احمد بن محمد بن خالد برقی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي، ص 368 - 369
نویسنده: محمدرضا ضميري
شیخ ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمن بن محمد بن علی برقی (م در حدود سال 274 هـ.ق).
زندگینامه و اظهارنظرها:
وی از راویان حدیث و از فقهای بزرگ شیعه و از یاران ائمه اطهار علیه‌السلام بشمار می‌آید. احمد در روستای «برق رود»، از توابع شهر قم، به دنیا آمد؛ ولی جد بزرگ او، محمد بن علی اهل کوفه و از یاران زید بن علی بن حسین علیه‌السلام بود که در برابر حکومت ظلم و ستم بنی امیه قیام کرد و در زندان یوسف بن عمر به شهادت رسید.
احمد دوران جوانی را در محضر پدر بزرگوارش محمد بن خالد برقی، که خود از شخصیت‌های بزرگ شیعه و از مشایخ روایت و مورد اطمینان و اعتماد امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام بود، به کسب علم پرداخت.
احمد از شخصیت‌های برجسته راویان شیعه در قرن سوم بشمار می‌آید و بسیاری از احادیث شیخ صدوق و [شیخ کلینی|محمد بن یعقوب الكلینى] به ایشان برمی‌گردد.
محدث نوری می‌فرماید: «شیخ صدوق و نجاشی، احمد را توثیق کرده‌اند و او را مورد اطمینان دانسته‌اند». او از ارزشمندترین راویان شیعه بشمار می‌آید و بسیاری از علما و فقهای بزرگ شیعه، که مجموعه‌های روایتی نگاشته‌اند، از او نقل روایت کرده‌اند.
احمد بن محمد بن عیسی اشعری، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی را از شهر قم بیرون کرد؛ زیرا او روایات مرسل و ضعیف را هم نقل می‌کرد؛ اما پس از مدتی پشیمان شد و برقی را به شهر بازگرداند و از او معذرت خواهی کرد. بعد از وفات او نیز در تشییع جنازه‌اش با سر و پای برهنه شرکت کرد تا اهانتی را که به او کرده بود جبران نماید.
استادان:
معاویه بن وهب، حماد بن عیسی، محمد بن ابی عمیر، هارون بن جهم، محمد بن سنان، یونس بن عبدالرحمن، حسن بن محبوب، علی بن حکم، [حسین بن سعید اهوازی|الحسین بن سعید الاهوازی].
شاگردان:
[ابراهیم بن هاشم|ابراهیم بن هاشم قمی]، علی بن ابراهیم بن هاشم، محمد بن حسن صفار، محمد بن یحیی عطار، سعد بن عبدالله، محمد بن علی بن محبوب، محمد بن حسن بن ولید، عبدالله بن جعفر حمیدی، سهل بن زیاد آدمی رازی.
تألیفات:
المحاسن، العویض، التبصره، الرجال، البلدان، اختلاف الحدیث و ده‌ها کتاب دیگر.
پيوندها
