قاموس قرآن: اثاث

أَثاث: «أَثٰاثاً وَ مَتٰاعاً إِليٰ حِينٍ» اهل لغت اثاث را اسباب خانه معني كرده‌اند، راغب قيد كثرت را بر آن افزوده و گويد ريشۀ آن از «أثّ اذا كثر و تكاثف» است و بهر مال كه زياد باشد اثاث گفته شده و گويند اثاث آن است كه براي مصرف و استفاده است نه براي تجارت (اقرب الموارد) در آيۀ «أَثٰاثاً وَ مَتٰاعاً إِليٰ حِينٍ» مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته و در آيۀ «وَ كَمْ أَهْلَكْنٰا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثٰاثاً وَ رِءْياً» بنظر ميايد كه بمعني اسباب زندگي باشد يعني پيش از آنها مردمان بسياري هلاك كرده‌ايم كه از حيث وسائل زندگي و منظر بهتر بودند.در الميزان فرموده: متاع از اثاث اعمّ است بمطلق آنكه مورد بهره است گفته ميشود و مخصوص باسباب خانه نيست.

منابع

• قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1307