته‌اند: وقتى در سال ششم هجرى، مشركان قریش با ورود پیامبر صلى الله علیه و آله و همراهان براى انجام [[عمره]] به [[مكه]] مخالفت كردند، حضرت همه را زیر درختى گرد آورد و بیعت كردند كه یا همه شهید شوند یا مكه را بگشایند.<ref> شریف لاهیجى، ج 4، ص 195؛ مجمع البیان، ج 9، ص 177.</ref> | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۷
آیه 18 سوره فتح/48 را كه از بیعت گروهى از مؤمنان در زیر درخت با پیامبر صلى الله علیه و آله خبر مى‌دهد، و از آن‌جا كه در این آیه از مؤمنان اظهار رضایت شده، آن را «آیه رضوان» گفته‌اند:[۱]
در توضیح نزول این آیه گفته‌اند: وقتى در سال ششم هجرى، مشركان قریش با ورود پیامبر صلى الله علیه و آله و همراهان براى انجام عمره به مكه مخالفت كردند، حضرت همه را زیر درختى گرد آورد و بیعت كردند كه یا همه شهید شوند یا مكه را بگشایند.[۲]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 20، ص 354.
- ↑ شریف لاهیجى، ج 4، ص 195؛ مجمع البیان، ج 9، ص 177.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 384
