طوبی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


طوبی مؤنّث اطيب به معناى پاكيزه،[۱] اسم درختى است در بهشت كه ريشه آن در خانه رسول خدا صلى الله عليه و آله است.[۲]

در اينجا طوبی به معناى درخت بهشتى مورد نظر است و واژه «طوبی» يك بار در قرآن آمده است.

«اَلَّذينَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّلِحتِ طوبى لَهُم...». (سوره رعد(13)/29)

با توجه به آیه کریمه، این نکات بدست می آید:

  1. ايمان و عمل صالح، مايه بهره مندى از درخت طوبى در بهشت
  2. بهشتيان، بهره مند از درخت طوبى در بهشت

پانویس

  1. لسان العرب، ج8، ص234، «طيب»؛ فرهنگ فارسى، ج2، ص2238، «طوبى».
  2. مجمع البيان، ج5-6، ص447؛ ترتيب العين، ج2، ص1105، «طيب».


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 19، صص 232-231.